ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Ο ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ

ΑΠΟ ΝΟΘΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΝΝΕΔ ΤΩΡΑ ΜΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥ! Ένα ασανσέρ για την αφεντιά του έχει δεσμεύσει η Ασφάλεια του κτιρί...

ΑΠΟ ΝΟΘΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΝΝΕΔ ΤΩΡΑ ΜΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΣΑΝΣΕΡ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥ!

Ένα ασανσέρ για την αφεντιά του έχει δεσμεύσει η Ασφάλεια του κτιρίου του Υ.Ε.Ν. Γιατί κανείς κοινός θνητός δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τα ίδια μέσα που χρησιμοποιεί ο Βουλγαράκης. Το ασανσέρ είναι «δεσμευμένο» καθ’ όλη την διάρκεια της λειτουργείας του Υπουργείου και οι φρουροί και οι θυρωροί της εισόδου απομακρύνουν ευγενικά όποιον κάνει το λάθος να νομίσει πως είναι ίσα και όμοια με τον πολυχρονεμένο του Ναυτιλίας.
Αυτό είναι, και αυτό ήταν πάντα το ήθος του Βουλγαράκη, από τότε που «εκλέχτηκε» ΝΟΘΟΣ πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ το ‘87 με μια διαδικασία «δημοκρατική» και «αδιάβλητη» όπως άλλωστε όλες οι διαδικασίες των κομμάτων. Στην ΟΝΝΕΔ τότε υπήρχαν τρεις ΤΑΣΕΙΣ και διορισμένος πρόεδρος. Διορισμένος πρόεδρος ήταν ο Μεϊμαράκης που είχε πάρει την θέση του Μιχαλολιάκου, τον οποίο έδιωξε με τις κλωτσιές ο Μητσοτάκης το 85 για να κάνει τη χάρη της Ντόρας που έσπρωχνε με χίλια τον Βαγγέλη. Από ότι γνωρίζουμε έσπρωχνε αρκετούς η Ντόρα, εκείνη την εποχή. Μάλιστα ο Μητσοτάκης τότε είχε αθετήσει τον λόγο του στον ήδη «συγχωρεμένο» Ευάγγελο Αβέρωφ που ζήτησε πριν παραδώσει την Νέα Δημοκρατία στην Αγία Οικογένεια μια ιδιαίτερη προσοχή στα δύο πολιτικά του παιδιά το Μιχαλολιάκο και το Σαμαρά. Κι έτρεχε τότε το κορόϊδο ο Βασίλης Μιχαλολιάκος μαζί με την εκτελεστική του και τους ΟΝΝΕΔΙΤΕΣ έξω από την Βουλή που γίνονταν η ψηφοφορία για τον νέο αρχηγό (1 Σεπτεμβρίου 84) να προπηλακίζει Βουλευτές της, μην τυχόν και ψηφίσουν Στεφανόπουλο. Η Ιστορία λοιπόν του Βουλγαράκη αρχίζει την ημέρα που ο Μητσοτάκης αποφασίζει πως ο Μιχαλολιάκος δεν του κάνει (όλο στο Γράμμο το Βίτσι και τον Μακρυγιάννη έτρεχε την ΟΝΝΕΔ κι αυτός ο παλιομανιάτης...) και δίνει την εντολή στην Ντόρα να ετοιμάσει την παρέα της.

Πρώτος και καλύτερος λοιπόν ο Μεϊμαράκης, που μόλις είχε απολυθεί από τον Στρατό και κανείς στην ΟΝΝΕΔ δεν τον γνώριζε. Την θητεία του ο Μεϊμαράκης την έβγαλε στο γραφείο του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Γεωργίου Πέτσου (Εκ των εκκολαπτών του Ουράνιου τόξου!!!) με Υπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου όταν οι άλλοι ΟΝΝΕΔίτες παίζαν καθημερινά ξύλο με τα ΜΑΤ και τα ΜΕΑ του Αρκουδέα που τον έκανε ΠΑΣΟΚ η ίδια η Νέα Δημοκρατία. Δεύτερος της παρέας ο Γιώργος Βουλγαράκης που ανέλαβε το φοιτητικό, αφού ο μαζί με τον Μιχαλολιάκο ο Μητσοτάκης ξεπάστρεψε σχεδόν όλη την Εκτελεστική επιτροπή της ΟΝΝΕΔ. Την είχαν γλιτώσει, τότε μόνο -(αν θυμομαστε καλά)- ο Δελάκης του Σπουδαστικού ο Γιώργος Ξανθάκης του μαθητικού (που είχε αντικαταστήσει τον Νίκο Χατζηνικολάου που την είχε κάνει λίγους μήνες νωρίτερα) γιατί τα επώνυμα τους τελείωναν σε ακης και ο πρόσφατα συγχωρεμένος Βάϊος Σταθόπουλος που διατηρούσε στενές σχέσεις (πρώτου τύπου) με την «Βραδυνή». Βέβαια ο Μεϊμαράκης, ο Βουλγαράκης και η παρέα τους κάνανε αρκετές μέρες μετά τον διορισμό τους να πατήσουν στα ιστορικά γραφεία της Νικηταρά αφού εκεί τους περίμεναν οι ΟΝΝΔΕΔίτες που είχαν πάρει σαφή θέση απέναντι στην κλίκα της νεοφιλελεύθερης φράξιας, ως γνήσιοι εκφραστές μιας λαϊκής δεξιάς προερχόμενοι μάλιστα κατ’ ευθείαν από την ίδια τους την βάση. Η κατάσταση εκτονώθηκε αρκετά αργότερα κι αφού επιχείρησαν 2-3 φορές ανεπιτυχώς (μιλάμε για πολλές κλωτσιές και σφαλιάρες) να πάρουν την Νικηταρά που είχαν καταλάβει οι «σκληροί αντάρτες». (Καρατζαφέρη αν έχει πλάνα η «tv press» τα χρειαζόμαστε!) Λίγες μέρες μετά οι «αντάρτες» αποχώρησαν μεταφέροντας το στρατηγείο τους λίγα στενά πιο πάνω στην Σόλωνος ιδρύοντας την ΔΑΚ ΟΝΝΕΔ και μια περιοδική καταγγελτική έκδοση την «παρέμβαση». Επικεφαλής ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος της ΟΝΝΕΔ και Υπεύθυνος ΠΟΑΠ (Περιφεριακή Οργάνωση Αθήνας- Πειραιά) Μάνος Μανωλάκος. Το αντάρτικο συνεχίστηκε με νυχτερινές επισκέψεις σε Τοπικά Γραφεία της ΟΝΝΕΔ που είχαν πουλήσει τον αγώνα και στήριζαν την διοίκηση της Ντόρας στην ΟΝΝΕΔ. Αλλά και αυτές οι ενέργειες κόπασαν σιγά σιγά… και εως τις Εθνικές εκλογές του 1985 το αντάρτικο των σκληρών είχε παρακμάσει αλλά η παρουσία τους στις οργανώσεις ήταν ακόμη ισχυρότατη. Εκείνη την περίοδο και μετά τις εκλογές άρχισαν να ξεδιαλύνουν οι τρεις τάσεις, της ΟΝΝΕΔ που έφτασαν μέχρι το πρώτο συνέδριο της το 1987! Πριν όμως θα μεσολαβούσε η απομάκρυνση του Κωστή Στεφανόπουλου, η δημιουργία της ΔΗΑΝΑ και η προσχώρηση των σημαντικότερων στελεχών των «σκληρών» της ΟΝΝΕΔ με πρώτο τον Μάνο Μανωλάκο…

Είχαν περάσει γεμάτα δύο χρόνια από εκείνη την πραξικοπηματική ενέργεια της Οικογένειας στην ΟΝΝΕΔ και ο Μιχαλολιάκος είχε ήδη διασωθεί από τον Έβερτ που ήταν πιά Δήμαρχος της Αθήνας και ο Βασίλης αντιδήμαρχος του. Πολλοί από τους «σκληρούς» που δεν είχαν πάει στη ΔΗΑΝΑ είχαν πάει σπίτια τους αλλά στην περιφέρεια και το σπουδαστικό είχαν ακόμη το πάνω χέρι. Μάλιστα το μέλος της Εκτελεστικής του Μιχαλολιάκου που προερχόταν από το σπουδαστικό (ΔΑΠ-ΤΕΙ) και ελεγχόταν πλήρως από «αντάρτες» Αποστόλης Σιαμπάνης (μετέπειτα εκ των συνεργατών του Αντώνη Σαμαρά) είχε τεθεί επικεφαλής της τάσης των σκληρών για να την διεκδίκηση της προεδρίας της ΟΝΝΕΔ. Δεύτερη τάση και ίσως η ισχυρότερη λόγο θέσης ήταν η «Καραμαλνικοί» με επικεφαλή τον Αδαμόπουλο, που στήριζαν, τότε Τομπούλογλου, Ζαγορίτης κτλ. Και Τρίτη αυτή των νεοφιλελεύθερων η τάση της Ντόρας δηλαδή με επικεφαλή και υποψήφιο πρόεδρο τον Βουλγαράκη. Στις εκλογικές διαδικασίες των οργανώσεων για την ανάδειξη των συνέδρων, και παρά την ανοιχτή συνεργασία «σκληρών» και «Καραμανλικών» η τάση του Μητσοτακεϊκου είχε ικανοποιητική εκπροσώπηση. Άλλωστε μιλάμε για την «κρατούσα κατάσταση». Παρ’ όλα αυτά όμως όχι αρκετή για να τον εκλέξει πρόεδρο. Η διαδικασία ήταν η εξής. Οι σύνεδροι εκλέγουν την κεντρική επιτροπή, και η κεντρική επιτροπή τον πρόεδρο. Το σύστημα ήταν ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟ. Δηλαδή στην λίστα των Υποψηφίων για την Κεντρική Επιτροπή μπορούσες να βάλεις ΕΚΑΤΟ σταυρούς, όσοι δηλαδή και αυτοί που εκλέγονταν. Κάποιοι δεν ήθελαν την πλειοψηφία στην Κεντρική Επιτροπή της ΟΝΝΕΔ. Ήθελαν ολόκληρη την Κεντρική Επιτροπή. Ολόκληρη δηλαδή την ΟΝΝΕΔ! Και πρόεδρο της τον Γιώργο Βουλγαράκη…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…