AΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΗΡΩΑΣ, Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΤΗΣ ΑΘΕΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

ΔΙΑΦΗΜΙΣΑΝ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΤΑ ΑΛΜΠΑΝΙΑ Η πίστη είναι υπόθεση προσωπι...

ΔΙΑΦΗΜΙΣΑΝ ΤΙΣ ΑΗΔΙΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ ΤΑ ΑΛΜΠΑΝΙΑ

Η πίστη είναι υπόθεση προσωπική. Εγώ δεν ανέβασα την παράσταση σε κάποια πλατεία, αλλά σε έναν ιδιωτικό χώρο. Αν δεν θέλεις, δεν πληρώνεις εισιτήριο και δεν έρχεσαι να τη δεις, τονίζει ο Λ. Βασιλείου για την παράσταση Corpus Christi

Συνέντευξη στον Σπύρο Κακουριώτη

Τον περασμένο Ιούνιο, η είδηση της σύλληψης τριών ηθοποιών της παράστασης Corpus Christi με την κατηγορία της "βλασφημίας" έκανε τον γύρο του κόσμου. Σήμερα, ο σκηνοθέτης της, Λαέρτης Βασιλείου, ετοιμάζεται να επαναλάβει τις παραστάσεις, στο θέατρο Χυτήριο, παρά τις απειλές που δέχεται, ακόμη και για τη σωματική του ακεραιότητα, ιδίως μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με την οποία επιχείρησαν, ανεπιτυχώς, την προηγούμενη Πέμπτη, εκκλησιαστικοί κύκλοι να την ματαιώσουν. Με την ευκαιρία της νέας πρεμιέρας στις 11/10, ο βραβευμένος σκηνοθέτης μίλησε στην "Α" για το έργο, τη δυσανεξία στη διαφορετικότητα, αλλά και την ελευθερία που προσφέρει το θέατρο...

* Μιλήστε μας λίγο για το έργο Corpus Christi...

Το έργο αυτό του Τέρενς Μακνάλι γράφτηκε το 1997, με αφορμή τον απαγχονισμό ενός νεαρού μαθητή στην Αμερική. Ήταν ένας έφηβος, ο οποίος δεν ανταποκρινόταν στο ανδρικό στερεότυπο... Δεν άντεξε την κακοποίηση που υφίστατο από τους συμμαθητές του, λόγω της διαφορετικότητάς του, και κρεμάστηκε.

Παίρνοντας αφορμή από αυτό το περιστατικό, ο συγγραφέας έγραψε το Corpus Christi προσπαθώντας να υποστηρίξει το δικαίωμα της επιλογής, το να μπορούμε να ζούμε αρμονικά χωρίς να ακολουθούμε στερεότυπα. Δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι στρατιώτες, κάποιοι θα είναι και αρχιτέκτονες, ηθοποιοί, ποιητές... Επειδή ο ίδιος ο Μακνάλι μεγάλωσε σε ένα έντονα καθολικό περιβάλλον και φοίτησε σε θρησκευτικό σχολείο, το περιστατικό τού θύμισε την παιδική του ηλικία.

Από το 1997 που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Αμερική, μέχρι σήμερα, όπου παίζεται έχει δημιουργήσει μεγάλες αντιδράσεις, έχει αφοριστεί από την Καθολική Εκκλησία, ο ίδιος έχει δεχτεί απειλές για τη ζωή του κ.λπ.

* Παρόμοιες απειλές δέχεστε κι εσείς;

Έχουμε δεχτεί άπειρα τηλεφωνήματα με απειλητικές διαθέσεις από ανθρώπους που δεν έχουν δει την παράσταση, τα απειλητικά μηνύματα που γράφονται στα κοινωνικά δίκτυα είναι σοκαριστικά, απειλούν να κάνουν συγκέντρωση έξω από το θέατρο για να εμποδίσουν την παράσταση... Όλους αυτούς τους καλώ να δουν πρώτα την παράσταση και να μας πουν μετά πού τους ενοχλεί ή πού προσβάλλει την πίστη τους. Ξέρετε, τον προηγούμενο Ιούνιο, μετά τη σύλληψη των τριών ηθοποιών, ήρθε στο θέατρο ένα ζευγάρι μεγάλης ηλικίας. Φεύγοντας, μετά την παράσταση, μου είπαν επί λέξει: «Αν έρχεσαι να δεις το έργο 50% πιστός, φεύγεις 200% πιστός...».

* Παρ' όλα αυτά, εκκρεμούν εις βάρος σας διώξεις περί "βλασφημίας"...

Η Ελλάδα είναι ένα από τα λίγα κράτη που διατηρούν νόμο περί βλασφημίας. Κοιτάξτε, η πίστη είναι υπόθεση προσωπική. Εγώ δεν ανέβασα την παράσταση σε κάποια πλατεία, αλλά σε έναν ιδιωτικό χώρο. Αν δεν θέλεις, δεν πληρώνεις εισιτήριο και δεν έρχεσαι να την δεις. Είναι σαν να μπαίνεις σε ένα εστιατόριο και επειδή δεν σου αρέσει, π.χ. το παστίτσιο, του κάνεις μήνυση. Ε, μην πάρεις παστίτσιο, πάρε κάτι άλλο! Δεν είναι η μόνη παράσταση που παίζεται. Εγώ δεν μπαίνω στο σπίτι του καθενός, όπως μπαίνουν τα τούρκικα σίριαλ που αλλοιώνουν την ελληνική ιστορία, δεν υποχρεώνω κανέναν να τη δει. Μήπως, λοιπόν, όλοι αυτοί πρέπει να απευθυνθούν σε κάποιους άλλους που τους φταίνε πραγματικά; Ας πούμε σε αυτούς που φυγάδευσαν τα λεφτά τους παράνομα στην Ελβετία... Κι αν η Εκκλησία τελικά ενδιαφέρεται τόσο πολύ για το ποίμνιό της, ας δεχθεί να φορολογηθεί προκειμένου να αποπληρωθεί το χρέος.

* Δεν φοβάστε ότι οι θεατές θα αντιμετωπίσουν το έργο φιλτράροντάς το μέσα από τις απειλές, τις διώξεις, το "σκάνδαλο" εν τέλει;

Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Όταν διάβασα το έργο, παραμονές εκλογών, στην Ελλάδα του 2012, είδα μέσα σε αυτό ένα σύνολο ανθρώπων που αναζητούσαν τον άνθρωπο που θα τους εκπροσωπήσει, τον «ηγέτη» που θα τους βγάλει από τον Καιάδα στον οποίο τους έχουν ρίξει.

Κράτησα τον τίτλο από σεβασμό για τον συγγραφέα, αλλά έχω κάνει διασκευή: Δεν διαδραματίζεται στο Τέξας, αλλά σε έναν αόριστο τόπο, και δεν παρουσιάζει κάποια ομάδα ομοφυλόφιλων που τραγουδούν χαρούμενοι... Αφορά ένα παιδί διαφορετικό, που μεγαλώνει σε ένα σκληρό περιβάλλον, συναντά στο διάβα του ανθρώπους που τον πείθουν ότι είναι ο ηγέτης τους και στο τέλος οι ίδιοι τον σταυρώνουν. Όπως κάθε επαναστάτης, προδίδεται από τους συντρόφους του. Το διάλεξα γιατί πιστεύω ότι μιλάει ακριβώς για μας σήμερα: ποιος θα είναι αυτός που θα μας βγάλει από αυτήν την κατάσταση...

* Εσείς ποιος πιστεύετε ότι θα είναι αυτός;

Ο εαυτός μας, η ενδοσκόπησή μας, το να σταματήσουμε τον ωχαδερφισμό. Γιατί δεν μπορεί κάποιοι να θέλουν να ζούνε σαν Σουηδοί, όμως να μην πληρώνουν φόρους όπως οι Σουηδοί... Πιστεύω ότι η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και κρίση ιδανικών. Επί μία εικοσαετία είχε στηθεί μια ηθική του life style από τα μίντια που οδηγούσε σχεδόν στην εκπόρνευση. Δεν είμαι οικονομικός αναλυτής, το δικό μου καθήκον είναι να παρατηρώ την κοινωνία γύρω μου και με αυτά τα εφόδια να σταθώ στο βήμα που έχω, τη σκηνή.

* Αναρωτιέμαι αν το έργο αυτό σάς θυμίζει τη δική σας παιδική ηλικία...

Πάρα πολύ, αλλιώς δεν θα το είχα κάνει. Μεγάλωσα στο πιο ολοκληρωτικό καθεστώς του ανατολικού μπλοκ, την Αλβανία. Στα 16 μου πήρα αποβολή απ' όλα τα λύκεια της χώρας για τσακώθηκα με τη δασκάλα που μας έκανε Ιστορία του Κόμματος. Το ότι δεν με έκλεισαν φυλακή το οφείλω στους γονείς μου και στην υψηλή θέση που είχαν στην κοινωνία, ήταν και οι δύο αντισυνταγματάρχες. Ήμουν πνεύμα αντιλογίας, δεν ήθελα να κάνω τίποτα από αυτά που μου έλεγαν. Το καταφύγιό μου ήταν το θέατρο. Εκεί γνώρισα μια καινούργια πραγματικότητα, που μου πρόσφερε, όχι φανερά αλλά μέσα από κώδικες, ελευθερία. Γι' αυτό ακολούθησα τον δρόμο του θεάτρου.

* Φοβάστε ότι κάποιοι ίσως προσπαθήσουν να εμποδίσουν την παράσταση;

Εμείς, όσο θα στεκόμαστε στα πόδια μας, θα την κάνουμε, ακόμα κι αν δεν θέλουν κάποιοι. Ούτε επιχορήγηση πήρα ούτε κρατικά λεφτά. Μόνος μου πληρώνω για να γίνει αυτή η παράσταση. Ποιον ενοχλώ;

Λέω συχνά σε όσους διαμαρτύρονται: "Άκου με την καρδιά σου, όχι με όσα σε έμαθαν μέχρι τώρα". Ας αφήσουν τα «φωτιά και τσεκούρι», δεν θα βγάλει αυτό τη χώρα από την κατάσταση που βρίσκεται. Κάτι άλλο χρειάζεται...

Και ξέρετε κάτι; Κανονικά, εγώ πρέπει να διαμαρτύρομαι. Ζω εδώ είκοσι χρόνια, έχω φέρει στην Ελλάδα δύο διεθνή βραβεία και ακόμα δεν έχω ελληνική υπηκοότητα...

Corpus Christi τουTerrence Mc Nally. Σκηνοθεσία: Λαέρτης Βασιλείου. Απόδοση: Βάσια Παναγοπούλου - Λ. Βασιλείου. Ερμηνεύουν: Α. Αχτάρ, Λ. Βασιλείου, Θ. Ελευθεριάδης, Σ. Κυριάκος, Ν. Μοναστηριώτης, Σ. Οικονόμου, Η. Παπακωνσταντίνου, Τ. Παπανικολάου, Ι. Παπλωματάς, Α. Σκεύης, Γ. Σοφιανός, Φ. Τσοτουλίδης, Ν. Φαρμάκης. Θέατρο Χυτήριο, Πέμπτη (21.15) - Παρασκευή (23.30).

Δημοσιεύτηκε στην Αυγη

http://makeleio.gr

----------------------------------