ΚΥΠΡΟΣ - ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

Ο πολιτικαντισμός και η αρχομανία είναι παλαιά και οδυνηρά σαράκια στη ζωή του έθνους μας. Όσες φορές παρενέβησαν στην πολιτική ζωή του τ...

Ο πολιτικαντισμός και η αρχομανία είναι παλαιά και οδυνηρά σαράκια στη ζωή του έθνους μας. Όσες φορές παρενέβησαν στην πολιτική ζωή του τόπου επέφεραν ανείπωτες τραγωδίες αναστέλλοντας την πρόοδο και την ανέλιξη της Φυλής ακόμη και υπό τις δυσκολότερες ιστορικές συγκυρίες. Δυστυχώς η κατάρα του έθνους που οδηγεί στην έτερη πληγή, τη διχόνοια, πρωταγωνίστησε και στην τραγωδία της μαρτυρικής ελληνικής μεγαλονήσου Κύπρου. Υπήρξε μάλιστα το έσχατο σκαλοπάτι μετά την μετατροπή του δικαίου αιτήματος της ενώσεως με τη Μητέρα Ελλάδα στον ολέθριο σταθμό της ελεγχόμενης «ανεξαρτησίας».

Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ και σύμπας ο κυπριακός λαός είναι γνωστό πως έδωσαν τον καλό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στους Άγγλους αποικιοκράτες, τους Τούρκους συνεργάτες τους και κάποιους ντόπιους προσκυνημένους «δημοκράτες» και «προοδευτικούς» προκειμένου να αποκτήσουν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και την ενσωμάτωση στην Ελλάδα υπό τη γαλανόλευκη σημαία. O Αγώνας των Εθνομαρτύρων ήταν η οδός διάβασης στο μεγάλο όνειρο της δικαίωσης του Κυπριακού Ελληνισμού http://www.youtube.com/watch?v=xg3FB6FXdbo&feature=youtu.be. 

Η ελευθερία ποτέ δεν έρχεται με χρήματα, σκυψίματα μέσης και πολιτική ορθότητα. Έρχεται μονάχα με αίμα, ορθό ανάστημα και πατριωτική ορμή. Οι «λογικοί» της Κύπρου στην αρχή συμφωνούσαν με το σπάσιμο των δεσμών και την ελληνική αγκάλη. Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος μάλιστα στην αρχή του αγώνος συμμεριζόταν τους σχεδιασμούς του Γεωργίου Γρίβα - Διγενή. Οι δε σχέσεις του με την Στρατιωτική Επανάσταση του Γεωργίου Παπαδόπουλου ήταν πολύ καλές. Όμως οι σχεδιασμοί των «συμμάχων», των ίδιων που χειρίζονται ομοίως όπλα και δάνεια στην επιβολή της παγκόσμιας εξουσίας τους, δεν σκόπευαν να αφήσουν το ανθοβόλημα του Ελληνισμού και την Ένωση. Είχαν ετοιμάσει από πριν τις ανατροπές των δικαίων μας.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ανατράπηκε από την υποκινούμενη εξέγερση του πολυτεχνείου προ της ελεύσεως Ιωαννίδη στην ελληνική εξουσία. Και στην Κύπρο η αίσθηση της Αρχής στα χέρια του Μακάριου έγινε γλυκιά, απομακρύνοντας την Ένωση οριστικά από τα σχέδιά του υπέρ της ανεξαρτησίας που είχε επιφορτιστεί από τον «εθνάρχη» μα ολετήρα στην πραγματικότητα Καραμανλή με την συμπερίληψη στις προστάτριες δυνάμεις της Τουρκίας και της Αγγλίας. Οι κατακτητές όχι μόνο βαστούσαν θύλακες με «τουρκοκύπριους» και βάσεις εντός κυπριακού εδάφους αλλά είχαν αποκτήσει το δικαίωμα επέμβασης σε περίπτωση κινδύνου της κυπριακής «ανεξαρτησίας»!

Όμως το αγγλικό σχοινί στις κρεμάλες δεν κόπηκε για να έρθει το τουρκικό χατζάρι εκ νέου και το αίμα των Ηρώων της ΕΟΚΑ δεν χύθηκε για να γίνει η απεχθής συγκατοίκηση. Ο εχθρός ήξερε δηλαδή πως η Ελλάς δεν θα αφήσει ανολοκλήρωτο το σχέδιο της κυπριακής λευτεριάς, απαίτηση όμοια που πήγαζε από τα σωθικά των Κυπρίων αδελφών μας. Το σχέδιο του «περιούσιου» νεοταξισμού των συμφωνιών Ζυρίχης και Λοζάνης ήθελε ταυτόχρονα την ήττα του Ελληνικού Εθνικισμού και την αρπαγή του Νησιού της Αφροδίτης. Την έλευση της «ελληνικής» αστικής δημοκρατίας και την εισβολή του Αττίλα που αποτέλεσαν άλλωστε συγκοινωνούντα συμπεφωνημένα δοχεία.

Ο τρόπος επιτεύξεως του βρώμικου διπλού στόχου με τη θυσία της Κύπρου και αθώων ελληνικών ψυχών επιλέχτηκε με την προδοσία στην Μητροπολιτική Ελλάδα και την χρήση των τουρκικών μαντρόσκυλων στην ελληνική μεγαλόνησο. Αν δεν υπήρχε ο «συμμαχικός» δάκτυλος και η υπό αυτού υποκίνηση, η Τουρκία δεν θα έστελνε τον στρατό της σε μια βέβαιη επικράτηση του Ελληνικού Στρατού που οι πάντες την εποχή εκείνη ομολογούσαν.

Ο Ιωαννίδης φερόταν πεπεισμένος ότι θα διέσωζε την Ελληνική Στρατιωτική Επανάσταση, όμως στην πραγματικότητα κουβαλούσε δίπλα του τους σπόρους της προδοσίας. Ήταν οι αρχηγοί του ΓΕΕΘΑ και των τριών όπλων που ξαρμάτωσαν την Κύπρο από τα υποβρύχια και τα πολεμικά αεροσκάφη Φάντομ. Οι γνωστές πρεσβείες τους είχαν τακτικούς θαμώνες και συνομιλητές.

Στην Κύπρο ο ήρωας της ΕΟΚΑ Σαμψών προσπάθησε να επαναφέρει την ισορροπία και τους αρχικούς σχεδιασμούς του Έθνους που είχε διαταράξει ο Μακάριος. Η τριβή του Αρχιεπισκόπου με τους αξιωματικούς της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου ήταν εθνική πληγή. Ο Μακάριος ήθελε την απομάκρυνση των Ελλήνων αξιωματικών. Η στρατιωτική κυβέρνηση υπό τον Σαμψών έλαβε τη θέση της κυβερνήσεως Μακάριου, αλλά οι βέβηλοι των Ελληνικών όπλων στην Αθήνα δεν βοήθησαν. Οι πιέσεις ήταν μεγάλες. Ο Μακάριος διατεινόταν στον ΟΗΕ ενάντια στην Ένωση με την Ελλάδα και υπέρ διαφυλάξεως της «ανεξαρτησίας» καλώντας τους «εγγυητές». Και οι Τούρκοι έκαναν το νεοταξικό τους «έργο».

Οι ηρωικές μάχες Ελλαδιτών και Κυπρίων αδελφών μας δόθηκαν και οι δύο τουρκικές εισβολές, με τη δεύτερη επί της «δημοκρατίας» που πανηγύριζε την επιστροφή της, ολοκλήρωσαν την σκλαβιά σχεδόν της μισής Κύπρου που τώρα προσπαθούν να ολοκληρώσουν προσκυνημένοι και νεοταξίτες διά της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Η Κύπρος κοστολογήθηκε με την επιβολή ψευτοδημοκρατιών, ο φάκελος της Κύπρου δεν ανοίχτηκε ποτέ, οι προδότες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, οι έντιμοι αξιωματικοί και ο Σαμψών διώχτηκαν και το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου στάλθηκε στα σκουπίδια.

Το Αίμα συνέχισε να ρέει. Από τον Ισαάκ και το Σολωμό έως τους πεσόντες στο Μαρί. Όμως για το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα και τους Έλληνες Πατριώτες ο στόχος παραμένει ένας και αδιαπραγμάτευτος: ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΠΑΣΗΣ ΣΚΛΑΒΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ