ΕΤΣΙ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΕΣ

«ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ» Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ! Σε εξέλιξη και μάλιστα σε επιθετική ...

«ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ» Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ!

Σε εξέλιξη και μάλιστα σε επιθετική μορφή, βρίσκονται τα σχέδια των διεθνιστών, που χρησιμοποιούν σήμερα όλους τους ανθρώπους τους –εκείνους που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί». Ιδιαίτερο ρόλο δε παίζουν οι καθηγητάδες και πανεπιστημιακοί. Μετά την δημοσιοποίηση που πήρε το θέμα της συγγραφής των εμετικών σχολικών βιβλίων και εγχειριδίων, τις αντιδράσεις από πολλά –και μάλιστα ετερόκλητα- μέτωπα, αλλά και την αγωνιώδη προσπάθεια να επιβληθούν τα νέα βιβλία (ας όψεται η… Μανιάτισσα Γιαννάκου) το τοπίο ξεκαθαρίζει. Η μάχη μεταξύ των Πατριωτών και των Διεθνιστών έχει ξεκινήσει, μιας και τα φερέφωνα ξένων κέντρων έχουν αναλάβει την προώθηση της ηττοπάθειας στον Ελληνικό Λαό, προκειμένου να απεμπολίσει τα κυριαρχικά του και ιστορικά του δικαιώματα. Και σε αυτή τη μάχη οι καθηγητάδες παίζουν τον κυρίαρχο ρόλο. Όταν διαβάζουμε για παράδειγμα –ένα από τα χιλιάδες τέτοιου είδους παραδείγματα- στα «ΝΕΑ» άρθρο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ, Παναγιώτη Ιωακειμίδη για την μετονομασία του αεροδρομίου των Σκοπίων σε «Μέγας Αλέξανδρος», αντιλαμβανόμαστε που πάει το πράγμα. Να λοιπόν τι έγραψε ο καθηγητής πανεπιστημίου:
«Η ενέργεια της κυβέρνησης των Σκοπίων να ονομάσει το αεροδρόμιο της πόλης σε «Μέγα Αλέξανδρο» αποτελεί για πολλούς Έλληνες πρόκληση. Αλλά η εικόνα δύο ευρωπαϊκών χωρών, Ελλάδας και πΓΔ Μακεδονίας, να μαλώνουν εν έτει 2007 για τον... Μέγα Αλέξανδρο, δεν είναι οπωσδήποτε σοβαρή. Και αυτό ισχύει περισσότερο για την Ελλάδα ως πολιτικά και οικονομικά περισσότερο αναπτυγμένη χώρα, εικοσιπενταετές μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολύ απλά, μια χώρα-μέλος της Ένωσης δεν μπορεί να εμπλέκεται σε καβγάδες για τον... Μέγα Αλέξανδρο (ευτυχώς, η επίσημη Ελλάδα δεν ενεπλάκη). Για τον Μέγα Αλέξανδρο έχει αποφανθεί η Ιστορία. Εάν υπάρχουν αμφισβητούμενα στοιχεία ας τα αποσαφηνίσουν οι ιστορικοί. Αυτή είναι η δουλειά τους. Δεν είναι δουλειά των πολιτικών. Οι πολιτικοί έχουν να ασχοληθούν με δεκάδες άλλα προβλήματα που ενδιαφέρουν το σήμερα και αύριο και όχι το μακρινό χθες. Και, εν πάση περιπτώσει, εάν μια χώρα αγωνιά για τη δημιουργία εθνικής ταυτότητας και αναζητά γι’ αυτό τον «ιστορικό μύθο», δικαίωμά της. Κανένας δεν έχει αποκλειστικά δικαιώματα πάνω στην Ιστορία και στην ερμηνεία της. Καλό είναι, λοιπόν, να επιδεικνύουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην αντιμετώπιση τέτοιου είδους προβλημάτων. Δεν χρειάζεται να πέφτουμε θύματα ιδεοληψιών ή συναισθηματικών συνδρόμων ανασφάλειας. Μπορούμε να είμαστε και να συμπεριφερόμαστε ως ώριμη, αναπτυγμένη χώρα με συγκροτημένη εθνική ταυτότητα, ικανή να ξεπερνά τις τραυματικές εμπειρίες και βάρη του παρελθόντος, διδασκόμενη από την Ιστορία και όχι ανακυκλώνοντας την Ιστορία για να διαιωνίζει προβλήματα και αδιέξοδα. Και το δίδαγμα της πρόσφατης Ιστορίας είναι ότι διάφοροι μαξιμαλιστικοί χειρισμοί μας στη δεκαετία του 1990 μάς οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Ενώ είχαμε διάφορες ευκαιρίες για έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό δεν τις αξιοποιήσαμε. Δεν μπορέσαμε να ξεχωρίσουμε το ουσιώδες που ήταν η ασφάλεια και ακεραιότητα της χώρας (που έπρεπε να προστατευθεί) από το συμβολικό, την ονομασία της γειτονικής χώρας. Και βεβαίως χάσαμε αυτή την υπόθεση. Χρήσιμο είναι λοιπόν να κλείσουμε οριστικά αυτή την εκκρεμότητα, έχοντας υπόψη ότι σε οποιαδήποτε συμβιβαστική φόρμουλα κι αν καταλήξουμε τώρα είναι πλέον αργά. Όλοι θα αποκαλούν τη χώρα αυτή όπως την αποκαλούν ήδη, δηλαδή Μακεδονία».
Να παραχωρήσουμε λοιπόν την Ιστορία ΜΑΣ σε «φίλους» και εχθρούς, για να αποδείξουμε τον βαθμό της προοδευτικότητάς μας, αλλά και το… ακομπλεξάριστο του χαρακτήρος μας! Αυτά μαθαίνουν στα παιδιά μας οι καθηγητάδες, γι’ αυτό και δημιουργούν νέες γενιές γενίτσαρων που δεν σέβονται ούτε την Ιστορία, ούτε την Σημαία του Έθνους!