Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΛΤΟΝ!

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ όταν ακούω να μιλάνε για σοσιαλισμό, σκέφτομαι αυτομάτως ακριβά ξενοδοχεία και πολυτελή τρόπο ζωής, το lavish li...

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ όταν ακούω να μιλάνε για σοσιαλισμό, σκέφτομαι αυτομάτως ακριβά ξενοδοχεία και πολυτελή τρόπο ζωής, το lavish life, που θα έλεγε και ο Τζέφρι. Γιατί, τι είναι ο σοσιαλιστής χωρίς το Four Seasons, δίχως το Hilton, τα ακριβά, γρήγορα αυτοκίνητα και τις, ακόμα πιο γρήγορες γυναίκες; Ένα αδειανό πουκάμισο είναι, όπως λέει και ο ποιητής. Έτσι λοιπόν, όλα τα ακριβά ξενοδοχεία βρίθουν «σοσιαλιστών», μετατρεπόμενα άθελα τους στο εργαστήρι της επανάστασης. Από τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Κινήματος, ως τη γαμήλια δεξίωση του γερο Άκη, τα πεντάστερα «μυρίζουν» σοσιαλισμό. Και επανάσταση, βεβαίως βεβαίως…
Επανάσταση, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον αγαπημένο της στήλης, τον κόκκινο κλόουν Τσάβες. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι τα σοσιαλιστικά καθεστώτα αρπάζουν, ή όπως επισήμως λένε, εθνικοποιούν, επιχειρήσεις στρατηγικού χαρακτήρα για τον πληθυσμό. Πετρελαϊκές εταιρίες, επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (φως, νερό, τηλέφωνο) και τη βαριά βιομηχανία. Ότι χρειάζεται το λαϊκό κίνημα, για να φέρει τον σοσιαλισμό στις μάζες. Ο σύντροφος Τσάβες τα έχει κάνει όλα αυτά. Απομένει όμως και κάτι άλλο, για να ζήσουμε την πεμπτουσία του σοσιαλισμού, την ολοκλήρωση της επανάστασης. Αλλά, μην ανησυχείτε σύντροφοι. Έγινε και αυτό. Ο σοσιαλισμός ενίκησε! Ιδού πώς:
Με συνοπτικές, επαναστατικές διαδικασίες, ο κλόουν Τσάβες εξέδωσε προεδρικό διάταγμα και κρατικοποίησε τα 280 δωμάτια και τις 210 σουίτες (σ.σ. μα, γίνεται σοσιαλισμός χωρίς σουίτες;) ενός πολυτελούς ξενοδοχείου της γνωστής αλυσίδας Χίλτον. Το νέο απόκτημα της σοσιαλιστικής κυβέρνησης βρίσκεται σε εξωτικό νησάκι της Καραϊβικής και είναι το δεύτερο Χίλτον που έχει «εθνικοποιήσει» ο σοσιαλδικτάτορας Τσάβες. Το Χίλτον του Καράκας είχε την ίδια τύχη από το 2007. Όποτε, δύο χρόνια μετά, έχει απολέσει τον καπιταλιστικό του χαρακτήρα. Ας δούμε λοιπόν, πώς μοιάζει ένα σοσιαλιστικό υπερπολυτελές θέρετρο. Βίβα λα ρεβουλοσιόν!
Καταρχάς, η διεθνής κουζίνα έχει εξοβελιστεί από τα εστιατόρια. Προφανώς θα θεωρήθηκε διεφθαρμένη και αντεπαναστατική. Μεταξύ μας, αυτά τα φιλέ μινιόν είναι φοβερός και ύπουλος εχθρός του σοσιαλισμού. Μόνο ο Πάγκαλος θεωρείται άτρωτος από την ιμπεριαλιστική απειλή των τριγλυκεριδίων και της χοληστερίνης. Τώρα υπάρχει τοπική κουζίνα, με σπεσιαλιτέ κοτόπουλο με σάλτσα καρύδας και τηγανίτες από καλαμποκάλευρο. Μάλιστα! Αυτά είναι σοσιαλιστικά φαγητά! Επιτέλους! Παρόμοια αλλαγή έγινε και στους υπόλοιπους χώρους του ξενοδοχείου. Τέρμα οι μπουτίκ που πουλούσαν κοσμήματα και ακριβά ρούχα για τις ματαιόδοξες κυρίες των κυρίων. Σήμερα, μπορείτε να αγοράσετε μόνο πήλινες κούπες με τη φάτσα του Τσάβες (σ.σ. εννοείται…) και γλυπτά τοπικής τέχνης, (σ.σ. να υποθέσουμε, πάλι με τον Τσάβες;). Αλλά, το κόκκινο Χίλτον έχει και βιβλιοπωλείο και μάλιστα με μια πολύ ενημερωμένη συλλογή με συγγράμματα για την επανάσταση του συντρόφου Τσάβες και τη μετάβαση προς τον σοσιαλισμό.
Τώρα που είδαμε περί τίνος πρόκειται, προκύπτει το εξής απλό ερώτημα. Ποιος θα έδινε 200 ευρώ τη βραδιά για να μείνει σε αυτό το κακόγουστο, νέο-μπολιβαριανό κατασκεύασμα; Καλά, εκτός από τον Τσίπρα… Και όμως, το ξενοδοχείο δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα κρατήσεων. Σχεδόν όλα τα δωμάτια είναι γεμάτα. Το 90% των κρατήσεων βέβαια, γίνεται από κυβερνητικούς αξιωματούχους και την κομματική νομενκλατούρα. Όπως λέει και ο Ραϊνέθ Ολεάκγα, ο εκπρόσωπος της κρατικής διαχείρισης; «το ξενοδοχείο είναι για τον λαό». Και ποιος είναι πιο κατάλληλος να διαμείνει στις σουίτες του, από τους εκπροσώπους του λαού; Τους αξιωματούχους της επανάστασης και τους κομματικούς γραφειοκράτες! Ειδικά άμα πληρώνει ο λαός, γιατί, για σταθείτε, δεν μπορεί να απολαμβάνει και τζάμπα τις υπηρεσίες της επανάστασης!
Αυτό μας θυμίζει τα πρώτα χρόνια της πασοκικής λαίλαπας, του 1981, όπου το συγκρότημα του Αστέρα της Βουλιαγμένης, υπό κρατικό έλεγχο τότε, στον όμιλο της Εθνικής Τράπεζας, δεχόταν καταιγισμό κρατήσεων από υπουργούς, διοικητές τραπεζών και οργανισμών και πρασινοφρουρών του πασοκικού ράιχ. Εκτός από το πρόβλημα αισθητικής που προέκυπτε, με όλους αυτούς τους πρώην πειναλέους να συνωστίζονται στις καμπάνες, στα μπαρ και στις πισίνες, το σοβαρότερο πρόβλημα ήταν ότι δεν πλήρωνε κανείς τους… Να πώς γίνεται προβληματικό το ξενοδοχείο με την καλύτερη θέα της Ανατολικής Μεσογείου. Φυσικά, στο τέλος πλήρωσε ο λαός. Ο σοσιαλισμός είχε νικήσει για άλλη μια φορά…
Αυτά να τα βλέπουν όσοι επιμένουν να είναι δεξιοί, πατριώτες και εθνικιστές. Βλέπετε τι χάνετε παιδιά; Η μαγεία και η πολυτέλεια του σοσιαλισμού δεν σας συγκινεί; Η μυρωδιά από τα ακριβά πούρα Αβάνας, δεν σας κάνει να σκέφτεστε τον Φιντέλ, τον Μπολίβαρ και τους αγώνες για την επανάσταση και τον αριστερό σοσιαλισμό με τη δεξιά τσέπη; Υποθέτω πως όχι…

"ΤΑ ΕΘΝΗ ΠΟΛΕΜΟΥΝ"