Γράφει ο Αντίοχος. Αύριο, παραμονή της 28ης Οκτωβρίου και του ηρωικού «ΟΧΙ» του Ι. Μεταξά, οι μαθητές των κομμουνιστοκρατούμενων ...
Αύριο, παραμονή της 28ης Οκτωβρίου και του ηρωικού «ΟΧΙ» του Ι. Μεταξά, οι μαθητές των κομμουνιστοκρατούμενων σχολείων της πανάθλιας μνημονιακής Μπανανίας Σαμαροβενιζελιστάν, θα υποστούν άγρια πλύση εγκεφάλου από τους ινστρούχτορες του μαρξισμού, που εμφανίζονται (και πληρώνονται κιόλας…) ως καθηγητές.
Θα σας πούμε ένα «κόλπο» να τους κάνετε, για να τους ξεφτιλίσετε και να μην ξέρουν από πού να φύγουν! Λοιπόν, παίρνουμε το πιο… αθώο ύφος του κόσμου και ρωτάμε τον ινστρούχτορα: «κύριε-α, ο Μεταξάς ήταν φασίστας και το καθεστώς του φασιστικό. Έτσι δεν είναι;». «Βεβαίως, έτσι είναι», θα σας απαντήσει με ενθουσιασμό ο ινστρούχτορας. Εκεί, λοιπόν, υψώνουμε τη φωνή μας και τον… ξετινάζουμε: «και τότε πως κύριε-α εμείς που είχαμε φασισμό πολεμήσαμε κατά του φασισμού, όπως μας λέτε;».
(ΥΓ): Αυτό το ρώτησα εν έτει 1983, ως μαθητής της Γ΄ Λυκείου και τότε ο ινστρούχτορας αγρίεψε, κοκκίνισε, άρχισε να χάνει τα λόγια του και στο τέλος σήμανε… διάλλειμα, γιατί είχε και μια… επείγουσα δουλειά, όπως είπε!
http://ethnikismosblog.wordpress.com
Θα σας πούμε ένα «κόλπο» να τους κάνετε, για να τους ξεφτιλίσετε και να μην ξέρουν από πού να φύγουν! Λοιπόν, παίρνουμε το πιο… αθώο ύφος του κόσμου και ρωτάμε τον ινστρούχτορα: «κύριε-α, ο Μεταξάς ήταν φασίστας και το καθεστώς του φασιστικό. Έτσι δεν είναι;». «Βεβαίως, έτσι είναι», θα σας απαντήσει με ενθουσιασμό ο ινστρούχτορας. Εκεί, λοιπόν, υψώνουμε τη φωνή μας και τον… ξετινάζουμε: «και τότε πως κύριε-α εμείς που είχαμε φασισμό πολεμήσαμε κατά του φασισμού, όπως μας λέτε;».
(ΥΓ): Αυτό το ρώτησα εν έτει 1983, ως μαθητής της Γ΄ Λυκείου και τότε ο ινστρούχτορας αγρίεψε, κοκκίνισε, άρχισε να χάνει τα λόγια του και στο τέλος σήμανε… διάλλειμα, γιατί είχε και μια… επείγουσα δουλειά, όπως είπε!
http://ethnikismosblog.wordpress.com
Σε εκείνες τις ιστορικές συνθήκες το «όχι» του Μεταξά ήταν το «Ναι» του φασιστικού καθεστώτος της μεταξικής δικτατορίας υπέρ της Αγγλίας και όχι υπέρ των ελευθεριών του ελληνικού λαού. Και τούτο για δύο λόγους:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον, διότι το ελληνικό κράτος, οι προύχοντες, οι κοτζαμπάσηδες του ελληνικού κράτους (και όχι φυσικά ο πένητας ελληνικός λαός) είχαν άρρηκτους δεσμούς διαπλοκής με το βρετανικό κεφάλαιο. Δεύτερον, διότι σε κρίσιμες στιγμές (όπως ένας Παγκόσμιος Πόλεμος) οι επιλογές στρατοπέδου από τους «Μεταξάδες» δεν γίνονται με βάση την ιδεολογία τους. Οι «Μεταξάδες» επιλέγουν συμμάχους σύμφωνα με τα ταξικά συμφέροντα που αυτοί εκπροσωπούν. Και τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσε ο Μεταξάς και το καθεστώς του, ήταν απολύτως εξαρτημένα και διασυνδεδεμένα με την Αγγλία. Γεγονός που δεν θα μπορούσε να παραβλέψει ο – και κατά τα άλλα – πολύ καλός φίλος του Γκαίμπελς, ο Μεταξάς.
Για να αντιληφθεί κανείς τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που παίζονταν στην Ελλάδα και το μέγεθος της οικονομικής επιρροής της Αγγλίας στη χώρα είναι ενδεικτικό το εξής στοιχείο:
Το εξωτερικό χρέος της χώρας το 1932 έφτανε τα 1,022 δισεκατομμύρια χρυσά φράγκα, ενώ το εσωτερικό χρέος ήταν 144 εκατομμύρια χρυσά φράγκα. Βασικοί δανειστές της χώρας και κάτοχοι των ελληνικών χρεογράφων ήταν ο οίκος «Hambro» του Λονδίνου, το συγκρότημα «Speyer and Co» της Ν. Υόρκης και η Εθνική Τράπεζα Αθηνών. Το 67,42% του εξωτερικού χρέους ήταν αγγλικά κεφάλαια, το 9,88% ήταν κεφάλαια των ΗΠΑ, το 7,52% ήταν γαλλικά κεφάλαια, το 5,40% σουηδικά, το 3,44% βελγικά. Μόλις το 1,7% ήταν γερμανικά και μόλις το 1,65% ήταν ιταλικά (2).
Επομένως, ήταν τέτοια η πρόσδεση της Ελλάδας στην Αγγλία, που το μεταξικό καθεστώς δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί να σταθεί απέναντί της. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που οι ίδιοι οι Άγγλοι αποτιμούσαν το (φασιστικό) καθεστώς Μεταξά, το οποίο με την εγκαθίδρυσή του όχι μόνο δεν περιόρισε, αλλά αντίθετα ενίσχυσε τις σχέσεις της χώρας με την Αγγλία. Ο υφυπουργός της Αγγλίας, Ρ. Βάνσιταρτ, έγραφε σε υπόμνημά του το Μάη του 1937 για τις ελληνοβρετανικές σχέσεις: «Βρήκαμε ότι το καθεστώς Μεταξά είναι πολύ πιο συνεννοήσιμο από πολλά από τα προϋπάρχοντα καθεστώτα» (3).
Όσο για τον Μεταξά, τον Μάη του 1940, λίγους μήνες πριν την κήρυξη του πολέμου, έλεγε στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ»:«Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» (4)
Το «Όχι» λοιπόν του Μεταξά δεν είχε τίποτα το «πατριωτικό». Ήταν… «συμφεροντολογικό». Και μάλιστα υπό την πιο ιταμή εκδοχή του «συμφέροντος». Δηλαδή του συμφέροντος ενός ταξικού καθεστώτος που, παρά τη διαφορά των πολιτευμάτων, συνέχιζε αδιατάρακτα την πρόσδεση της Ελλάδας υπό το «αγγλικό δόγμα» και αντιμετώπιζε τη χώρα ως «ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή ήταν η σχέση του Μεταξά με τον «πατριωτισμό».
Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για ένα καθεστώς που δολοφονούσε εργάτες, όπως δολοφόνησε ο Μεταξάς τους καπνεργάτες το '36. Για ένα καθεστώς που διέπραξε το αδιανόητο: Παρέδωσε στην Γκεστάπο (και μάλιστα μετά από το ιστορικό γράμμα του Ζαχαριάδη) τους πραγματικούς πατριώτες, τους Έλληνες δημοκράτες και κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, που ζητούσαν να πολεμήσουν τον εισβολέα. Που διέδιδε τα «φώτα του ελληνικού πολιτισμού» μέσω των πρακτικών του Έλληνα «Μέγκελε», του αρχιδολοφόνου (και κατοπινού βουλευτή της ΕΡΕ) Μανιαδάκη, δεξί χέρι του Μεταξά, που πολλές από τις μεθόδους του στα μπουντρούμια της Ασφάλειας εφαρμόστηκαν στα χιτλερικά στρατόπεδα και στα μπουντρούμια των δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής. Δεν θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τον πατριωτισμό ένα καθεστώς, μέσω του οποίου, όπως ο ίδιος ο Μεταξάς έλεγε: «Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό...». Ένα καθεστώς που μετά τη στάση πληρωμών του 1932, κι ενώ η Ελλάδα πλήρωνε μετά από συμφωνίες με τους δανειστές το 30% των τόκων που χρωστούσε, εκείνο - το καθεστώς Μεταξά - εξασφάλισε σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους αποπληρωμές που έφτασαν μέχρι και το 43%.