ΕΛΛΗΝΩΝ Η ΘΕΪΚΗ ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ

Η ευγενέστερη έκφραση της πολιτισμικής δημιουργίας ενός λαού είναι η γλώσσα του. Είναι το μέσον έκφρασης και δημιουργίας που συνθέτει την πρ...

Η ευγενέστερη έκφραση της πολιτισμικής δημιουργίας ενός λαού είναι η γλώσσα του. Είναι το μέσον έκφρασης και δημιουργίας που συνθέτει την προσφορά της φυλής στις επιστήμες και τα γράμματα με την εθνική ταυτότητα και την συνεισφορά στην πρόοδο της ανθρώπινης ιστορίας. Αλλά το Ελληνικό Έθνος που υπήρξε αναντίρρητα ο ιδρυτής του ανθρωπίνου πολιτισμού παρέλαβε το θείο δώρο της λαλιάς και το πήγε πολλά βήματα εμπρός σηματοδοτώντας τη διάκριση των εννοιών όταν τα άλλα έθνη χρησιμοποιούσαν περιορισμένο λεξιλόγιο και κοινούς τύπους για διαφορετικές εκφράσεις.

Η Ελληνική γλώσσα είναι εκείνη που προσέδωσε στην έκφραση του λόγου τη συμμετρία και την αντιστοίχηση λέξεων και σημασιών όταν επί παραδείγματι διέκρινε την έννοια του έρωτα από αυτή της αγάπης. Αλλά ακόμη κι όταν ανέπτυξε τις υψηλές νοηματικές διαδρομές της σκέψης σε συνδυασμό με τη φιλοσοφική αναζήτηση καταλήγοντας στην πρόσδωση της λογικής επεξεργασίας των πραγμάτων που μέχρι πριν την ανάπτυξη της ελληνικής γλωσσολαλιάς στηριζόταν στο απλό ζωώδες ένστικτο. Η δομική εξέλιξη της γλώσσας μας και οι λύσεις που αυτή προσέφερε στην ανθρώπινη επικοινωνία βρήκε άμεση εφαρμογή στην επικράτηση της Ελληνικής Φυλής σε τόπους μακρινούς πλουταίνοντας και σχηματοποιώντας τους κώδικες επικοινωνίας.

Είναι μακρά λοιπόν η διαδρομή της γλυκολάλητης ελληνικής γλώσσας σε βαθμό τέτοιο ώστε να εξελιχθεί σε μυριόστομη και μυριολάλητη. Αν για οποιαδήποτε λόγο βγάζανε οι ξένοι λαοί τις ελληνικές λέξεις μα και τους φθόγγους ακόμη, τότε όλοι αυτοί οι παρακμίες που σήμερα μας κουνούνε το δάκτυλο και οι άλλοι, οι διαχρονικοί μισέλληνες και μισόθεοι σαράφηδες που ονειρεύονται εξουσίες και θέλουν να θεοποιήσουν τους εαυτούς τους, θα πρέπει να αρχίσουν να συνεννοούνται με νοήματα. Γιατί η δική μας γλώσσα είναι δοσμένη στο Τρανό μας Γένος από Θεϊκά χείλη και αξιοποιήθηκε από ήρωες, φιλοσόφους και πολεμιστές ανυπέρβλητους.

Και τα μνημεία που μαρτυρούν την παρουσία της λαλιάς μας βρίσκονται παντού. Σε ναούς και σε ευαγγέλια, σε βωμούς και ακροπόλεις. Στις μελωδίες και τους στίχους υμνωδών και ποιητών και συγγραφέων της Πίστης, της αγάπης και του πατριωτισμού. Γιατί η ελληνική γλώσσα έχει στεριώσει μες τη ψυχή του λαού τούς προγόνους μας, την φυλετική μας μήτρα και τα χώματα που πρωτοπατήσαμε. Είναι η φωνή ταυτότητας και ιστορίας ελληνικής που μιλάει με ήχο βροντερό σε όσους αμφισβητούν την προέλευση των χωριών και των νησιών μας στις ακριτικές προφυλακές του Γένους στην Ήπειρο, την Μακεδονία, τη Θράκη και τα νησιά μας.

Μιλάει η ελληνική η γλώσσα με τις επιγραφές αρχαίων κτισμάτων, τις γραφές των σοφών και τις επιτύμβιες στήλες. Στα αγιολόγια και τα προσωπικά αρχεία σπουδαίων προσωπικοτήτων. Μας δίδει απλόχερα σπουδαία κειμήλια ασίγαστα που βεβαιούν την ελληνικότητα των αιματοβαμμένων μας τόπων και ρομαντικούς σταθμούς λαϊκής έκφρασης ενός καλλιτεχνικού κόσμου που καμάρωνε για την ελληνική γλωσσολαλιά. Δεν τη σκύλευε και δεν την παραμόρφωνε όπως γενιές κατοπινές κάτω από το μολυσμένο σκήπτρο ελληνόφωνων θεσμικών ταγών που της αλλάξανε σχήμα και της αφαιρέσανε τους κανόνες για να την κάνουν άσχημη και μη ελληνική, τάχα πιο εύκολη για τα παιδιά μας.

Το κάνανε οι διδάχοι της συμφοράς για να μας αφαιρέσουν την σκέψη και τη σχέση με τα περασμένα για να μας στερήσουν αντίσταση και πεθυμιά για δρόμους πάλι μεγάλους. Μας πήρανε το πολυτονικό για να φέρουνε στο τέλος το ατονικό κατά πως πάει το ζήτημα κάνοντας την λαλιά μας μονότονη και παπαγαλίζουσα. Τα ενεργούμενα των νεοταξικών λεσχών και στοών που έχουν καταλάβει το υπουργείο υπνοπαιδείας και τα κρατικά παιδαγωγικά ιδρύματα εφαρμόζουν πιστά τις εντολές των «περιούσιων» μεντόρων τους.

Μας αφαιρέσανε τον λεξικό μας πλούτο και φέρανε μαζί με τη λεξιπενία τον εκχυδαϊσμό θέλοντας να σβήσουνε το συναίσθημα από τη ζωή μας. Και έτσι κούφιους θέλουνε να μας αποκόψουν από τις γραφές χρόνων δοξασμένων που δεδομένου του διωγμού των αρχαίων ελληνικών από τα σχολεία, θέλουν να τα κοιτάζουμε σαν άγνωστα ή ακόμη και ξένα.

Αλλά εμείς, Πιστοί Έλληνες και στενοκέφαλοι Εθνικοκοινωνιστές, παραμένουμε ρομαντικοί εκφραστές της Ελληνικής Παράδοσης. Το ίδιο πράττουν μέσα σε δύσκολους καιρούς εκατομμύρια Ελλήνων μαζί μ’ εμάς. Δεν κονταίνουμε την ελληνική γλώσσα και δεν την αντικαθιστούμε με καμία άλλη ξένη και βάρβαρη. Το κάνουμε αυτό γιατί σ’ αυτήν χρωστάμε τη χωριστή μας ύπαρξη. Γιατί σ’ αυτήν τη γλώσσα εκφράστηκαν οι Άγιοι και οι Ήρωές μας. Γιατί μ’ αυτήν άφησαν τις ανεκτίμητες παρακαταθήκες τους ο Λεωνίδας, ο Αλέξανδρος, ο Παλαμάς και ο Παπαδιαμάντης.

Αυτή είναι η γλώσσα των γονιών μας και σ’ αυτή τη γλώσσα εκφράσαμε την αγάπη, τον πόνο και όλα τα συναισθήματά μας. Και αυτή την Θεϊκή γλωσσολαλιά θα αναστήσουμε στο πρότερο κάλλος και την έκταση στην αληθινή, την Εθνικοκοινωνική μας Ελλάδα σαν τη λευτερώσουμε και κείνη.


ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ