__________Στίς 19 Νοεμβρίου 1978 ὁ Πανάγαθος Θεός ωδήγησε τα βήματά μου εδώ στην ιστορική Βοστίτσα, τήν αγιασμένη απο τη Χάρη της Παναγίας ...
__________Στίς 19 Νοεμβρίου 1978 ὁ Πανάγαθος Θεός ωδήγησε τα βήματά μου εδώ στην ιστορική Βοστίτσα, τήν αγιασμένη απο τη Χάρη της Παναγίας μας, της Τρυπητής, πόλη, στο όμορφο Αίγιο καί τους ανθρώπους του και με κατέστησε, ανάξιον όντα, Επίσκοπο καί Μητροπολίτη τῶν πιστών τέκνων της Ορθοδοξίας, που κατοικούν και με την παρουσία τους ζωντανεύουν τήν ιστορική αυτή Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.
___________Μέσα από την καρδιά μου αυθόρμητα και με περισσή κατάνυξη αναβλύζουν λόγια δοξολογίας, αἴνου καί ευχαριστιών πρός στον Αρχιποίμενα Κύριό μου, τον Ιησούν Χριστόν, διότι με άνέκφραστη φιλανθρωπία επέβλεψε επ εμέ τόν αμαρτωλό και άθλιο δούλο Του, τον γυιό ενός τσαγκάρη καί μιάς μοδίστρας, του Γεωργίου και της Νικολίτσας Λενή. Εξ απαλών ονύχων μέ έθελξε τό μεγαλείο του Χριστού μας. Μεγάλωσα μέσα στην Εκκλησία, κάτω από τούς θόλους του Ιερού Ναού Παντοκράτορος των Πατρών, υπηρέτησα το ιερό Βήμα σαν «παπαδἀκι», μαθήτευσα στα Κατηχητικά Σχολεία και τις Χριστιανικές Ομάδες της εποχής, ἔμαθα την ιεραποστολή ἤδη από αυτά τα μαθητικά μου χρόνια και τέλος παρέδωσα την ὐπαρξή μου ολόκληρη στην Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού, ἔγινα ολοκαύτωμα στο βωμό της αγάπης Του!
Ο υποσημειούμενος έζησε και μεγάλωσε σε δύσκολα χρόνια. Άν καί καλό παιδί, παιδί της Εκκλησίας, έφαγε το ξύλο της ζωής του από τον αείμνηστο Πατέρα του, ο οποίος, ακολουθώντας το πνεύμα της εποχής, ὀπως άλλωστε ὀλοι οι γονεῖς τότε, έδερναν τα παιδιά τους προκαταβολικά, για να προλάβουν μια υποτιθέμενη ζημιά. Ὅταν π.χ. πήγαιναν με τη στάμνα στη βρύση της γειτονιάς για να κουβαλήσουν νερό, καθ’όσον εἀν γύριζαν με σπασμένη τη στάμνα το ξύλο δεν θα είχε νόημα ἠ και χρηστική σημασία! Το πνεύμα της εποχής τότε ήταν τό «προνοείν!». «Σε δέρνω προκαταβολικά, ώστε –προσέχοντας- να μη σπάσεις τή στάμνα», μας ἐλεγαν με αποφασιστικότητα! Ας είναι ελαφρύ τό χώμα που τούς σκεπάζει!
Τελειώνοντας τό οκτατάξιο τότε Γυμνάσιο, δηλ. το σημερινό Γυμνάσιο καί Λύκειο, έδωσε γραπτές εξετάσεις στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου καί μπήκε μέ τούς πρώτους. Σαν φοιτητής δούλευε σκληρά, προκειμένου νά εξασφαλίζει ένα μέρος των εξόδων του, ενώ παράλληλα δεν παρέλειπε νά ασκεῖ τό έργο του Κατηχητού και του Ομαδάρχη των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων (ΧΜΟ), τόσο στην πόλη όσο και στις χριστιανικές Κατασκηνώσεις της εποχής εκείνης...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
----------------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.