Η ΠΙΠΙΛΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΩΟΥ ΧΩΡΟΥ: "ΔΙΖΩΝΙΚΗ, ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ"!

Αυτό που ενώνει –ή μάλλον που χωρίζει από τους δύο μεγάλους πόλους– τα πολιτικά κόμματα του κεντρώου χώρου είναι η σκληρή στάση τους στο ...

Αυτό που ενώνει –ή μάλλον που χωρίζει από τους δύο μεγάλους πόλους– τα πολιτικά κόμματα του κεντρώου χώρου είναι η σκληρή στάση τους στο Κυπριακό. Ενώ ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ τάσσονται ανεπιφύλακτα και με θέρμη υπέρ μιας λύσης στη βάση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ), τα κόμματα του κεντρώου χώρου –ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγοι– εστιάζουν τη προσοχή τους στο «περιεχόμενο» της λύσης και όχι στην «ονομασία» της. Εκεί –στο «περιεχόμενο»– είναι που φαίνεται ότι διαφωνούν με ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ και συμφωνούν μεταξύ τους. Γι’ αυτό και συγκλίνουν –πλην του ΕΥΡΩΚΟ– στη γνωστή φρασεολογία «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο».

Η ΔΔΟ, όμως, δεν μπορεί να έχει «σωστό περιεχόμενο». Αναπόφευκτα, η ΔΔΟ, εκ φύσεώς της, προνοεί τη δημιουργία δύο συνιστώντων κρατιδίων, ενός ελληνοκυπριακού κι ενός τουρκοκυπριακού, στο ήδη υπάρχον ενιαίο και αδιαίρετο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλαδή, καταργεί την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της παράνομης τουρκικής εισβολής και κατοχής. Η παράνομη γραμμή των συρματοπλεγμάτων που επέβαλε διά της βίας ο Αττίλας, θα μετατραπεί σε νόμιμο εσωτερικό σύνορο μεταξύ του ε/κ και του τ/κ κρατιδίου. Το παράνομο και καταδικαστέο από την διεθνή κοινότητα ψευδοκράτος, θα αναχθεί σε νόμιμο τ/κ συνιστών κρατίδιο. Η ψευδοβουλή θα αναχθεί σε νόμιμη Κάτω Βουλή του τ/κ κρατιδίου κ.ο.κ.. Αυτά είναι αναπότρεπτα συστατικά στοιχεία της ΔΔΟ, οποιοδήποτε κι αν είναι το περαιτέρω περιεχόμενό της.

Σ’ ένα τέτοιο μόρφωμα, οι αρχές της λύσης του «σωστού περιεχομένου» –τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι κανόνες διεθνούς δικαίου, το ευρωπαϊκό κεκτημένο– τίθενται υπό αμφισβήτηση. Με τον όρο «διζωνικότητα» εξυπακούεται ότι κάθε συνιστών κρατίδιο πρέπει να έχει πλειοψηφία πληθυσμού και ιδιοκτησίας. Με άλλα λόγια, οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες δεν θα μπορούν να απολαύουν το ανθρώπινο δικαίωμα της εγκατάστασης και της ιδιοκτησίας επιστρέφοντας στις πατρογονικές τους εστίες, τη στιγμή που και το ΕΔΑΔ τους έχει αναγνωρίσει αυτό το δικαίωμα (υπόθεση Τιτίνας Λοϊζίδου). Εξάλλου, αν επέστρεφαν όλοι οι πρόσφυγες στις περιουσίες τους, θα είχαμε δύο ε/κ συνιστώντα κρατίδια. Ακόμα, η ΔΔΟ, εκ φύσεώς της, διαχωρίζει ρατσιστικά τους πολίτες με βάση την εθνική καταγωγή τους και με βάση αυτή ο κάθε πολίτης αποκτά ή στερείται δικαιώματα. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο, το οποίο απαγορεύει ρητά τέτοιου είδους διακρίσεις. Επίσης, το ομόσπονδο κράτος θα μπορεί να ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει, γεγονός που θα σημάνει την αυτόματη αναγνώριση δύο νομίμων κρατών στη Κύπρο, αφού το εσωτερικό σύνορο θα μετεξελιχθεί σε εξωτερικό, όπως συνέβη στη Γιουγκοσλαβία και σε άλλες πολυεθνικές ομοσπονδίες που κατέρρευσαν.

Συνεπώς, η φρασεολογία του κεντρώου χώρου, «διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο», είναι ανέφικτη και ουτοπική. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει μια τέτοια πολιτική είναι νέα –ίσως ελαφρώς βελτιωμένα– Σχέδια Ανάν, τα οποία και πάλιν ο κυπριακός ελληνισμός θα απορρίψει. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, θα παγιώνει η υφιστάμενη κατάσταση, αφού ουσιαστικά δεν θα γίνονται βήματα προς τα εμπρός. Δηλαδή προς μια σωστή, δίκαιη λύση στη βάση αρχών, που θα μεταφράζεται σε απελευθέρωση, έτσι ώστε ο κυπριακός ελληνισμός να την υπερψηφίσει και να απαλλαγεί από την κατοχή.

Αν πράγματι, λοιπόν, το «περιεχόμενο της λύσης» ήταν αυτό που ενδιέφερε τα κόμματα του κεντρώου χώρου, τότε θα επέμεναν σε μια λύση στη βάση αρχών, χωρίς να την ονοματίσουν. Μάλιστα, θα μπορούσαν να αποκηρύξουν την ΔΔΟ ως εκ φύσεως ασύμβατη με το «σωστό περιεχόμενο». Η στάση τους, όμως, να διατυμπανίζουν, από τη μια, ότι δεν τους νοιάζει η «ονομασία της λύσης» και να επιμένουν, από την άλλη, στην αναφορά είτε της ΔΔΟ είτε στις συμφωνίες που προνοούν ΔΔΟ –όπως έπραξαν στην πρόσφατη Κοινή Πολιτική Διακήρυξή τους με την στήριξη και του ΕΥΡΩΚΟ–, δεν πρέπει να εκπλήσσει, αλλά να απογοητεύει. Διότι ο λόγος είναι προφανής: Αφ’ ενός, να μην χαρακτηριστούν από ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ ως ακραία και μαξιμαλιστικά και, αφ’ ετέρου, για να κρατήσουν κανάλια επικοινωνίας μαζί τους. Με άλλα λόγια, όπως ο Ταλάτ εκμεταλλευόταν την «εποικοδομητική ασάφεια της ΔΔΟ» («Καθημερινή», 11/05/2009), έτσι και ο κεντρώος χώρος εκμεταλλεύεται το δήθεν «σωστό περιεχόμενο της ΔΔΟ». Για να έχει «και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο».

Μάριος Μαρκουλλής

Μεταπτυχιακός φοιτητής Νομικής