Γόνος πολυμελούς οικογένειας, γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1963. Μετά από λαμπρές σπουδές στην Ανώτερη Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και τη Θεολογι...
Τον Ιούνιο του 2008, -και εν μέσω εντόνων αντιδράσεων που «πυροδότησε» ο φανατισμός όσων επιθυμούσαν διακαώς την εκλογή του π. Νικηφόρου-, εξελέγη Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης, λαμβάνοντας 49 ψήφους έναντι 16 που έλαβε ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φανερωμένης.
Τριάμισι σχεδόν χρόνια μετά, τα οξυμμένα πνεύματα στον κόλπο της τοπικής Εκκλησίας καταλάγιασαν –με μόνη εξαίρεση τις έντονες διαμαρτυρίες δεκάδων πιστών, που σημειώθηκαν πριν από ένα χρόνο περίπου, έξω από τη Μονή Φανερωμένης, -παρουσία μάλιστα αστυνομικών-, με αφορμή την απόφαση του Μητροπολίτη να θέσει σε αργία για ένα μήνα τον Ηγούμενο της Μονής.
Τριάμισι χρόνια μετά την εκλογή του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος φαίνεται να κερδίζει αργά και σταθερά, χάρη στο ήθος, την βαθιά πνευματικότητά του και την υψηλή παιδεία του, την εμπιστοσύνη και την αγάπη του πιστών Λευκαδιτών.
Με αφορμή την οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει στα συσσίτια της Εκκλησίας χιλιάδες πολίτες της χώρας μας, αλλά και την κρίση αξιών που μας έχει κάνει να «πτωχεύσουμε» εσωτερικά, ζητήσαμε από τον Σεβασμιώτατο να μας «ανοίξει», μέσω του πνευματικού του λόγου, μια χαραμάδα ελπίδας, που να μας επιτρέψει να δούμε το μέλλον μας κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα πιο αισιόδοξο, πιο φωτεινό.
Ο μόνος σωτήριος δρόμος -όπως επισημαίνει στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στη Νατάσα Φίλιππα και την τοπική εφημερίδα «Τα Νέα της Λευκάδας»- είναι αυτός της προσευχής, της Σιωπής και της Ελπίδας.
«Είναι ανάγκη να βοηθήσουμε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει πόσο χρειάζεται ο άνθρωπος να αναστηθεί πνευματικά, να πλησιάσει τον Χριστό ζωντανά και αληθινά, για να ηρεμήσει και να ζήσει. Αυτό είναι το επίμονο αίτημα των καιρών μας», λέει χαρακτηριστικά.
«Η Εκκλησία στο μέτρο των μικρών της δυνάμεων –αναφέρει- προσπαθεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, αναπληρώνοντας σε σημαντικό βαθμό τα κενά του κράτους στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας».
Ο Μητροπολίτης Λευκάδας και Ιθάκης κ. Θεόφιλος δεν διστάζει να απαντήσει σε όλους εκείνους που αμφισβητούν το έργο της Εκκλησίας, τονίζοντας ότι η συνεχής αναφορά στην εκκλησιαστική περιουσία αποτελεί τη γνωστή «καραμέλα», η οποία έχει προ πολλού λήξει.
«Όλοι εκείνοι που επίμονα μιλούν για φορολόγηση της λεγόμενης εκκλησιαστικής περιουσίας αγνοούν, σκόπιμα ή άθελά τους, το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Αν λείψουν, όμως -όπως λέει- τα έσοδα από την εκκλησιαστική περιουσία, τα τριακόσια ιδρύματα της Εκκλησίας θα κλείσουν, αφήνοντας πάνω από 350.000 ανθρώπους στο δρόμο. Γεγονός που θα ενέτεινε ακόμη περισσότερο το κοινωνικό πρόβλημα».
Απάντηση όμως, δίνει και σε όλους όσους θεωρούν ότι η Εκκλησία προκαλεί το κοινό αίσθημα, μέσω των ακριβών αυτοκινήτων, των χρυσών σταυρών και των πολύχρωμων αμφίων που έχει στην κατοχή της.
«Ό, τι λάμπει και ό, τι φαντάζει δεν είναι χρυσός! Το αυτοκίνητο που έχουμε είναι μάρκας OPEL, 1.600 κυβικών, σαν αυτά που μπορεί να αποκτήσει ο μέσος Έλληνας. Όσο για τα ιερά άμφια, συνήθως είναι δωρεές ευλαβών ανθρώπων, συγγενών, γνωστών ή πνευματικών μας αδελφών και παιδιών, χωρίς μεγάλη αξία. Απλώς για λίγο φαντάζουν και ύστερα μαυρίζουν και φθείρονται», διευκρινίζει.
Ερ.: Σεβασμιώτατε, καταρχάς να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε να απαντήσετε στα ερωτήματά μου. Είναι γεγονός ότι η χώρα μας πλέον έχει περιέλθει σε δεινή θέση, με τη οικονομία να καταρρέει, την ανεργία να εκτοξεύεται στα ύψη και τους πολίτες πιο ανασφαλείς από ποτέ, αντιμέτωπους με τη φτώχεια και την ανέχεια. Ποια είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση;
Απ.: Ως υπεύθυνος Ποιμενάρχης και πνευματικός πατέρας σ’ αυτή τη μικρή, αλλά ιστορική γωνιά της πατρίδος μας, που διακρίνεται για τους ευαίσθητους και ευγενείς ανθρώπους της, οπωσδήποτε αισθανόμαστε βαθύτατο πόνο. Στο μέτρο των μικρών μας δυνάμεων προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας. Ανοίξαμε, για παράδειγμα, τον «Οίκο Αγάπης», με τον οποίο συντρέχουμε τους απόρους αδελφούς στις ανάγκες τους. Ακόμη λειτουργεί εντατικά το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο της Ι. Μητροπόλεώς μας και γενικά με το λόγο της η Εκκλησία προσπαθεί να «γεμίσει» με Χριστό και ελπίδα τις καρδιές των ανθρώπων.
Ερ.: Σε σύγκριση με τα προηγούμενα έτη, πόσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των συμπολιτών μας στη Λευκάδα, που η ανάγκη τους εξωθεί να ζητήσουν την βοήθεια της Εκκλησίας;
Απ.: Χρόνο με το χρόνο, δυστυχώς, ο αριθμός αυξάνεται...
Ερ.: Το Φιλόπτωχο της Ιεράς Μητρόπολης Λευκάδος-Ιθάκης κατά πόσο και με ποιους τρόπους στηρίζει τους κατοίκους της περιοχής μας, οι οποίοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά;
Απ.: Όπως ασφαλώς θα πρέπει να γνωρίζετε, ως Μητρόπολη, μία από τις μικρότερες σε όλη την Ελλάδα, δεν διαθέτουμε ιδιαίτερη περιουσία ούτε διαχειριζόμαστε διάφορα κονδύλια ούτε δεχόμαστε κρατικές επιχορηγήσεις, ώστε να μπορούμε να προσφέρουμε άφθονα χρήματα στους έχοντες ανάγκη. Όλες – όλες οι εισπράξεις της Ι. Μητροπόλεώς μας είναι ελάχιστες: οι μηδαμινές εισφορές από τους Ιερούς Ναούς και τις Ιερές Μονές της Επαρχίας μας, καθώς και ό,τι δώσει η αγάπη των Χριστιανών στον «Έρανο Αγάπης». Το ποσό που συλλέγουμε κάθε χρόνο προσφέρεται σ’ εκείνους που καταφεύγουν στην Ι. Μητρόπολη για βοήθεια ή σε άλλους που εμείς διακρίνουμε ότι έχουν ανάγκη. Είναι γνωστό επίσης ότι κάθε Δευτέρα και Πέμπτη πρωί, από τις 10 ως τις 12, στο παλαιό μας Οικοτροφείο λειτουργεί ο «Οίκος Αγάπης». Από εκεί περνούν πολλοί συνάνθρωποί μας για να πάρουν διάφορα είδη, κυρίως τρόφιμα και ρούχα.
Ερ.: Ο κόσμος στην Λευκάδα κατά πόσο ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών μας; Πόσο δηλαδή, στηρίζει το έργο του Φιλόπτωχου Ταμείου;
Απ.: Είμαστε ευχαριστημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το καλό δεν πρέπει να γίνει καλύτερο –ιδιαίτερα σήμερα, σε τόσο δύσκολους καιρούς που ζούμε.
Ερ.: Σε ποια είδη παρουσιάζεται μεγαλύτερη ανάγκη; Πού μπορεί να πηγαίνει κανείς τρόφιμα και ρούχα που δεν χρειάζεται πια;
Απ.: Σε είδη πρώτης ανάγκης (τρόφιμα μακράς διάρκειας, ζυμαρικά, γάλα, λάδι, χαρτικά κ.ά.), ρούχα διάφορα, παιχνίδια... Όποιος θέλει μπορεί να προσφέρει αυτό που μπορεί, από το υστέρημα ή από το περίσσευμά του, στα γραφεία της Ι. Μητροπόλεως ή στο γραφείο του Φιλοπτώχου Ταμείου, που λειτουργεί –όπως είπαμε- τα πρωινά της Δευτέρας και της Πέμπτης στο ισόγειο του παλαιού Οικοτροφείου της Ι. Μητροπόλεως, στην οδό Αναπαύσεως 4.
Ερ.: Από την εκλογή σας ως Μητροπολίτη Λευκάδας και Ιθάκης έως σήμερα, ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε κληθεί να αντιμετωπίσετε;
Απ.: Το μεγαλύτερο πρόβλημα και η ισχυρότερη πρόκληση που ως Ποιμενάρχης βιώνω τα τελευταία τρία χρόνια είναι η ανάγκη για επανευαγγελισμό, πνευματική θωράκιση και ηθική συγκρότηση των ανθρώπων. Αυτό αποτελεί καθημερινή μέριμνά μου και αίτημα προσευχής.
Ερ.: Σεβασμιώτατε, σε συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, μεταξύ άλλων είχε επισημάνει ότι οι κληρικοί δεν πρέπει να πολιτικολογούν. Σε τούτη τη δύσκολη συγκυρία κατά πόσο η Εκκλησία μπορεί να μείνει απλός παρατηρητής σ’ όλα όσα διαδραματίζονται γύρω μας;
Απ.: Ο λόγος της Εκκλησίας μας είναι –και πρέπει να είναι- λόγος Αγάπης! Είναι ανάγκη να βοηθήσουμε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει πόσο χρειάζεται ο άνθρωπος να αναστηθεί πνευματικά, να πλησιάσει τον Χριστό ζωντανά και αληθινά, για να ηρεμήσει και να ζήσει. Αυτό είναι το επίμονο αίτημα των καιρών μας.
Ερ.: Κατά την προσωπική σας πεποίθηση, τι οδήγησε τη χώρα μας σ’ αυτό το οικονομικό και ηθικό τέλμα;
Απ.:Θα σας απαντήσω με το λόγο της Αγίας Γραφής: «Οι μακρύνοντες εαυτούς από Σου, απολούνται!»
Ερ.: Κατά πόσο πιστεύετε ότι η χώρα μας τελικά θα καταφέρει να σταθεί όρθια και να ξαναβρεί το δρόμο της;
Απ.: Η ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει. «Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών!»
Ερ.: Πολλοί πιστεύουν ότι, ενώ η Εκκλησία έχει τη δυνατότητα να στηρίξει όσους βρίσκονται αντιμέτωποι με την οικονομική εξαθλίωση, ενώ μπορεί να ενισχύσει την προσπάθεια του κράτους για εξοικονόμηση χρημάτων, δεν το κάνει στο βαθμό που θα έπρεπε. Ποια είναι η δική σας άποψη επ’ αυτού;
Απ.: Η γνωστή «καραμέλα» περί εκκλησιαστικής περιουσίας έχει προ πολλού λήξει. Είναι ή δεν είναι προσφορά της Εκκλησίας στο λαό του Θεού –προσφορά και οικονομική- όταν 80.000 οικογένειες ζουν από το μισθό που παίρνουν οι άνθρωποί τους που εργάζονται σε ιδρύματα της Εκκλησίας. Αλήθεια, αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος επιχορηγεί τα τριακόσια και πλέον ιδρύματα της Εκκλησίας; Η λειτουργία τους αποτελεί κοινωνική προσφορά, ναι ή όχι;
Ερ.: Η Εκκλησία, πρόσφατα εξαιρέθηκε από το φόρο ακίνητης περιουσίας. Κατά πόσο θα έπρεπε να γίνει αυτό, όταν στο φορολογικό στόχαστρο μπαίνουν ακόμη και οι άνεργοι πολίτες; Γενικότερα, ποια η γνώμη μας για την φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας;
Απ.: Όλοι εκείνοι που επίμονα μιλούν για φορολόγηση της λεγόμενης «εκκλησιαστικής περιουσίας» αγνοούν, σκόπιμα ή άθελά τους, το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας. Πρόκειται για ένα έργο με τεράστια δυναμική, το οποίο λειτουργεί κυρίως χάρη στα έσοδα από τη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Το έργο αυτό αγκαλιάζει δίχως διακρίσεις κάθε ευπερίστατο αδελφό και, αν θέλετε, αναπληρώνει σε σημαντικό βαθμό τα κενά του κράτους στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας. Αν λείψουν, λοιπόν, τα έσοδα από την εκκλησιαστική περιουσία, τα τριακόσια ιδρύματα της Εκκλησίας θα κλείσουν. Πάνω από 350.000 άνθρωποι θα βρεθούν στο δρόμο και το κοινωνικό πρόβλημα θα ενταθεί περισσότερο. Να σας θυμίσω ακόμη ότι η Εκκλησία οφείλει να μισθοδοτήσει το προσωπικό των Ναών της, εκτός από τους Εφημερίους, δηλαδή τους ψάλτες, τους νεωκόρους, τις καθαρίστριες, διάφορους εργάτες κ.ά. Επίσης, έχει να συντηρήσει, να επισκευάσει και να αναστηλώσει χιλιάδες ναούς και μοναστήρια, που στην πλειονότητά τους αποτελούν ιστορικά μνημεία, διατηρητέα μάλιστα, για τα οποία πρέπει να φροντίζει μόνη της τα περισσότερα, συνήθως χωρίς την στήριξη του κράτους. Μπορεί, λοιπόν, να ανταπεξέλθει, νομίζετε, σε όλες αυτές τις υποχρεώσεις;
Ερ.: Οφείλω να σας μεταφέρω την άποψη πολλών συμπολιτών μας, οι οποίοι θεωρούν προκλητικό σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής δυσπραγίας, η Εκκλησία να διατηρεί την παράδοση των ακριβών αυτοκινήτων, των αμφίων, των χρυσών σταυρών κ.ο.κ. Τι τους απαντάτε;
Απ.: Σε ό,τι μας αφορά, πού βλέπετε τα ακριβά αυτοκίνητα κλπ.; Γνωρίζετε πως «ό,τι λάμπει και ό,τι φαντάζει δεν είναι χρυσός». Το αυτοκίνητο που έχουμε είναι μάρκας OPEL, 1.600 κυβικών, σαν αυτά που μπορεί να αποκτήσει ο μέσος Έλληνας. Μάλιστα μας έχει παραχωρηθεί από τον ΟΔΔΥ και το πήραμε αρκετά μεταχειρισμένο. Όσο για τα ιερά άμφια, συνήθως είναι δωρεές ευλαβών ανθρώπων, συγγενών, γνωστών ή πνευματικών μας αδελφών και παιδιών, χωρίς μεγάλη αξία. Απλώς για λίγο φαντάζουν και ύστερα μαυρίζουν και φθείρονται. Κάποια ποικιλία στα άμφια, επιβάλλεται και από τον εορτολογικό κύκλο της Εκκλησίας μας. Για παράδειγμα, το Πάσχα φοράμε κόκκινα ή λευκά κοκ.
Ερ.: Στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε, εκτός από την οικονομική ένδεια είμαστε αντιμέτωποι και την ένδεια αξιών. Πόσο χειρότερη είναι η τελευταία και πόσο εύκολο είναι να ξεπεραστεί;
Απ.: Η ένδεια των αξιών σήμερα δείχνει και πόσο έχουμε χάσει την πνευματική μας δύναμη, πόσο έχουμε πτωχεύσει εσωτερικά. Αυτό ακριβώς γεννά την κρίση που τυραννάει τον άνθρωπο της εποχής μας.
Ερ.: Η πίστη στο Θεό και η προσευχή τούτες τις δύσκολες ώρες κατά τις οποίες η ανασφάλεια και το αίσθημα της απογοήτευσης έχουν «καταρρακώσει» την ψυχολογίας μας, κατά πόσο μπορεί να διαδραματίσει λυτρωτικό ρόλο;
Απ.: Η πίστη στην αγάπη, την ελπίδα και την ελευθερία του Θεού διασώζει τον άνθρωπο ως ενότητα πνεύματος και ψυχής. Εξασφαλίζει την ισορροπία στην ύπαρξή του. Ο άνθρωπος αναπαύεται στα ζωντανά χέρια του Θεού και αναγεννάται με τη λειτουργική και μυστηριακή ζωή, με την προσευχή. Η καταφυγή μας στην προσευχή είναι μια πράξη ελπίδος. Με αυτήν «ο αδύναμος άνθρωπος προσεγγίζεται από τον Παντοδύναμο Θεό», όπως έλεγε ο γνωστός Γάλλος βιολόγος Αλέξης Καρέλ.
Ερ.: Η κρίση που διερχόμαστε κατά πόσο πιστεύετε ότι θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως ευκαιρία για ουσιαστικό διαλογισμό και αναθεώρηση του τρόπου που ζούμε και σκεπτόμαστε;
Απ.: Όταν ζούμε την Αλήθεια της Εκκλησίας γνήσια και όχι υποκριτικά, σίγουρα ο Πανάγαθος Θεός θα βοηθήσει να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε την ευθύνη και το ρόλο μας μέσα στη ζωή. Θα αντιληφθούμε έτσι την ανάγκη να προχωρήσουμε σε αλλαγή τρόπου ζωής, σε ανατροπές κυριολεκτικά, που θα μας οδηγήσουν στην προσωπική μας συνανάσταση με τον Χριστό. Θα αγωνιζόμαστε για να μένουμε ελεύθεροι εν Χριστώ.
Ερ.: Τι είναι αυτό που πρέπει να κάνει στην παρούσα φάση ο πιστός;
Απ.: Προσευχή και έντονο πνευματικό αγώνα, ώστε το παράδειγμά του να το ενστερνισθούν και άλλοι αδελφοί.
Ερ.: Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε τόσο στους πολίτες της περιοχής μας, οι οποίοι βλέπουν μέρα με την ημέρα την ζωή τους να αλλάζει δραματικά προς το χειρότερο και ποιο το μήνυμα που στέλνετε σε όλους όσους κρατούν στα χέρια τους την τύχη της χώρας μας;
Απ.: Ξαναλέμε: «Ει ο Θεός μεθ’ ημών, ουδείς καθ’ ημών». Προσευχή! Σιωπή! Ελπίδα!
Τελειώνοντας, θα ήθελα να κάνω γνωστό πως, διακαής πόθος μου, ως Επισκόπου και Πνευματικού Πατέρα του λαού της ιδιαιτέρας μου πατρίδος, είναι η εν Χριστώ αναγέννηση και αναστήλωση των ανθρωπίνων υπάρξεων. Η τοπική Εκκλησία, δίχως να έχει –όπως είπαμε- ιδιαίτερη οικονομική ευχέρεια επιχειρεί να συνοδοιπορήσει με τον άνθρωπο και να τον στηρίξει στις πολύμορφες ανάγκες του. Αλλά και στη νεολαία μας επιθυμεί να είναι σύμβουλος πολύτιμος και φίλος ασυναγώνιστος σε αυτό το εξαγριωμένο σήμερα. Πιστεύουμε απόλυτα σε αυτό που ο μεγάλος Ωριγένης υποστηρίζει, ότι «πας τόπος χρήζει Ιησού Χριστού». Κάθε τόπος δηλαδή έχει ανάγκη τον Ιησού Χριστό! Με την πίστη αυτή πλοηγούμε, με την Χάρη του Θεού, το σκάφος της τοπικής μας Εκκλησίας. Ολόψυχα ευχαριστούμε όσους συμπαραστέκονται στον αγώνα μας αυτόν και ευχαρίστως δεχόμαστε κάθε καλοπροαίρετο δίπλα μας.
mediasoup.gr
Πολύ καλά τά λέει καί ό Επίσκοπος καί ή εφημερίδα σας,αλλά οί εσωτερικοί εχθροί τής πατρίδας μας καί οί ψευτοέλληνες δεξιοί, αριστεροί καί οί λοιποί ρουφιάνοι,συνυχίζουν νά λυμαίνουν τόν τόπο μας, εις ό όνομα τής ψευτοδημοκρατίας καί κυριάρχου ήλιθίου "ελληνικού λαού". Αν δέν τούς καθαρίσουν όλους αυτούς από τά γενοφάσκια τους καί τούς παράλητους γονείς τούς ή Έλλάδα μας δέν θά δή απσπρη μέρα. ¨Ο Χριστός θά μάς βοηθήση μόνο όταν τό ζητήσουμε, δυστυχώς όλο καί περισσοτεροι προσκυνούν τούς διαβολεμένους καί είναι αδύνατον νά βαλη τό χέρι του ό Θεός. Αφού προσκυνάν τόν σατανά επομενον είναι νά τρών τά περιτοματα τού.
ΑπάντησηΔιαγραφή