H "ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ" ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ!

Οι γηραιότεροι σίγουρα θα ενθυμούνται, αλλά και οι νεώτεροι θα έχουν διδαχθεί από τους χαρισματικούς εκπαιδευτικούς μας, το σύνθημα που κυρι...

Οι γηραιότεροι σίγουρα θα ενθυμούνται, αλλά και οι νεώτεροι θα έχουν διδαχθεί από τους χαρισματικούς εκπαιδευτικούς μας, το σύνθημα που κυριαρχούσε κατά τη διάρκεια της κατάληψης του Ε.Μ.Π. το 1973. Το σύνθημα αυτό δεν ήτο άλλο από το πασίγνωστο "ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ". Δυστυχώς διά την πολλάκις κατηγορηθείσα "θρυλική γενιά του πολυτεχνείου", δε χρειάστηκε να περάσουν ούτε τέσσερεις δεκαετίες για να επέλθει η ολοκληρωτική κατάρρευσις και χρεοκωπία των πάσης φύσεως ιδεολογημάτων σοσιαλιστικού και κατά το γενικώτερον "προοδευτικού" και πλουτοκρατικού τύπου. Στην Ελλάδα του 2011 το συγκεκριμένο τρίπτυχο αιτημάτων φαντάζει να ξεπετάγεται μέσα από το πτώμα μιας γενιάς κατά φαντασίαν αντιστασιακών αγωνιστών, οι οποίοι έλαβαν ανά χείρας την εξουσία και την τύχη του Έθνους, με φυσική κατάληξη ως Έθνος να μην έχουμε την παραμικρή τύχη.
Θεωρούμε αχρείαστο το να σταθούμε στα δύο μοτίβα του εν λόγω τριπτύχου, δηλαδή στο ΨΩΜΙ και στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Άπαντες γνωρίζουν καλώς ότι στον καιρό του Δ.Ν.Τ. και των μνημονίων καμία ελληνική οικογένεια δεν ξέρει τι σημαίνει πείνα και φυσικά δε νοείται άπορος Έλλην να τρέφεται από τα συσσίτια της Εκκλησίας. 'Οσο για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η καλή κυβέρνησις εφρόντισε με τον αντιρατσιστικό νόμο να προστατέψει όλους τους πολίτες που επιθυμούν να κάνουν μια νυχτερινή βόλτα στην πλατεία Ομονοίας και στον 'Αγιο Παντελεήμονα των Αθηνών. Αυτές κι αν είναι ελευθερίες. Αξίζει όμως πραγματικά να σχολιαστεί το θέμα της παιδείας και το πως εφθάσαμεν εις το σημερινόν κατάντημα.
Στην όμορφη αυτή διαδρομή των 36 ετών ξενοιασιάς , ανεμελιάς και ασυδοσίας, χρήματα προοριζόμενα για την παιδεία και απεσταλμένα από τα ταμεία της τότε Ε.Ο.Κ., εδόθησαν απλόχερα στα διπλοζυγίσματα κάποιων αγροτών με τις εκάστοτε κυβερνήσεις υποκείπτουσες σε γελοίους εκβιασμούς ανεκδιηγήτων αγροτοσυνδικαλιστών. Ετσι σήμερα μπορεί στην Ευρώπη οι σχολικές αίθουσες να είναι εφοδιασμένες με διαδραστικούς πίνακες, στην Ελλάδα όμως αγροτικές οικογένειες είναι εφοδιασμένες με αυτοκίνητα πολυτελείας. Στην Ελλάδα του 2011 που η μαθητιώσα νεολαία θα παραμείνει μέχρι τον Οκτώβριο (κι έχει ο Θεός) δίχως βιβλία, τόσα χρόνια μας έκαιγε το θέμα της ονομασίας του πάλαι ποτέ υπουργείου εθνικής παιδείας και θρησκευμάτων και νυν "διά βίου μάθησης". Τόσα χρόνια μας έκαιγε ο αφελληνισμός της εκπαιδεύσεως. Στην αρχή ξεκρέμασαν τα αρχαία ρητά από τους τοίχους των αιθουσών. Αργότερα τα πορτραίτα των εθνικών μας ηρώων και τώρα τα θρησκευτικά μας σύμβολα. Ποια άλλη θα μπορούσε να είναι η κατάληξις ενός εκπαιδευτικού προγράμματος με παραγκωνισμένη τη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσης; Ποια διαφορετική τύχη θα μπορούσε να περιμένει αυτή τη δυστυχή νεολαία με την έλλειψη σεβασμού, τα ενώτια και τα υπερμοντέρνα κουρέματα; Άπαντα τα ανωτέρω υπήρξαν απόρροια πολιτικών χειρισμών που διενεργήθησαν στα πλαίσια μιας υποτιθέμενης "αποχουντοποιήσεως" αρχικώς, έπειτα ενός προοδευτισμού κι εσχάτως ενός εκσυγχρονισμού και συμβαδίσεως κατά τας επιταγάς μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Θα δίναμε απλά τα πάντα για να είμαστε σε μία αίθουσα, μόνο και μόνο για να παρατηρήσουμε τους προοδευτικούς διδασκάλους να διδάσκουν με τη βοήθεια φωτοαντιγράφων. Σκηνές ροκ...
Ως εθνικιστές του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου επιρρίπτουμε πάσα ευθύνη στις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ. για την άθλια εικόνα που παρουσιάζει το ταλαίπωρο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Κύριοι, τα χέρια σας είναι βαμμένα με αίμα. Είναι βαμμένα με το αίμα μιας μελλοντικής στρατιάς ανέργων η οποία θα ματώσει οικονομικά και ηθικά για να λάβει ένα πτυχίο "ιδιωτικού πανεπιστημίου", όπως αυτά που προβλέπει το νέο πολυνομοσχέδιο. Είναι βαμμένα με το αίμα των συμπλοκών ανάμεσα στις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις της κομματικοποιημένης παιδείας που δημιουργήσατε. Είναι βαμμένα με το αίμα κάθε νέου παιδιού που απογοητευμένο και μη ελεγχόμενο από ανθρώπους με ατσαλένια θέληση, τρυπά τις φλέβες του κάθε φορά που παίρνει τη δόση του. Δε θα προσθέσουμε τίποτα άλλο, περί αιδούς και αίσχους.
Ψωμί, παιδεία κι ελευθερία λοιπόν. Μιας κι έτσι σας αρέσει...