ΘΕΛΑΝΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ... 1968 Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΕΙ ΤΗΝ "ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ"!

Στην Τσεχοσλοβακία ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ έχει ήδη αναλάβει τα ηνία της χώρας -μέσο του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας- και εφαρμόζει ένα πρόγραμμα φιλε...

Στην Τσεχοσλοβακία ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ έχει ήδη αναλάβει τα ηνία της χώρας -μέσο του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας- και εφαρμόζει ένα πρόγραμμα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού στη χώρα το 1968.

Οι Σοβιετικοί υπό την ηγεσία του Μπρέζνιεφ αρχικά είχαν ευλογήσει την ανάληψης της εξουσίας από τον Ντούμπτσεκ, στη συνέχεια όμως παρακολουθούσαν με μεγάλη δυσπιστία τις εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία. Το «Μανιφέστο των 2000 Λέξεων» αξιολογήθηκε σαν μια πλατφόρμα της αντεπανάστασης. Αυτή τους την εκτίμηση ενίσχυε η ανατολικογερμανική προπαγάνδα και ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της τσεχοσλοβακικής κυβέρνησης Gustáv Husák, που έκανε λόγο για «ατμόσφαιρα τρόμου». Οι Ανατολικοί εκτιμούν ότι η Τσεχοσλοβακία θα αποτελέσει "κακό παράδειγμα" και για τους υπόλοιπους κι ότι είναι πολύ πιθανό η διαδικασία του ντόμινο να παρσύρει ολόκληρο το "Σύμφωνο της Βαρσοβίας" κι αποφασίζουν να επέμβουν δυναμικά...

Στις 23:00 τη νύχτα προς την 21η Αυγούστου 1968, αρχίζει η προέλαση στρατευμάτων της Σοβιετικής Ένωσης, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας στην Τσεχοσλοβακία με το κωδικό όνομα «Επιχείρηση Δούναβης». Από τις 02:00 άρχισαν να προσγειώνονται σοβιετικά στρατιωτικά αεροπλάνα στο αεροδρόμιο της Πράγας ανά ένα λεπτό. 200.000 άνδρες συμμετείχαν στην εισβολή και έφτασαν συνολικά τους 800.000 τις επόμενες μέρες.

Μέσα σε λίγες ώρες είχαν καταληφθεί τα στρατηγικά σημεία της χώρας. Στις μάχες που σημειώθηκαν έχασαν τη ζωή τους 98 Τσέχοι και Σλοβάκοι, καθώς και 50 στρατιώτες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Τα στρατεύματα της Ανατολικής Γερμανίας δεν πήραν μέρος στην κατοχή σύμφωνα με νεότερες έρευνες, ήταν όμως σταθμευμένα στα σύνορα σε κατάσταση ετοιμότητας. Μόνο 30 περίπου στρατιώτες μιας μονάδας πληροφοριών παρευρίσκονταν στο αρχηγείο των στρατευμάτων εισβολής κοντά στο Milovice.

Η Ανατολική Γερμανία ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της δυναμικής λύσης, φοβούμενη ότι θα ήταν η πρώτη που θα δεχτεί τη σπίθα αν επικρατούσαν οι μεταρρυθμίσεις στην Τσεχοσλοβακία. Ίσως όμως έγινε αντιληπτό την τελευταία στιγμή πόσο «άκομψο» θα ήταν να ξαναεισβάλουν Γερμανοί στρατιώτες στην Τσεχοσλοβακία είκοσι μόλις χρόνια μετά την οδυνηρή κατοχή της από Γερμανούς στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.