ΟΤΑΝ Ο ΚΕΜΑΛ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΜΑΣΤΟΥΝΙ ΤΟΥ ΜΠΕΙΖΜΠΟΛ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ...

Εάν ένα σπορ γνωρίζουν καλά στις ΗΠΑ είναι αυτό με το «μακρύ μπαστούνι». Ας μη λησμονούμε τη διάσημη φράση του αμερικανού προέδρου Θεόδω...

Εάν ένα σπορ γνωρίζουν καλά στις ΗΠΑ είναι αυτό με το «μακρύ μπαστούνι». Ας μη λησμονούμε τη διάσημη φράση του αμερικανού προέδρου Θεόδωρου Ρούσβελτ «talk softly and curry a big stick» (δηλαδή «μίλα απαλά και κουβάλα μία μακριά μαγκούρα») αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της χώρας του. Με άλλα λόγια, ο Μ. Ομπάμα, αφού διέρρευσε πως το «stick» σχετίζεται με την υποτιθέμενη «άνετη σχέση» μεταξύ αυτού και του Τούρκου πρωθυπουργού, στην ουσία ακολουθεί κατά γράμμα τη ρήση του Θ. Ρούσβελτ δηλαδή: Από τη μία μιλάμε «απαλά» με τον στόχο, από την άλλη δημοσιεύουμε τη φωτογραφία με τη «μαγκούρα». Και περνάμε στον Κεμάλ.

Το συγκεκριμένο γεγονός που θα αναφέρουμε είναι χαρακτηριστικό για το πως ακριβώς ένας σοβαρός ηγέτης περνάει τα μηνύματα που θέλει με διπλωματικό αλλά σαφή και αποφασιστικό τρόπο σε κάθε ενδιαφερόμενο, ενώ είναι γνωστό στους ιστορικούς οι οποίοι ασχολούνται με το φαινόμενο «Ατατούρκ». Μετά την επιτυχή για τη Τουρκία λήξη της Μικρασιατικής Εκστρατείας έως και τον θάνατό του, ο Μουσταφά Κεμάλ δεν φόρεσε σχεδόν ποτέ τη στολή του στρατάρχη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων αφού προτιμούσε την πολιτική αμφίεση, πάντα μέσα στο πλαίσιο του «εκσυγχρονισμού» και «δυτικοποίησης» της Τουρκίας αλλά και για να δώσει το καλό παράδειγμα. Μη ξεχνάμε βέβαια πως ο Μουσταφά Κεμάλ έως το τέλος της ζωής του είχε έναν ξεκάθαρο πολιτικό ρόλο.

Ο προσεχτικός αναγνώστης θα παρατήρησε πως σημειώσαμε ότι ο Ατατούρκ μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο «δεν φόρεσε σχεδόν ποτέ» την στρατιωτική του στολή. Στην πραγματικότητα τη φόρεσε μία φορά και για μία ειδική περίπτωση, και εξηγούμαστε: Με την άνοδο του Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία (το 1922) ο Ατατούρκ, αντιλήφθηκε από την αρχή το ποιόν του ανδρός και θα πρέπει να σημειωθεί πως δεν τον είχε καθόλου σε εκτίμηση. Επιπροσθέτως, φοβόταν αυτό που θα αντιμετώπιζε η χώρα μας το 1940, τον ιταλικό αναθεωρητισμό και τις αξιώσεις της Ρώμης στη Μικρά Ασία, οι οποίες απέρρεαν από τις συμφωνίες κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και από τη κατοχή των Δωδεκανήσων από την Ιταλία.

Έτσι, κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Ιταλού πρέσβη στο Τσάνκαγια (τουρκικό προεδρικό μέγαρο), την ατζέντα φυσικά της επίσκεψης τη γνώριζε ο Ατατούρκ, ο Τούρκος ηγέτης εμφανίστηκε μπροστά στον Ιταλό διπλωμάτη με τη μεγάλη στραταρχική στολή κρατώντας επίσης και ένα καμουτσίκι! Ο Μουσταφά Κεμάλ κάθισε απέναντι από τον Ιταλό πρέσβη και τον άφησε να παραθέσει τις απαιτήσεις της Ιταλίας έναντι της Τουρκίας. Κατά τη διάρκεια όμως της τοποθέτησης του Ιταλού πρέσβη, ο Τούρκος πρόεδρος που κρατούσε πάντα το καμουτσίκι στα χέρια του, άρχισε να χτυπάει με αυτό επιδεικτικά τη μπότα του. Γιατί το έκανε αυτό; Πολύ απλά διότι ήθελε να δώσει στον Ιταλό πρεσβευτή να καταλάβει πως η Τουρκία είναι έτοιμη να χτυπήσει άσχημα την Ιταλία (μην ξεχνάμε πως η γεωγραφία της Ιταλίας έχει λίγο έως πολύ το σχήμα μπότας) εάν αυτή εξακολουθήσει την πολιτική που ακολουθεί.

Το παράδειγμα του Μ. Κεμάλ, είναι στην ουσία όμοιο με τη περίπτωση του Μ. Ομπάμα ενώ και οι δύο αυτοί ηγέτες στην ουσία επιβεβαιώνουν το ρητό του Θ. Ρούσβελτ, για τους ηγέτες δεν έχει σημασία το τι γλώσσα θα χρησιμοποιήσουν, αλλά το τι θα συμβεί εάν χρησιμοποιήσουν αυτό που μεταφέρουν.

Είναι σαφές πως οι Τούρκοι, ως Ατατουρκολάγνοι, θα αντιλαμβάνονται επακριβώς το πνεύμα του συγκεκριμένου επιχειρήματος, εάν όχι, κακό του κεφαλιού τους. Το τι όμως ζητήθηκε βέβαια από τον Ρ. Τ. Ερντογάν αυτό είναι αλλουνού… ιμάμη κοράνιο. defence-point.gr