ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΣΚΙΤΣΟ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ...

Αντιγράφουμε από το defence-point.gr._ Όπως φαίνεται, εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν τα πάντα για να δικαιώσουν τη σφοδρή κριτική που τους ασκού...

Αντιγράφουμε από το defence-point.gr._ Όπως φαίνεται, εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν τα πάντα για να δικαιώσουν τη σφοδρή κριτική που τους ασκούμε, δίνοντας έμφαση στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, καθώς επίσης και τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Εάν ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί την «ΑΥΓΗ» ως δημοσιογραφικό όργανο της παράταξής του οφείλει να διευκρινίσει εάν το σκίτσο που δημοσιεύθηκε την Κυπριακή απηχεί τις απόψεις του κόμματός του, ή είναι μία ακόμα ιδέα που ρίχνεται μέσα «στον κουβά», από όπου θα προκύψει… κάποια στιγμή και η θέση του κόμματος.

Θα αποφύγουμε να σχολιάσουμε, καθότι από ένα σημείο και πέρα η βλακεία είναι ανίκητη, όπως επίσης και τα συμπλέγματα για κάθε προβληματικό συμπολίτη μας, ο οποίος προφανώς χρήζει βοήθειας ειδικών για να ξεπεράσει το σύνδρομο καταδίωξης που τον κατατρύχει.

Απλώς, περιοριζόμαστε στην απάντηση που έστειλε ένα άνθρωπος «δικός τους», με πολύ καλές σχέσεις με τον χώρο τους παραδοσιακά, ο οποίος όμως έτυχε να είναι και στο γραφείο Τύπου διαδοχικών υφυπουργών Άμυνας. Πρόκειται για ένα πραγματικά αξιόλογο και χαμηλών τόνων φίλο δημοσιογράφο, τον Μάκη (Σεραφείμ) Μηχιώτη:

Αν το μήνυμα του σημερινού σκίτσου εις την πρώτη σελίδα της σημερινής «ΑΥΓΗΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ήταν απλώς ρετρό, υπό την έννοια της θεμιτής υπερβολής που μπορεί να χαρακτηρίζει την πέννα του σκιτσογράφου –και εν προκειμένω του ευρέως γνωστού Γιάννη Καλαϊτζή- το κείμενο αυτό δεν θα υπήρχε ανάγκη να γραφεί.

Όταν, όμως, εμφανίζει ένστολο να δηλώνει σε δημοσιογράφο «ΠΡΙΝ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΑΣ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50 ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΣ»(…), υπό την υποσημείωση «ΤΩΝ ΦΡΟΝΙΜΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΡΟΝΗΜΑΤΩΝ» και τη συνοδεία του άσματος «…ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΑΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΗΗΗΓΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΕΕΑ ΠΟΛΕΜΟΥΣΕ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑΑ ΙΔΑΝΙΚΑΑ ΕΙΧΕ ΒΑΑΑΨΕΙ ΤΟΥΣ ΚΙΙΙΤΡΙΝΟΥΣ ΣΤΟ ΑΙΜΑΑΑ…», τότε το μήνυμα είναι ανατριχιαστικό και ακατανόητο, επί τη βάσει όσων γνωρίζουμε.

Μας θυμίζει, λοιπόν, ο Γιάννης Καλαϊτζής, την αποστολή του «θεματοφύλακος των αξιών» την οποίαν είχαν ενστερνισθεί ή υποδυθεί οι στρατιωτικοί σε ανώμαλες περιόδους, όχι κατ’ ανάγκην επειδή το πίστευαν, οπότε το ανακύπτον ερώτημα είναι αν αυτός ο κίνδυνος, υπάρχει εν υπνώσει και σήμερα, 38 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Αν αυτό δεν συμβαίνει- και τίποτε δεν οδηγεί σε συμπέρασμα περί του αντιθέτου- τότε επιδιώκεται από κάποιους να μπουν οι Ένοπλες Δυνάμεις και το Προσωπικό τους εις το πολωτικό παιχνίδι, το οποίο θα διογκώνεται όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Τούτο είναι εξαιρετικώς ατυχές και τελικώς επικίνδυνο.

Ενδεχομένως να έχει ανάγκη η Αριστερά, όχι όλη, αλλά το ετερόκλητο πολιτικό άθροισμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, έναν «εσωτερικό εχθρό» σε αντεστραμμένους όρους από την μετεμφυλιακή περίοδο. Αν επιτυγχάνεται κάτι με τέτοιες μεθοδεύσεις, δεν είναι παρά η «χρέωση» των στρατιωτικών και των ενστόλων εν γένει εις τη δεξιά του πολιτικού εκκρεμούς ή και δεξιότερα, πράγμα πλήρως ανυπόστατο και διόλου επιθυμητό. Οι στρατιωτικοί δεν αποτελούν σήμερα «ευγενή» κοινωνική ομάδα, είναι και αυτοί λαός με οξύτατα προβλήματα όπως όλοι μας, ιδιαιτέρως υπό τη σημερινή συγκυρία, αλλά και με απαιτήσεις εργασίας πολύ ιδιαίτερες και εξόχως απαιτητικές εν σχέσει με άλλες ομάδες εργαζομένων, σκληρώς απασχολουμένων επίσης. Αν κάποιοι δεν θέλουν να το καταλάβουν αυτό, ας περιορίσουν την άγνοια ή την ημιμάθεια –πράγμα χειρότερο- εις τον εαυτόν τους.

Είναι προφανές ότι, εις το χώρο το ΣΥΡΙΖΑ- ΕΚΜ τουλάχιστον, δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι σημαίνει λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, δηλαδή να υπερασπίζεσαι νυχθημερόν την Πατρίδα σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, ώστε να μην σε εμπλέκουν σε ολισθηρές ατραπούς. Άραγε δεν υπάρχει Κλαούζεβιτς εις την Κουμουνδούρου ή υπάρχουν πολλοί, από πολλές σχολές, και αδυνατούν να συμφωνούν ως σώμα, ως Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο της Αριστεράς;

Προσωπικώς, φίλε Γιάννη Καλαϊτζή, ατύχησες με το σημερινό σου σκίτσο.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης