ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ... Ο ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Σαν σήμερα, 11 Ιανουαρίου 1944 οι συμμαχικές βόμβες χτυπούν το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, τον Πειραιά. Είναι οι πρόγονοι των σημερινών δαν...

Σαν σήμερα, 11 Ιανουαρίου 1944 οι συμμαχικές βόμβες χτυπούν το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, τον Πειραιά. Είναι οι πρόγονοι των σημερινών δανειστών, «δανειστών» και «διασωστών» μαζί του υπό νεοταξική κατάληψη ελληνικού προτεκτοράτου. Οι στυλοβάτες των ενταύθα πολιτικών τους ανδρείκελων και διασώστες της δικής τους παρουσίας. Έτσι και τότε. Χτυπούν τα ανθρωπόμορφα κτήνη για να μας ελευθερώσουν λένε από τους Γερμανούς κατακτητές και να εξοντώσουν τον κοινό εχθρό. Με τη διαφορά όμως ότι το θανατηφόρο ατσάλι των «ελευθερωτών» μας αφήνει πίσω του 5500 νεκρούς Έλληνες και μόλις 8 Γερμανούς στρατιώτες. Οι δε στρατιωτικές υποδομές των Γερμανών σε ναυστάθμους, ναυπηγεία και αεροδρόμιο στην περιοχή μένουν παντελώς άθικτες. Τα θύματα είναι αθώοι Έλληνες πολίτες πάσης ηλικίας. Παιδιά, γέροι, νέοι, άνθρωποι που πάσχιζαν να επιβιώσουν από την πείνα που είχε φέρει ο πόλεμος. Πολλά από τα θύματα δεν θα αναγνωριστούν ποτέ.
Όχι λοιπόν. Ο βομβαρδισμός δεν έγινε για να νικηθεί κάποιος άλλος εχθρός, αλλά για να μείνει γονατιστή, πεσμένη στα τέσσερα και αλυσοδεμένη η Ελλάδα. Μαυροφορεμένη και αφοπλισμένη ακόμη και μετά το τέλος του Β Παγκόσμιου Πολέμου που έγινε προκειμένου να έρθει το πρόσωπο του νεοταξισμού που ξέρουμε. Και ο βομβαρδισμός του Πειραιώς από τις συμμαχικές τάχα δυνάμεις της Εσπερίας είναι αληθώς η δική μας Νυρεμβέργη. Για να μην πάρει την θέση της η Ελλάδα. Την θέση της ανεστημένης εκ της τέφρας της ελεύθερης Δυνάμεως. Τους δικούς μας ανθρώπους στόχευαν οι βόμβες. Αλλά οι Έλληνες δεν ξεχνούν. Θυμούνται, τιμούν και σαν το φέρει ο καιρός τιμωρούν.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ