ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ...

Το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ σήμερα δεν είναι καθαρά στρατιωτικό. Δεν έχει να κάνει με την Εθνική Άμυνα και δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητε...

Το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ σήμερα δεν είναι καθαρά στρατιωτικό. Δεν έχει να κάνει με την Εθνική Άμυνα και δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες του ΥΕΘΑ. Αντιθέτως είναι καθαρά πολιτικό και μόνο σημειολογικά και σε επίπεδο εντυπώσεων εμπλέκονται οι Ένοπλες Δυνάμεις. Όμως δεν γίνεται να μην αναφερθώ στα γεγονότα τις 28ης Οκτωβρίου και ειδικότερα σε αυτά της στρατιωτικής παρέλασης της Θεσσαλονίκης. Όπως όλοι -προφανώς- θα έχετε ήδη δει χιλιάδες κόσμου, γιατί χιλιάδες ήταν και όποιος το αρνείται δεν βλέπει την πραγματικότητα, απαίτησαν με τον πιο ηχηρό τρόπο την απομάκρυνση των επισήμων.

Σε αυτούς επικεφαλής ήταν ο Πρόεδρος της ελληνικής(;) Δημοκρατίας ο οποίος άκουσε τα εξ’ αμάξης από τους απλούς πολίτες και μάλιστα δεν κατάφερε να κρατήσει την ψυχραιμία του και αποχώρησε κάνοντας μάλιστα και κάποιες αχαρακτήριστες -επιεικώς- δηλώσεις. Παράπλευρη απώλεια όλων αυτών των διαμαρτυριών, τα στρατιωτικά τμήματα που θα παρήλαυναν. Μετά την αποχώρηση των επισήμων, κάποιος έδωσε την εντολή να αποχωρήσουν και οι Ένοπλες Δυνάμεις, όπως και έγινε εν τέλει, αφήνοντας πίσω μόνο κάποια τμήματα εφέδρων, νοσοκόμων απομάχων κλπ.

Μόνο και μόνο από αυτήν την πράξη μπορείς να καταλάβεις δύο πολύ σημαντικά πράγματα. Αρχικά πόσο εκτός πραγματικότητας βρίσκεται η κεφαλή του στρατεύματος και εν συνεχεία πόσο στενά δεμένη είναι με τους πολιτικούς της προϊστάμενους. Δυστυχώς αυτή είναι μόνο μια πραγματικότητα που όποιος δεν την βλέπει ή εθελοτυφλεί ή είναι βλάκας. Εξηγούμαι:

Ο κόσμος σε κανένα σημείο δεν αποδοκίμασε τους στρατιωτικούς είτε μόνιμους είτε στρατεύσιμους. Δεν οδήγησαν οι στρατιωτικοί εδώ την χώρα και αυτό το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Ίσα- ίσα που οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο μοναδικός θεσμός που ακόμα σέβεται και -κυρίως- αγαπάει ο κόσμος. Όμως οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν προδώσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη του κόσμου (προφανώς αναφέρομαι στην ηγεσία). Ανώτατοι αξιωματικοί που στην πραγματικότητα είναι πιστά κομματικά στελέχη, που αδιαφορούν για τα πάντα εκτός από την προαγωγή τους, που επέτρεψαν να διαλυθεί ουσιαστικά το στράτευμα και που όταν αποστρατευτούν αν δεν γίνουν εν τέλει βουλευτές θυμούνται επαναστάσεις και πραξικοπήματα.

Ποιος ήταν επικεφαλής στην παρέλαση την Παρασκευή; Λέει σε κάποιο στρατιωτικό κανονισμό ότι αν αποχωρήσουν οι επίσημοι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η παρέλαση; Έχει την εντύπωση ότι για αυτούς γίνονται οι παρελάσεις; Όχι στρατηγέ, οι Ένοπλες Δυνάμεις πρώτα και πάνω από όλα υπηρετούν το Έθνος και τον Λαό. Όχι το πολιτικό κατεστημένο.

Την Παρασκευή είχατε ένα πολύ ξεκάθαρο δίλημμα μπροστά σας. Ή να συνταχθείτε με τον Λαό ή με τους Πολιτικούς. Δυστυχώς η επιλογή σας πιο ξεκάθαρη δεν θα μπορούσε να είναι. Ο Στρατός δεν θα μπορούσε και δεν είναι η θέση του να συμμετέχει σε διαμαρτυρίες. Θα μπορούσε και έπρεπε όμως να παρελάσει. Το μήνυμα δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονο. Όμως ανάμεσα στην αγάπη του Λαού και την ευαρέσκεια ενός συστήματος που τους απεχθάνεται, οι ανώτατοι επιλέγουν το δεύτερο.

Μην ξεχνάτε όμως πώς όπως κάθε κατοχή έτσι και αυτή θα φύγει. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Και τότε ο Λαός θα θυμάται ποιοι τον πρόδωσαν. Ποιοι ήταν ένα από τα τελευταία του στηρίγματα αλλά του γύρισαν την πλάτη. Τότε ο Λαός θα τους τιμωρήσει όπως τους πρέπει. (http://xryshaygh.wordpress.com)