ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ...

Ο πολιτικός αγώνας δεν εκφράζεται μονάχα με τις εκλογές ούτε μέσα από μια και μόνη εκλογική μάχη. Ειδικότερα ο αγώνας του Εθνικιστή δίδετ...

Ο πολιτικός αγώνας δεν εκφράζεται μονάχα με τις εκλογές ούτε μέσα από μια και μόνη εκλογική μάχη. Ειδικότερα ο αγώνας του Εθνικιστή δίδεται για ευόδωση των δικαίων πατρίδος και λαού. Κατά συνέπεια η πολιτική διοίκηση του Ελληνικού Έθνους και η επίλυση των κοινωνικών ζητημάτων δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις εκλογές γιατί ο Εθνικιστής δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός. Είναι μαχητής της Φυλής, εκφραστής της ελληνικής αντιλήψεως περί του υπεύθυνου πολίτη που συμμετέχει στα κοινά καθορίζοντας ο ίδιος την καλή ή την κακή πορεία της εθνικής κοινότητας με τα έργα του.

Η πολιτική ηθική του εθνικοκοινωνισμού δεν αναγνωρίζει το διαχωρισμό των πολιτών σε πολιτικούς και σε ψηφοφόρους. Ο Εθνικοκοινωνιστής ζει και εργάζεται μες στης κοινωνίας το μετερίζι και έχει τα ζητήματα της πατρίδος καμωμένα έτσι ώστε η τακτοποίηση αυτών να περνάει αποκλειστικά από τα χέρια του. Κι όταν λέει ότι η λύση είναι στα χέρια του, δεν τοποθετεί το ζήτημα στην ατομική αλλά στην συλλογική βούληση. Και έτσι τα δικά του χέρια είναι ο λαός αφού γι’ αυτόν και την Ελλάδα ζει και αναπνέει.

Τότε ακούμε τους αντιπάλους μας, κενούς από το συναίσθημα και τη γνωριμία με την ελληνική φυλή, να μας κατηγορούν για λαϊκισμό και μαύρη προπαγάνδα. Αλλά από τη στιγμή που έχω πάρει ισόβια απόφαση να μιλάω για το ψωμί των παιδιών μας, για εντιμότητα και αξιοκρατία, για ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και πατρίδα μεγάλη, δεν με νοιάζει διόλου αν με ονομάζουν λαϊκιστή ντόπια σκύβαλα και παγκόσμιοι τρομοκράτες.

Δεν με νοιάζει αν με λένε λαϊκιστή οι κλέφτες και οι προδότες, οι ρουφιάνοι του νεοταξισμού και οι στοιχηματζήδες του υλισμού και του δοσιλογισμού που εκπορνεύσανε το κράτος και κερδίσανε από τα στημένα χρέη και το ψαλίδισμα της εθνικής κυριαρχίας. Δεν με νοιάζει αν με λένε λαϊκιστή επίσης οι ψεύτες που γλυκομιλάνε στο λαό για να του κλέψουνε τη ψήφο και μετά κάνουν κωλοτούμπες επιδιώκοντας λιγότερη Ελλάδα, λιγότερους Έλληνες και ξένη διοίκηση.

Αυτοί άραγε δεν είναι λαϊκιστές; Και τι είναι τελικά ο λαϊκισμός; Λαϊκισμός είναι η εκφορά πολιτικού λόγου που θεωρείται και είναι αρεστός και επιθυμητός από το ακροατήριο. Είναι η παροχή υποσχέσεων ταιριαστών με τα προβλήματα και τις επιθυμίες του λαού, όπως επίσης είναι η τοποθέτηση του πολιτικού κατά τρόπο τέτοιο ώστε να εκλαμβάνεται από τους πολίτες ως ειλικρινής.

Η μεγάλη διαφορά στην αντικειμενική αξιολόγηση του λαϊκιστή βρίσκεται στην πολιτική πράξη που ακολουθεί την εξαγγελία και στην καλή γνώση των αναγκών της εθνικής κοινότητος. Διότι λαϊκιστή μπορεί να χαρακτηρίσουν και τον πολιτικό που εφαρμόζει το λαϊκό αίσθημα, που λέει την αλήθεια και νοιάζεται για την δυνατή και μεγάλη Ελλάδα. Αυτόν που θέλει να μαθαίνουν τα παιδιά μας ελληνικά γράμματα, να διατηρηθεί ακέραιη η εθνοφυλετική ταυτότητα του λαού δίχως ξένες προσμίξεις, να λειτουργούν οι ελληνικές παραγωγικές μονάδες και η πραγματική οικονομία δίχως ξένες πλάτες και τραπεζικά κεφάλαια. Να μη χάνονται ελληνικές ζωές είτε από λαθρεποίκους είτε από απελπισία.

Ο «λαϊκιστής» που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας, της ανθρωπιάς και του Ελληνισμού λαμβάνει τον χαρακτηρισμό από τους εχθρούς του που προηγουμένως τον έχουν πει «φασίστα», «μαχαιροβγάλτη» και άλλα τινά εξοργιστικά ή φαιδρά. Η δική μας Εθνικιστική Ελλάδα δεν είναι το μικρό προτεκτοράτο, χώρα δέσμια των λαμογιών και των ανθελλήνων πρακτόρων, αλλά η μεγάλη Ελλάδα των Άριστων και Δίκαιων. Και αυτόν τον λαϊκισμό τον προσυπογράφω και τον προπαγανδίζω με συνέπεια και σταθερότητα πολιτικής παρουσίας.

Εδώ ακριβώς γεννιέται το επόμενο ζήτημα, αυτό της προπαγάνδας. Γιατί κι αυτή έχει τις δύο όψεις που έχουν όλα τα νομίσματα της ζωής. Η προπαγάνδα είναι η επικοινωνιακή τακτική που χρησιμοποιείται από μια πολιτική παράταξη προκειμένου να γίνει η διασπορά του πολιτικού λόγου και των πολιτικών θέσεων στη λαϊκή κοινότητα.

Μέσο προπαγάνδας είναι η εφημερίδα, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το διαδίκτυο και κάθε άλλος πρόσφορος τρόπος που φτάνει έως τον τελευταίο πολίτη της εθνικής επικράτειας. Προπαγάνδα συνεπώς κάνουν τόσο τα κόμματα όσο και τα ΜΜΕ. Άλλωστε είναι γνωστή η σχέση η κομματική και η οικονομική, η διάφανη και η αδιαφανής ακόμη περισσότερο που συνδέει τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς εκπροσώπους του νεοταξισμού. Μαζί ανέβηκαν στο σβέρκο μας, μαζί οικονομήσανε, μαζί τώρα πέφτουνε από τους Έλληνες και τον Εθνικοκοινωνισμό.

Η προπαγάνδα είναι ένα εξαιρετικό πολιτικό εργαλείο που μπορεί να αποδειχτεί είτε εξαιρετικά χρήσιμο είτε εξαιρετικά ολέθριο αναλόγως με τα πρόσωπα που τη χειρίζονται και την κατευθύνουν. Χρήσιμη είναι αν βρεθεί σε χέρια πατριωτικά που συναντούν προσχώματα προκειμένου να τα υπερβούν και να απλώσουν την παρουσία της αληθινής Ελλάδος στους χειμαζόμενους από την νεοταξική λαίλαπα Έλληνες. Και ολέθρια πάλι μπορεί να υπάρξει η προπαγάνδα όταν βρίσκεται στα χέρια των ξενοκίνητων πολιτικάντηδων της αστικής ψευτοδημοκρατίας.

Είμαι Εθνικοκοινωνιστής σημαίνει πως αγωνίζομαι για κυρίαρχο λαό και Έθνος δυνατό. Από τη στιγμή που φτιάξω την Ελλάδα μου όπως της αρμόζει, δεν με μέλλει αν με πουν οτιδήποτε. Διότι δεν θα πάψω να είμαι προπαγανδιστής του Ελληνικού Έθνους.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

-----------------------------------