Η ΑΘΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟ

Ο αφελληνισμός στην πατρίδα μας από το ψευτορωμέϊκο είναι διάχυτος σε όλους τους τομείς της δημόσιας και κοινωνικής δραστηριότητας. Το δη...

Ο αφελληνισμός στην πατρίδα μας από το ψευτορωμέϊκο είναι διάχυτος σε όλους τους τομείς της δημόσιας και κοινωνικής δραστηριότητας. Το δηλητήριο αλλοιώσεως της εθνικής μας φυσιογνωμίας ρέει πανελεύθερα και άφθονο προκειμένου να υποταχθεί ο ελληνικός λαός σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα βιωτής και εξουσίας άνευ αρχών και αξιών. Να δεχτούμε δηλαδή τις ευθύνες της ανύπαρκτης πολιτικής εξουσίας για την απώλεια εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας ως ολότελα δικές μας.

Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι ολότελα ξένος. Ο δικός μας αυθεντικός Ελληνισμός δίδει το έναυσμα του αγώνος σε κάθε πεδίο δράσης για επικράτηση και νίκη. Καλλιεργεί στον πολίτη το καθήκον να βελτιώσει τις ατομικές του επιδόσεις και να προσφέρει τον καλύτερο εαυτό του στη συλλογική βελτίωση και την πρόοδο της εθνικής κοινότητας. Αυτή η οδός διαχεόταν πάντοτε ως αυθεντικά ελληνική μέσα από την άθληση των Νέων Ελλήνων που δεν αποσκοπούσε στην υλική ευμάρεια αλλά στην ηθική καταξίωση και την ετοιμότητα αναλήψεως εθνικής και κοινωνικής δράσεως είτε σε καιρούς ειρηνικούς είτε σε καιρούς πολεμικούς.

Αν σκεφτούμε τα μηνύματα ηθικής χαλαρότητας και εθνικής ηττοπάθειας που περνούν στο λαό μας οι ελληνόφωνοι πολιτικοί και επικοινωνιακοί καθοδηγητές του, τότε αντιλαμβανόμαστε την σημασία της επιστροφής του ελληνικού έθνους στις ρίζες του. Οι αξίες της ελληνικής άθλησης ως προγύμναση σώματος και νου κατά τη θεμελιώδη και πρωτογενή ελληνική σκέψη έχουν περίοπτη θέση στον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό και την αναγεννητική πορεία για το χτίσιμο της Νέας Ελλάδος που ποθούμε. Ο αθλητισμός είναι το δόρυ της πολιτισμικής μας έκφρασης αφού μετουσιώνει την πίστη στην πατρίδα που ξεχειλίζει ως πόθος καρδιάς στην καθημερινή άσκηση ατσαλώνοντας τη θέληση και τη μαχητικότητα του πολίτη – οπλίτη.

Το σύστημα των αρχών της ελληνικής άθλησης περιλαμβάνει την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια, την καθαρότητα προθέσεων, τη διαρκή αναζήτηση του βέλτιστου αποτελέσματος, το πάθος της Νίκης, τον υγιή ανταγωνισμό, τη σωματική και ψυχική υγεία, την ανάπαυση του πολεμιστή μέσα από την προπαρασκευή για νέους αγώνες. Για τον Εθνικοκοινωνισμό μας που κινείται στα χνάρια του αυθεντικού τρόπου ζωής των Τρανών μας Προγόνων η ελληνική άθληση είναι μια ιεροπρεπής μυσταγωγία που θεριεύει τη φωνή της φυλής στα σωθικά και το νου του πολίτη εφαρμόζοντας στα στάδια και τα γυμναστήρια την αποφασιστικότητα για την ανύψωση μιας νέας γενιάς σιδερόφρακτων Ελλήνων.

Είναι μιας διαρκής άσκηση υπέρβασης των παραδεκτών ορίων ανθρώπινης αντοχής στην κατεύθυνση της προσέγγισης ηθικής τελειότητας και σχηματισμού του Υπεράνθρωπου Έλληνα μπροστά στην υπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου. Η άθληση στην πλήρη και καθάρια έκφρασή της είναι το συγκολλητικό στοιχείο ανάμεσα στον πλούσιο εσωτερικό κόσμο και την ακατάλυτη εξωτερική έκφραση του μεγαλείου της Ελληνικής Φυλής επάνω στο ασφαλές θεμέλιο των δικών μας δυνατοτήτων και επιθυμιών.

Το στοίχημα δεν είναι χρηματικό και ο σκοπός δεν είναι η στιγμιαία καταξίωση και η αποχαύνωση του κοινού που θα συνεχίσει να βουλιάζει στη σήψη και την παρακμή. Το στοίχημα της ελληνικής άθλησης είναι η κατάληψη της ύλης από την Εθνική Ιδέα, η διαρκής και ισόβια καταξίωση που γεννά η αυτοπεποίθηση της ανώτερης ράτσας και η ατσάλινη πυγμή για την επικράτηση των ελληνικών δικαίων.

Το δίκαιο και η υπεροχή της εθνικής κοινότητας έχουν ως θεμελιακό υπόβαθρο την αξιοπρέπεια και το ανυποχώρητο πνεύμα. Ο σεβασμός στο συναγωνιστή και ο τερματισμός στην πρώτη θέση είναι το αποτέλεσμα της ευγενούς άμιλλας που μετατρέπει το αγώνισμα σε μια ανώτερη διαδικασία ανάπλασης δημιουργώντας στους συμμετέχοντες την επιθυμία να αυξήσουν την ατομική τους ανταγωνιστικότητα παράλληλα με την κοινωνική τους χρησιμότητα. Η σκλήρυνση των όρων ανάμεσα στους διαγωνιζόμενους στηρίζεται στην προσωπική τους δίψα για διάκριση και στα δικά τους φυσικά χαρίσματα κι όχι στο ντοπάρισμα της ενίσχυσης εξωτερικών παραγόντων και ερεθισμών.

Οι επίπονες δοκιμασίες του ελληνικού αθλητισμού δεν είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων  αλλά η δυναμική αντίληψη της αίσθησης για τη ζωή. Είναι η πορεία που διαμορφώνει το ορθό ανάστημα, την πειθαρχημένη συμπεριφορά, τη σωματική υποστήριξη των αποφάσεων του νου. Αυτή η πορεία δεν έχει αναπαμό οριστικό και δεν αφορά μια στατική εκδήλωση των κοινωνικών δρώμενων. Είναι καμωμένη να γεννά νέους στόχους και να μεταλαμπαδεύει το μεγαλείο και τη δόξα της Ελληνικής Φυλής σε όλα τα πεδία δράσης. Να σηκώνει ψηλά την ελληνική σημαία και να δίδει μέλη ετοιμοπόλεμα να διοχετεύσουν το πάθος τους μέσα στην κοινωνία και το κράτος. Να ξεμακρένει το νήμα του τερματισμού και να κατακτά ψηλότερες επιδόσεις και νέα στάδια.

Στον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η άθληση είναι η πραγμάτωση των ελληνικών αξιών και ιδανικών. Είναι η άρνηση στην υποταγή και η θέληση της αληθινής ζωής. Η κατάκτηση ενός απλού κλάδου ελαίας που γεμίζει περηφάνια τον γονιό για το παιδί του και το προστάδιο για την επίτευξη μιας χρυσής σελίδας δόξας σε έναν νέο Μαραθώνα. Η διαμόρφωση του πολίτη σε μια ζώσα πολεμική μηχανή που ανοίγει δρόμους για την Ελληνική Φυλή με το μοναδικό ταίριασμα άκαμπτης αρετής και ασυγκράτητης ορμής. Η Ελληνική Άθληση είναι το εργαστήρι του Υπερβατικού Έλληνα που μετουσιώνει τον νέο ελληνικό πολιτισμό στην αποθέωση της Νέας Μεγάλης Ελλάδος.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ