ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟ 1984!

Η σήψη και η παρακμή του ελληνικού κράτους είναι μια συστημική παθογένεια που ερχόταν από καιρό κατά πάνω μας ενώ τις κρίσιμες στιγμές των π...

Η σήψη και η παρακμή του ελληνικού κράτους είναι μια συστημική παθογένεια που ερχόταν από καιρό κατά πάνω μας ενώ τις κρίσιμες στιγμές των πολιτικών αποφάσεων ακυρωνόταν η επιβεβλημένη στιγμή της καθάρσεως και της τιμωρίας των ενόχων. Πολλές φορές μάλιστα η αποτροπή της ώρας των ευθυνών γινόταν και εξακολουθεί να γίνεται με το πρόσχημα της περιλάλητης δημοκρατίας. Μη θιχτούν οι κήνσορες και οι ινστρούχτορες του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Τι κι αν αυτοί οι «κύριοι» και οι «κυρίες» διέλυσαν παιδεία, οικονομία, εργασία, εθνική κυριαρχία. Το μόνο που νοιάζονταν και νοιάζονται ήταν και είναι να αρπάζουν ψήφους και δημόσιο χρήμα, συντρίβοντας τον Έλληνα Εργάτη, τον Έλληνα Παραγωγό, τον Έλληνα Επιχειρηματία, τον Έλληνα Νέο και φυσικά να εκδικηθούν τον Ελληνικό Στρατό που έστειλε τον καιρό του Αρχηγού της Εθνικής Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου Γ. Παπαδόπουλου το πολιτικάντικο συρφετό στον κουβά με τα απόνερα της πολιτικής ζωής του τόπου.

Βέβαια ο πάτος του κακού δεν είχε φτάσει μονομιάς στο έσχατο σημείο και οι προμηθείς είχαν εξ αρχής δει την ρίζα της συμφοράς. Όμως είχαν μια ατυχία. Δεν είχαν πιστοποιητικά δημοκρατικής νομιμότητας και φρονήματος ούτε και νοιάζονταν να παραλάβουν ποτέ τους τέτοιου είδους παράσημα. Είχαν προτιμήσει τα παράσημα στα πεδία των μαχών υπέρ της ελευθερίας της Πατρίδος και φυσικά είχαν κάνει εγκαίρως την επιλογή τους προτιμώντας την Πατρίδα από την φκιασιδωμένη «δημοκρατία» του καθεστώτος.

Δυστυχώς οι επιλογές που ακολούθησαν το χρονικό ενός υπόδουλου σε ρουσφέτια και δανεικές εξουσίες κράτους ήταν αυτές που ταιριάζουν στους επιμηθείς που προσπαθούν σε αποσπασματικό κι όχι σε συγκροτημένο επίπεδο να γλιτώσουν τις ζημιές που άφηναν και αφήνουν ξωπίσω οι ξεπουλημένοι πολιτικάντηδες και τα όμοια μ’ αυτούς ενεργούμενα σε συνδικαλιστικό, οικονομικό και ακαδημαϊκό επίπεδο την ώρα που τα υγιή στοιχεία έπρεπε σύμφωνα με το Σύστημα να ξεριζωθούν στα πλαίσια της ανήθικης αποχουντοποίησης. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε φροντίσει να προσθέσει τον εθνικό λόγο της αγωνίας του ακόμα και από τις φυλακές του εκδικητικού ξενοκίνητου καθεστώτος.

Τηρουμένων των αναλογιών οι συνθήκες που κλήθηκε να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει ο Αρχηγός της Εθνικής Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 ήταν το πιθανότερο πιο ήπιες από τις σημερινές. Τότε υπήρχε η προηγηθείσα ασυνεννοησία των κομμάτων ενώ οι πολιτικοί της εποχής υπερείχαν ποιοτικά των κατοπινών μέχρι και τις μέρες μας. Προϋπήρξε αναμφισβήτητα η φαυλοκρατία και φυσικά η φυγοπονία που έφταναν στο ρουσφέτι και τις ενδοτικές συζητήσεις με τους εχθρούς της Πατρίδος. Σήμερα όμως η εξουσία της Πατρίδος έχει εκχωρηθεί απευθείας σε ξένα ανθελληνικά κέντρα εξουσίας, η προδοσία εκτελεί κυβερνητικά χρέη, τα ανταλλάγματα των τοκογλυφικών γραμματίων προσφέρουν εθνικά εδάφη, η ανηθικότητα γίνεται καλλιτεχνικό θέαμα, η παιδεία αφελληνίζεται, η ιστορία ποδοπατείται, ο Στρατός στοχοποιείται.


Όμως ο Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε μιλήσει από τις φυλακές του καθεστώτος. Είχε αναφερθεί στην άμεση ανάγκη της υλικής και κυρίως της ηθικής ανακάμψεως της Ελλάδος. Είχε αναφερθεί στην ανάγκη να επιστρέψει η Ελληνική Παιδεία στην αποστολή της διάπλασης υψηλού εθνικού φρονήματος και θρησκευτικού συναισθήματος, αντιλαμβανόμενος την επιδρομή των πολιτικάντηδων με σκοπό αυτό που μεθοδεύουν τώρα, την αποβολή Πατρίδος και Θεού από μια μη εθνική εκπαίδευση. Είχε αναφερθεί ακόμη στην παραλυσία της δημόσιας διοίκησης από την επιδρομή των κομματικών πρακτόρων ακριβολογώντας και αιτούμενος δικαίως την συμβολή του λαού μας για την ανάκαμψη αυτής προκειμένου να εξυπηρετεί ισοτίμως τους πολίτες κι όχι να βολεύει κομματικούς στρατούς παχαίνοντας συστημικά πορτοφόλια.


Είχε επισημάνει την ανάγκη της θεραπείας της νόσου του κομματικού Τύπου και της εξυγίανσης της οικονομίας με την συμμετοχή των ιδιωτών που σήμερα χάνουν τα μαγαζιά τους, μικρότερα ή μεγαλύτερα, αν τυγχάνουν Έλληνες και φυσικά αν δεν είναι εργολάβοι κρατικών δημόσιων έργων και χωματερών. Είχε αναφερθεί ακόμη στη διαστρέβλωση της ελληνικής ιστορίας προκειμένου ένοχοι και εθνικοί ολετήρες να εμφανισθούν ως κριτές και τιμητές. Σαν και τους γνωστούς τουρκόφιλους. Είχε ακόμη ζητήσει μακριά από αχρείαστα πάθη και μίση τη συσπείρωση των υπέρ της Πατρίδος αγωνιζόμενων με πνεύμα ενότητος προ των κινδύνων που ζώνανε την Ελλάδα http://www.youtube.com/watch?v=CbAfJGzhbsE.

Ο Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός κινείται στο πνεύμα της Μεγάλης Ελλάδος και της συσπειρώσεως των Ελλήνων μέσα σ’ ένα Εθνικό και Λαϊκό Κράτος που εμπνεόμενο από ηγέτες σαν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και τον Πατριάρχη της Εθνικιστικής Παρατάξεως Ιωάννη Μεταξά υπακούει στην φωνή της Φυλής μας: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΞΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΜΟΝΟΝ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΙΕΡΑ! Προδότες φωλιάζουν παντού, ακόμα και δίπλα σε μεγάλους ηγέτες. Οι Εθνικές Συνειδήσεις και τα Εθνικά Έργα όμως πάντα επιβραβεύονται και υπερνικούν.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ