ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ...

Στις έσχατες μέρες του νεοταξισμού έχουμε πήξει κυριολεκτικά από εραστές και εκφραστές της δημοκρατίας. Μας έχουν ζώσει τύποι κάθε συνείδ...

Στις έσχατες μέρες του νεοταξισμού έχουμε πήξει κυριολεκτικά από εραστές και εκφραστές της δημοκρατίας. Μας έχουν ζώσει τύποι κάθε συνείδησης και λαλιάς που διαθέτουν κάθε λογής ευαισθησία. Μιλούν, σηκώνουν δάκτυλο, λοιδορούν και εν τέλει απειλούν εκείνους που δεν στριμώχνουν την Ελλάδα και τους Έλληνες μέσα σε μια κάλπη αλλά τους έχουν ανυψώσει στο ψηλότερο βάθρο της καρδιάς τους. Εκείνους λοιπόν τους ψηφοσυλλέκτες τους καλούμε δημοκράτες και τους άλλους που έχουν γράψει με το αίμα της καρδιάς τους τη φράση ΕΛΛΑΔΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ τους καλούμε ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ.

Για κάποιους οι ψηφοσυλλέκτες είναι οι καλοί της ελληνικής υπόθεσης και διαθέτουν λαϊκή νομιμοποίηση αφού πιστεύουν τάχα στο τελειότερο πολίτευμα που δίνει φωνή στον πολίτη. Συχνά μάλιστα οι ωραιοποιητές της δημοκρατίας την θέτουν ως επικεφαλή των δημιουργημάτων που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας. Αμελούν όμως οι «βαθυστόχαστοι» θιασώτες της πολιτικής ορθότητας να μας πουν ότι οι περισσότεροι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν αντιδημοκράτες, παρότι γνωρίζουν τις απόψεις λόγου χάρη του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και τόσων άλλων. Αμελούν να μας θυμίσουν την προγονική ρήση πως ίσως να μπορούσε να υπάρξει τέλειο πολίτευμα αν υπήρχαν οι τέλειοι άνθρωποι που σέβονται νόμους και πατρίδα.

Ο Έλληνας Εθνικιστής δεν ενδιαφέρεται για την πατρίδα κάθε τέσσερα χρόνια ή κάθε λοξή και ανάπηρη εκλογική αναμέτρηση όπως έχει επικρατήσει να συμβαίνει. Δεν αποκαλεί το σφετερισμό της εξουσίας πατριωτικό ενδιαφέρον, δεν καλύπτει με ανήθικες διατάξεις τα ανομήματα των επιβητόρων της πολιτικής, δεν ληστεύει τον μόχθο του πολίτη για τα μάτια του τοκογλυφικού νεοταξισμού και δεν χαρίζει ελληνική γη σε ξένους εισβολείς.

Ο Έλληνας Εθνικιστής αγαπά την πατρίδα του, μοχθεί για τα κάλλη και τη δόξα της, την περιφρουρεί με ακατάπαυτη εγρήγορση. Ξυπνάει και αναπαύεται με το όνομα αυτής στα χείλη. Απεργάζεται διαρκώς τρόπους για να απλώσει κι όχι για να στενέψει την κυριαρχία της. Θεωρεί το πολίτευμα ως εργαλείο της εθνικής ισχύος και της λαϊκής κυριαρχίας, ως υπηρέτη της πατρίδος κι όχι την πατρίδα ως υπηρέτη του πολιτεύματος. Τέλειο πολίτευμα κατά συνέπεια είναι εκείνο που υπηρετεί την πατρίδα. Και ως τέτοιο πολίτευμα θεωρείται μονάχα εκείνο που το ενσαρκώνουν οι άριστοι πολίτες στο ήθος, την αξία και τον πατριωτισμό. Οι πολίτες που προέρχονται από τα σπλάχνα της φυλής και μιλούν μες στην καρδιά του ελληνικού λαού.

Οι δικοί μας άνθρωποι δεν προωθούνται από κλειστές συσκέψεις και δεν προβάλλονται από επαγγελματίες της επικοινωνίας και των καθεστωτικών ΜΜΕ. Η λαϊκή εμπιστοσύνη δεν εκφράζεται με μια κατευθυνόμενη ψήφο και έναν λόγο που χάνεται στον αγέρα του πολιτικαντισμού μετά το κλείσιμο της κάλπης. Αυτό το παγερό και ψεύτικο πράμα είναι όντως δημοκρατία και δυτικότροπη αστή που εκδίδεται για τα μάτια του διεθνιστικού νεοταξισμού. Ο Εθνικοκοινωνιστής είναι εργάτης της ελληνικής κοινωνίας, μαχητής της καθημερινότητας, πολεμιστής του φωτός. Κάνει τις συσκέψεις του με τους εθνοφυλετικούς αδελφούς του ανοικτά και φανερά, κάτω από τον ήλιο του ελληνικού μεγαλείου και της ελληνικής ευθυκρισίας. Ρητορεύει το πάθος του για την Ελλάδα και εξυψώνεται από την αποδοχή της λαϊκής ψυχής.

Όταν όμως μιλούμε για την Ελλάδα, αναφερόμαστε σ’ ένα σύνολο αρχών, αξιών και ψυχών. Αναφερόμαστε σ’ ένα έθνος που έχει μάθει από τους πατέρες του να γίνεται μεγαλύτερο και καλύτερο, όχι μικρότερο και χειρότερο σαν σήμερα. Μιλάμε για μια ιστορία που την έχουν γράψει οι Έλληνες ως τις μέρες μας χρησιμοποιώντας για μελάνι το ίδιο τους το αίμα. Η Ελλάδα στον Εθνικοκοινωνισμό των Αρίστων είναι ο λαός που κουβαλάει τον ελληνισμό του στις φλέβες του, στον νου και την καρδιά του ενάντια στους προδότες που ισχυρίζονται ότι είναι όσοι πατούν χώμα ελληνικό. Στο «δίκαιο» βλέπετε του εδάφους ελληνίζουν και ψηφίζουν οι πάντες, προδότες και λαθρεπιβάτες. Στο δικό μας γνήσια ελληνικό και πραγματικό δίκαιο του αίματος προμαχούν και άρχουν τα παιδιά της Ελλάδος.

Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε κείνον που προμαχεί από κείνον που ψηφίζει. Ο Έλληνας που προμαχεί διεκδικεί το δίκαιο της φυλής του και δεν υποχωρεί μπροστά στις επιδιώξεις των εχθρών του. Τη γη του δεν την κοστολογεί σε χρήμα και ομόλογα αλλά σε θύμησες και στιγμές αντρειοσύνης που πρέπει να φτάσουν αλώβητες στα δικά του γεννήματα. Οι βουλές των Ελλήνων δεν εκφράζονται σε ναούς της δημοκρατίας από αμειβόμενους ριψάσπιδες ούτε από επιτροπές κοινοβουλευτικού ελέγχου. Οι βουλές των Ελλήνων εκφράζονται από τις καθαρότερες φωνές και τις πλέριες εθνικές συνειδήσεις μέσα στις τοπικές κοινωνίες που στέλνουν οι ίδιες σιμά στους Ηγέτες του Εθνικοκοινωνικού Καθεστώτος να πλαισιώσουν συμβουλευτική επιτροπή ενός κράτους δικαίου και επιβολής ελληνικής θελήσεως.

Δεν πιστεύω στο ψευτορωμέϊκο προσκυνημένων, βολεμένων και βαρβάρων. Δεν είμαι και δεν ποθώ να γίνω δημοκράτης. Οι συμφωνίες της κατάκτησης είναι για προσάναμμα και οι βέβηλοι για τον Καιάδα. Εμείς οι Έλληνες, Εθνικιστές και Πατριώτες γεννημένοι, βουλευόμαστε με πάθος για εργασία, ελευθερία και πρωτοκαθεδρία ελληνική σε Κράτος Εθνικιστικής Αριστοκρατίας. Εργαζόμαστε και πολεμούμε για Έλληνες που πιστεύουν στο Θεό και κοινωνούν σ’ έναν πλέριο ναό που τον λένε Μεγάλη Ελλάδα.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ