ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ...

Τα κλειδιά της στηρίξεως των οικονομικών διεργασιών στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης έχουν εδώ και πάρα πολύ καιρό περάσει από την πραγμα...

Τα κλειδιά της στηρίξεως των οικονομικών διεργασιών στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης έχουν εδώ και πάρα πολύ καιρό περάσει από την πραγματική οικονομία στο διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο. Η μετατόπιση αυτή συντελέστηκε μέσα από τη διάλυση της εθνικής παραγωγής που επέφερε η διακοπή των μέτρων ενίσχυσης και απορρόφησης του εθνικού προϊόντος. Η προδοτική στάση των στημένων κυβερνητικών ενεργούμενων του διεθνιστικού νεοταξισμού είχε ως προσχεδιασμένο αποτέλεσμα την αντικατάσταση του εθνικού εισοδήματος αρχικά από τις κοινοτικές επιδοτήσεις και τώρα πλέον από το δανεισμό ξένου χρήματος με δυσβάσταχτα ανταλλάγματα.

Η οικονομία έπαψε να είναι εθνική από τη στιγμή που εγκαταλείφθηκε η ελληνική γη, η ελληνική θάλασσα και το ελληνικό εργοστάσιο. Από τότε σταμάτησε μαζί με την παραγωγή ελληνικού προϊόντος και η αποταμίευση ελληνικού χρήματος. Είναι προφανές ότι ο τομέας των υπηρεσιών από μόνος του δίχως τον πρωτογενή παράγοντα της οικονομίας δεν μπορεί να σταθεί αφού δεν έχει τη δυνατότητα αυτόνομης χρηματοδότησης ούτε μπορεί να σταθεί ένα κράτος όρθιο μονάχα από τους φόρους, δηλαδή το ξεζούμισμα του λαού. Ένας λαός που μετατοπιζόμενος στο μεταξύ από το χωράφι στους τομείς παροχής υπηρεσιών έγινε ολοένα και περισσότερο εξαρτώμενος από το ανθελληνικό κράτος των εμπόρων ονείρων που έγιναν τώρα εφιάλτης.

Και έτσι το προϊόν αντικαταστάθηκε από τους ομολογιακούς τίτλους και τα δάνεια, από χαρτιά δεσμεύσεως και τυραννίας τόσο για το κράτος όσο και για την κοινωνία, ενώ στη θέση τής εθνικής οικονομίας προβιβάστηκε το τραπεζικό σύστημα του «περιούσιου» διεθνούς κεφαλαίου. Οι γραικύλοι πολιτικάντηδες δέχτηκαν την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και οι εγχώριες τράπεζες έχοντας περιέλθει στην κηδεμονία των γνωστών συμφερόντων, από μηχανισμός ενισχύσεως της ρευστότητας του κράτους και φυλάξεως των λαϊκών χρηματικών αποθεμάτων μετατράπηκαν σε τοκογλυφικό μηχανισμό δεσμεύσεως του εθνικού πλούτου και των λαϊκών οικονομιών.

Η μισθοδοσία των εργαζομένων έχει από καιρό ενσωματωθεί στις τράπεζες αλλά η δανειακή ενίσχυση για τις ελληνικές επιχειρήσεις και τον ελληνικό λαό έχει καταστεί απαγορευτική εξαιτίας των υπερτοκισμών έως ότου περιεστάλησαν πλήρως με τον ταυτόχρονο πολλαπλασιασμό των λουκέτων και της ανεργίας για την ελληνική επιχείρηση και τον Έλληνα εργαζόμενο. 

Όμως αυτή η κατάσταση θα αλλάξει από το καθεστώς του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού και η οικονομία θα λάβει και πάλι τον εθνικό της χαρακτήρα. Σ’ αυτόν τον επαναπατρισμό της οικονομίας και της κυριαρχίας θα ενταχθεί και ο τραπεζικός τομέας μέσα από την εξυγίανση και την εθνικοποίησή του. Η γάγγραινα του τόκου θα φύγει από το ελληνικό νοικοκυριό και την ελληνική αγορά εργασίας. Η πανσπερμία των τραπεζών με τις πολυδιασπάσεις θα αντιμετωπιστεί με τη συγχώνευση των τραπεζών και ο ιδιοκτησιακός και κεφαλαιακός έλεγχος θα αποδοθεί ακέραιος στο Εθνικοκοινωνικό Κράτος.

Η ορθή κατανομή του εργατικού δυναμικού και η στελέχωση των κρατικών υπηρεσιών σε όλες τις περιφέρειες της χώρας θα καλύψει πλήρως τις εργασιακές θέσεις σε μια απλή λογική που λέει κανείς Έλληνας άνεργος, κανείς Έλληνας αιχμάλωτος των τόκων. Το τραπεζικό κεφάλαιο θα επιστρέψει στο λαό μέσα από την ενεργοποίηση τής αληθινής αποστολής του που είναι η κεφαλαιακή ενίσχυση της ελληνικής παραγωγής.

Το δε υπερκέρδος των τραπεζών θα αποδοθεί στο κράτος υπό τη μορφή του ωφειλόμενου φόρου που δεν έχουν αποδώσει αλλά και από τα ποσά της σταδιακής ανακεφαλαιοποίησης που έχουν λάβει δίχως την παραμικρή ανταπόδοση στην ελληνική κοινωνία. Η φοροδοτική δικαιοσύνη δεν εξαιρεί κανέναν και οι τράπεζες θα αποδώσουν τον φόρο που αντιστοιχεί στο ευνοϊκό κρατικό περιβάλλον, τα δε υπερκέρδη τους θα αξιοποιηθούν από το κράτος στην ενίσχυση παραγωγικών μονάδων και θέσεων εργασίας.

Τα ίδια τραπεζικά κεφάλαια και οι αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού δεν αποτελούν έσοδα κοινής προέλευσης και οι οικονομίες των Ελλήνων πρέπει να φυλάσσονται και να επιστρέφονται, να χτίζουν σπίτια κι όχι να τα γκρεμίζουν. Ο τόκος των καταθέσεων θα υπερθεματίσει τον τραπεζικό τόκο και η απελευθέρωση του χρόνου απόδοσης των λαϊκών καταθέσεων στους καταθέτες τους θα αφοπλίσει την επισφάλεια και την καθοδήγηση του απλού λαού στα αναίτια δάνεια. Στόχος της τράπεζας είναι η αυξητική απόδοση του εθνικού εισοδήματος κι όχι η κατακράτηση και η τραπεζική ανθοφορία. Η κυκλοφορία του χρήματος και η κίνηση των συναλλαγών κι όχι η ενθυλάκωση σε κάποια ανέγγιχτα σεντούκια.

Οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να έχουν ως βάση ύπαρξης και δραστηριότητας το εθνικό συμφέρον και μόνον. Η απεμπλοκή τους από το διαβρωμένο νεοταξικό τραπεζικό σύστημα θα επιτευχθεί στον απόλυτο βαθμό. Οι ενέσεις ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών θα δίδονται μονάχα από ελληνικά χέρια. Και η ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος θα συνδεθεί με τον ενεργειακό πλούτο της Ελλάδος.

Ο ορυκτός μας πλούτος και τα προϊόντα της ελληνικής γης θα ενισχυθούν με το ελληνικό χρήμα σε μια σχέση ανταποδοτικότητας που θα αποδώσει το κέρδος της στην ενίσχυση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και την κοινωνική πολιτική του Εθνικού Κράτους. Η Ελληνική Τράπεζα θα είναι ο κρατικός μηχανισμός ανακεφαλαιοποίησης του ελληνικού λαού. Και η ρευστότητα της εθνικής πλέον οικονομίας θα είναι το ισοδύναμο εθνικό εισόδημα που θα προέρχεται από το ελληνικό και μόνο προϊόν. 

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

-----------------------------------------------