ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ (ΡΟΖ) ΧΟΥΝΤΑΣ …

Έρχεται ο Σεπτέμβριος... Από την μεταπολίτευση και έπειτα, η νέα γενιά ανατράφηκε με τον “μπαμπούλα της Χούντας”. Έμαθε δηλαδή ότι « παλιά ...

Έρχεται ο Σεπτέμβριος...

Από την μεταπολίτευση και έπειτα, η νέα γενιά ανατράφηκε με τον “μπαμπούλα της Χούντας”. Έμαθε δηλαδή ότι «παλιά στον τόπο μας υπήρχε η κακή Χούντα. Και η Χούντα ήταν κακή γιατί δεν άκουγε τι ήθελαν οι πολίτες και έκανε με το ζόρι ότι ήθελε εκείνη». Μάλιστα οι επόμενοι κυβερνήτες του κράτους προσπάθησαν να μας πείσουν ότι «τώρα πια, δεν έχουμε Χούντα, άρα όλοι πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι».

Να όμως που όσο η νέα γενιά μεγαλώνει (κάποια «τριάνταρησαν» ήδη) διαπιστώνει (συχνά έντρομη) ότι ΑΚΟΜΑ υπάρχουν «κακοί άνθρωποι που δεν ακούνε την θέληση των πολιτών και επιβάλουν με το ζόρι την άποψή τους, παρά την λαϊκή κατακραυγή».

Μάλιστα η διαπίστωση αυτή ενισχύεται και από γεγονότα της επικαιρότητας. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σύσσωμη αριστερά, κέντρο και δεξιά συμφωνεί σε ένα πράγμα : ότι το νέο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού αποτελεί ένα καρκίνωμα για την λεγόμενη «εθνική παιδεία». Επίσης πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα είναι το γεγονός ότι την άποψη των πολιτικών, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών και επιστημόνων που στρέφονται κατά του κατάπτυστου βιβλίου, συμμερίζεται απόλυτα το 90% του λαού.

Μπροστά σε αυτήν την λαοθάλασσα που κατακεραυνώνει το άθλιο αυτό σύγγραμμα, στέκει αγέρωχη η «Χούντα της Μαριέττας». Μια αδίστακτη γκρούπα Συνασπιστών και ατόμων αμφιβόλου κομματικής προελεύσεως (όπως η υπουργός Παιδείας) που αρνείται να εισακούσει την κοινή γνώμη. Με αυταρχικό ύφος –που θα ζήλευαν όλες οι χούντες του κόσμου μαζί- κωφεύουν στην λαϊκή κατακραυγή και δηλώνουν προκλητικά ότι «δεν θα αποσύρουν το βιβλίο». Είναι οφθαλμοφανές ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας «Ροζο-Μπλε Χούντας» που καταδυναστεύει τον τόπο.

Η υπουργός έχει καταστήσει σαφές στους συγγραφείς ότι παρά τις όποιες υποσχέσεις για «διορθώσεις», απολύτως τίποτα δεν θα αλλάξει στο βιβλίο. Την «γραμμή» αυτή την έχουν αντιληφθεί και οι ίδιοι οι συγγραφείς, που αντί να μαραζώσουν που το βιβλίο τους θεωρήθηκε ως απαράδεκτο από το σύνολο της κοινωνίας και της Ακαδημαϊκής κοινότητας, δηλώνουν προκλητικά σε συνεντεύξεις τους ότι «οι αλλαγές θα αφορούν απλώς τα εισαγωγικά κείμενα των κεφαλαίων, χωρίς να τροποποιηθεί η μεθοδολογική προσέγγιση».

Η Μαριέττα Γιαννάκου, επιδιώκοντας αφ’ενός να ηρωοποιήσει τους συγγραφείς (ιστορικούς της κακιάς ώρας) του βιβλίου και αφ’ετέρου δε, να φανεί «Αλαβανικότερη του Αλαβάνου» κάνει λόγο για «προσωπικές και πολιτικές επιδιώξεις πίσω από τις αντιδράσεις για το βιβλίο». Βεβαίως απορία προκαλεί το γεγονός ότι η Υπουργός Παιδείας δεν διέκρινε αντίστοιχες «επιδιώξεις» και από την πλευρά της συγγραφικής ομάδας που βγάζουν «λάδι» την Τουρκοκρατία, κάνοντας προσπάθειες να μας πείσουν πόσο άτυχοι ήταν όσοι Έλληνες δεν επιστρατεύτηκαν ως Γενίτσαροι.

Για κακή της τύχη, η συνήθης τακτική ενοχοποίησης «ακραίων εθνικιστικών κύκλων» μάλλον δεν πείθει κανέναν πια, καθώς ακόμα και πρόσωπα της σκληροπυρηνικής αριστεράς συμφωνούν ότι το επίμαχο βιβλίο είναι ένα τερατούργημα.

Μάλιστα το θέατρο του παραλόγου δεν μοιάζει να έχει όρια. Έτσι πληροφορηθήκαμε ότι τις διορθώσεις θα τις κάνουν οι ίδιοι οι συγγραφείς. Έτσι προφανώς οι κύκλοι του υπουργείου θέλουν να μας πείσουν ότι στην «διορθωμένη» έκδοση της νέας χρονιάς η κα.Ρεπούση και το κονκλάβιό της θα μας εξιστορήσουν τα κατορθώματα του Νικηταρά του Τουρκοφάγου, θα μας αναφέρουν εκτενώς τους Ευζώνους μας που οι Τούρκοι πετάλωναν ζωντανούς το 1922 στην Σμύρνη και θα αναλύσουν την σημασία του «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά.

Βέβαια παρά την ενορχηστρωμένη απόπειρα «καθαγιασμού» του βιβλίου, οι δηλώσεις της Μ.Γιαννάκου αποκαλύπτουν πόσο διάτρητα είναι τα επιχειρήματά της. Σε πρόσφατη συνέντευξή της αποκάλυψε ότι στα πλαίσια των επίμαχων διορθώσεων «η συγγραφική ομάδα τίθεται ουσιαστικά υπό επιτροπή ιστορικών». Δηλαδή παραδέχεται ευθαρσώς, ότι οι συγγραφείς δεν έχουν αντιληφθεί τα λάθη τους και δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τις προτεινόμενες αλλαγές, συνεπώς πρέπει να υπάρχει μια άλλη ομάδα ιστορικών για να «φοβερίζει» την ομάδα της Μ.Ρεπούση, μπας και φιλοτιμηθούνε και κάνουν κάποιες ψευτοαλλαγές για τα μάτια του κόσμου.

Σε οποιοδήποτε πολιτισμένο κράτος του κόσμου, όταν μια ομάδα εργασίας (ασχέτως αντικειμένου) αποτύχει (οικτρά μάλιστα) στο έργο της, κατά κανόνα η ομάδα αυτή «ξηλώνεται» και στην θέση της τοποθετείται μια άλλη, αποτελεσματικότερη. Βέβαια στο νεοελληνικό κρατίδιο όπου βασιλεύει η αναρχία, τέτοιες πρακτικές δεν τίθονται σε εφαρμογή. Όποιος έχει το «ιερό χρίσμα του Συνασπισμού» διατηρείται στην θέση του, ασχέτως του μεγέθους της αποτυχίας του.

Γραφικότερη φιγούρα όλων, είναι αυτή του «πρωθυπουργού» Κ.Καραμανλή. Που την ίδια ώρα που οι έμμισθοι υπάλληλοι του Σόρρος και της Νέας Τάξης χύνουν το δηλητήριό τους κατά της Νεολαίας και της Ιστορίας μας, κάνει μεγαλόστομες δηλώσεις περί της «σημασίας της ιστορίας». Με όχι-ιδιατέρως-θετικά-συναισθήματα, είδαμε τον Κ.Καραμανλή να τσουγγρίζει πασχαλινά αυγά, λέγοντας στις κάμερες φράσεις που απομνημόνευσε για λίγο. Την ίδια ώρα που η υπουργός Παιδείας δηλώνει με ένα ιδιόμορφο φασισμό ότι θα γράψει εις τα παλαιοτέρα των υποδημάτων της, τόσο την γνώμη του ελληνικού λαού όσο και το επιστημονικό πόρισμα της Ακαδημίας, ο Κ.Καραμανλής παρουσιάζεται ως «τηλε-μαϊντανός» υπενθυμίζοντάς μας την «αξία της ιστορικής μνήμης» αλλά αρνούμενος πεισματικά να την προστατεύσει ο ίδιος.

Τελικά ο απλός πολίτης με λύπη αντιλαμβάνεται ότι μπροστά στους «φυρερίσκους» του Υπουργείου Παιδείας και τα πνευματικά τέκνα του Ροζουλί-Συνοθυλεύματος, στέκει ένας πρωθυπουργός ανδρείκελο. Που μπορεί να πείθει (ορισμένους) ως «κυβερνητικός εκπρόσωπος» φλυαρώντας στις κάμερες, αλλά που δεν πείθει κανέναν ως «αρχηγός κράτους».

Μάλιστα ο Κ.Καραμανλής διακρίνεται από μια στωικότητα, που προκαλεί μια εύλογη απορία: αν ο πρωθυπουργός δεν επεμβαίνει για ένα θέμα που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, πότε θα επέμβει; Αρκεί μια εντολή του, και το επίμαχο βιβλίο θα καταργηθεί. Μια εντολή όμως, που μονίμως «είναι στον δρόμο» αλλά ποτέ δεν «έρχεται». Το γεγονός ότι το ζήτημα των βιβλίων Ιστορίας είναι πλέον έκδηλο ότι θα στοιχίσει πολλές ψήφους από το κόμμα της Ν.Δ. σε συνδυασμό με το γεγονός ότι παρά τις αρνητικές δημοσκοπήσεις, ο πρωθυπουργός αρνείται να επέμβει δυναμικά, δικαιολογημένα εγείρει υποψίες περί ουσιαστικής συγκάλυψης παρά τις μεγαλόστομες φαινομενικές δηλώσεις (που αποτελούν δίχως αμφιβολία προϊόν λαϊκής κατανάλωσης).

Σίγουρα ο μεγάλος κερδισμένος της υπόθεσης είναι το βαθύ-κράτος του Συνασπιστών. Που παρατηρεί με ύφος νικητή, να ορθώνεται επιτέλους και ο «τρίτος-πυλώνας» της Ροζ-τρομοκρατίας. Μετά την «ανεπίσημη τρομοκρατία» με τις ομάδες κουκουλοφόρων (πρώτος πυλώνας), μετά την «ημιεπίσημη τρομοκρατία» με τον έλεγχο καναλιών, εφημερίδων και λοιπών ΜΜΕ (δεύτερος πυλώνας) έχουμε πλέον και την «επίσημη τρομοκρατία»: μια ποιοτική και ποσοτική αύξηση της επιρροής του ΣΥΝ στην διακυβέρνηση της χώρας (τρίτος πυλώνας).

Σε αυτόν τον αδυσώπητο πόλεμο ελέγχου συνειδήσεων που έχουν ξεκινήσει οι λάτρεις της θολοκουλτούρας και οι θιασώτες της Νέας Τάξης, εμείς οι Έλληνες εθνικιστές φυσικά και δε θα μείνουμε αμέτοχοι. Αρχές τις νέας σχολικής χρονιάς, όταν παρουσιαστεί το νέο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, δεν περιμένουμε θαύματα. Απλώς αναμένουμε ένα βιβλία που αντί για ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΜΕΤΙΚΟ θα είναι ΛΙΓΟ ΕΜΕΤΙΚΟ. Επειδή όμως ουδείς από τους παραπάνω χαρακτηρισμούς δε μας ικανοποιεί για το μέλλον των παιδιών μας, τον ερχόμενο Σεπτέμβρη, σε κοινό μέτωπο με τους υπόλοιπους πατριώτες (ασχέτως κόμματος, ταμπέλας ή προέλευσης) θα είμαστε εκεί να πολεμήσουμε ξανά. Για ένα Βιβλίο Ιστορίας γραμμένο ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Κ.Κ.