Ξεκινώντας αυτήν την ομιλία να ξεκαθαρίσουμε δύο χαρακτηριστικά του Έλληνα. Πρώτον ο Έλλην δεν είναι πολεμοχαρής και αιμοδιψής όπως πολλοί...
Πρώτον ο Έλλην δεν είναι πολεμοχαρής και αιμοδιψής όπως πολλοί άλλοι βάρβαροι λαοί. Ο Έλλην ανέκαθεν υπήρξε λάτρης του έρωτα της ζωής και των αγαθών αυτής.Λατρεύει τη φύση και κάθε ζωντανή ή μη ύπαρξη πάνω στη γη,ιδιαίτερα τη δική του γη, την Ελληνική. Η αγάπη του δι'αυτήν είναι τόσο μεγάλη που για χάρη της είναι έτοιμος να θυσιάσει τον εαυτό του και να πολεμήσει,και το'χει αποδείξει πολλάκις το πόσο καλός πολεμιστής είναι. Το λέω αυτό γιατί όλοι σας βλέπετε σε ποια γειτονιά μεγάλωσε ο ήρωάς μας,και μάλιστα στην Αθήνα,των αρχών του 20ου αιώνα,όπου η ομορφιά ήταν ασύγκριτη με την σημερινή. Οι ευωδιές των κάθε λογής φυτών δημιουργούσαν μια παραδεισένια ατμόσφαιρα. Το δε σπίτι που είχε σχεδιάσει μόνος του, επίσης αντάξιο αυτού του τοπίου με τις άμαξες και τα άλογα να ταξιδεύουν τον κάτοικο της εποχής.
Η αγάπη του Παύλου για την οικογένεια ήταν μεγάλη.Τόσο μεγάλη που ήταν η μόνη νότα χαράς, μπροστά στην πικρία του για την αδιαφορία των συμπολιτών του, εν σχέση με τα προβλήματα του Ελληνισμού που παρέμενε εκτός συνόρων.Μιαν αδιαφορία που ανάγκασε έναν εκ των θεμελιωτών του ελληνικού εθνικισμού να αγανακτήσει και εν τέλει να αυτοκτονήσει,καβαλώντας το άσπρο του άλογο μέσα στο Φάληρο. Ομιλώ γαι τον μεγάλο Περικλή Γιαννόπουλο. Που στο έργο του Έκλησης Προς Το Πανελλήνιον Κοινόν είπε: Ελληνάδες μπακαλευόμενοι παντού της γης, αν δεν ξαναβρεθείτε γρήγορα σε ανάλογον υψηλή με την Βυζαντινή θέσης είσθε χαμένοι..Ή θα είσθε στην πρώτη γραμμή του πολιτισμού μεταξύ των πρωταγωνιστών ή στον πάτο της Οικουμένης και ο κάθε Βούλγαρος θα καβαλικεύει τον Έλληνα για να κάμει το δρόμο του σα γαι'ι'δουράκι για περίπατο.. Από της πτώσεως της πόλης μοιρολογάτε εθνικώς και κάνετε τις δουλίτσες σας περίφημα ατομικώς.
Αυτό δεν συμβαίνει αγαπητοί μου συμπατριώτες και σήμερα; Κοιτάμε ο καθένας το ατομικό του συμφέρον αγνοώντας το κοινωνικό και εθνικό. Εάν δεν γίνουμε μια γροθιά, ένα σώμα, δεν θ' αντέξουμε τις προκλήσεις της νέας εποχής.
Δεύτερον ο Έλλην μπορεί να γίνει και πάλι σπουδαίος μόνον αν νιώσει μέσα του την συλλογικότητα του έθνους.Μόνο αν νιώσει ο καθένας μας τον εαυτό του ως κύτταρο του οργανισμού που λέγεται ελληνισμός,είτε εντός είτε εκτός συνόρων. Όπως είπε και ο Ίων Δραγούμης, "το έθνος για να θέλει να υπάρχει πρέπειι να έχει ξεκαθαρισμένη μια μεγάλη ιδέα για να ζήσει και να κυριαρχήσει. Για να μη χαθεί μέσα στα άλλα έθνη πρέπει να ξέρει τι θέλει,να έχει σκοπό,πρόγραμμα γνώμονα για να κρίνει τι τον συμφέρει και τι όχι. Τότε οι ατομικές ικανότητες που βρίσκονται μέσα στο έθνος συνταιριάζουν, και η κάθε μια βρίσκει τη θέση της στον μεγάλο σκοπό, και εξευγενίζονται τα άτομα, γιατί ο αγώνας για τον κοινό σκοπό φέρνει αυταπάρνησες. Ειδεμή το έθνος θα παραπαίει,θα λιμνάζει,θα σαπίζει..ως που θα έρθει ένα άλλο έθνος που θα ακολουθεί με πίστη και πρόγραμμα τον δικό του σκοπό να μας σαρρώσει όλους."
Όπως βλέπετε τα λόγια του είναι διαχρονικά γιατί αυτό έχουμε πάθει σήμερα,όμως ας δούμε λιγάκι την ιστορία του μεγάλου ήρωα και εθνομάρτυρα Παύλου Μελά και την συμβολή του στον Μακεδονικό Αγώνα.
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο στα τέλη του 19ου αιώνα,όπου ο βουλγαρικός μεγαλο'ι'δεατισμός κορυφώνετα.Οι βούλγαροι διεκδικούν τα εδάφη της Μακεδονίας μας.Οι Ρώσσοι που θέλουν να εκμεταλευτούν την περίσταση συναινούν στην απόσχιση του βουλγαρικού,απ'το οικουμενικό πατριαρχείο,δημιουργώντας εκκλησιαστικό σχίσμα,τις λεγόμενες εξαρχείες.Μέσω των βουλγάρων οι Ρώσσοι πιστεύουν πως θα υλοποιήσουν τον διακαή πόθο τους για κάθοδο στη Μεσόγειο μέσω της Μακεδονίας.Έτσι σιγά σιγά σχηματίζουν ένοπλες ομάδες ανταρτών με σκοπό τον εκβιασμό των κατοίκων να προσέλθουν στην βουλγαρική εξαρχεία,αντί του οικουμενικού πατριαρχείου.Οι αντάρτες αυτοί επονομαζόμενοι κομιτατζήδες,δια της βίας προσπαθούν να σλαβοποιήσουν την Μακεδονία με απειλές,βιασμούς,θανάτους,βασανιστήρια φρικτά σε όσους 'Ελληνες δεν ήθελαν να εκβουλγαρισθούν. Οι Έλληνες αυτοί ήταν είτε σλαβόφωνοι είτε ελληνόφωνοι, αλλά αυτό που τους ξεχώριζε απ'τους βουλγάρους ήταν η προσήλωση στο Πατριαρχείο και η γνώση της ελληνικής τους καταγωγής.
Το ελλαδικό κράτος των Αθηνών δίσταζε να πάρει πρωτοβουλίες,μη στέλνωντας ένοπλα σώματα.Σιγά σιγά όμως κάτω από τις πιέσεις της οικογένεις Δραγούμη, Παύλου Μελά και πολλών άλλων,η κατάσταση άρχισε ν'αλλάζει.Ειδικότερα μετά την καταστολή της ψευτοεξέγερσης του Ίλιντεν που οργάνωσαν οι κομιτατζήδες εναντίον του οθωμανικού στρατού,ο ελληνικός πληθυσμός δέχτηκε το μένος των οθωμανών.Αυτό το γεγονός ήταν που επηρέασε την ελληνική κυβέρνηση στο να επηληφθεί των γεγονότων και να πάρει ουσιαστικές αποφάσεις.
Περί του τέλους του 1903,η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε την αποστολή ενός μικρού αριθμού αξιωματικών, με σκοπό την αντικειμενική εκτίμηση της κατάστασης,και την προετοιμασία του πληθυσμού για ένοπλο αγώνα.
Έτσι,τον Φεβρουάριο του 1904 οι λοχαγοί Αλέξανδρος Κοντούλης και Αναστάσιος Παπούλας,και οι ανθυπολοχαγοί Γεώργιος Κολοκοτρώνης,και Παύλος Μελάς αναχώρησαν για τη Μακεδονία. Όταν η παρουσία τους έγινε αντιληπτή,ανακλήθηκαν. Όμως ο Παύλος επανήλθε κρυφά στη Μακεδονία. Έπειτα από λίγο διάστημα επέστρεψε στην Αθήνα και πληροφορήθηκε με ικανοποίηση,ότι η κυβέρνηση είχε αποβάλλει και τις τελευταίες αναστολές και ετοιμαζόταν να στείλει στη Μακεδονία ισχυρά ένοπλα σώματα. Ο ήρωάς μας οργάνωσε αντάρτικα σώματα που απέκρουαν πλέον τις επιθέσεις των βουλγάρων και έδιναν θάρρος στους υπόδουλους Έλληνες. Δυστυχώς όμως, η παρουσία του προδώθηκε απο τους κομιτατζήδες και έπειτα από ενέδρα που του έστησαν οι οθωμανοί, σκοτώθηκε στα Στάτιστα στις 13 Οκτωμβρίου του 1904. Ο θάνατός του όμως έπαιξε καταλυτικό ρόλο, αφού η κονή γνώμη εξεγέρθηκε και απαίτησε απο την κυβέρνηση την λήψη δραστικών μέτρων. Το αποτέλεσμα ήταν να διαλυθούν εντελώς τα βουλγαρικά σώματα και οι Έλληνες της Μακεδονίας να γλιτώσουν τον αφανισμό.
Συνοψίζοντας οφείλω να σας πω,πως το παράδειγμα του μεγάλου αυτού ήρωα και εθνομάρτυρα και το τραγικό του τέλος έδωσε πνοή στους Έλληνες και όραμα. Είναι το ίδιο που έχουμε ανάγκη και σήμερα. Ενώ ο Μακεδονικός Αγώνας ξεκίνησε από λίγους, καταλήξαμε στους Βαλκανικούς πολέμους να ελευθερώσουμε ένα μεγάλο τμήμα της Μακεδονίας μας. Δεν έχουν σημασία οι αριθμοί.Αυτό που μετράει αρχικά,είναι το όνειρο που γίνεται όραμα και μεταλαμπαδεύεται σε κάθε Έλληνα.Είναι αυτό που μας ενώνει. Η δύναμη για την αγάπη προς την πατρίδα και τον ελληνισμό είναι τόσο ισχυρή,που μπορεί να μεταβάλλει αυτό το έθνος απο μια άσχημη όπως η σημερινή κατάσταση, στο να μεγαλουργήσει, αρκεί να βρεθούν αυτοί που θα πιστέψουν στο όνειρο και με καθημερινό αγώνα και επιμονή θα πετύχουν το ακατόρθωτο.
Μην ξεχνάτε πως λίγοι ήμασταν αυτοί που δράσαμε, και πιέσαμε ώστε να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αναστήλωσης στην οικία του ήρωα. Πάντα λίγοι θα κάνουν τη διαφορά,αυτοί που είναι τα νεύρα του έθνους κατά τον Ίωνα. Οι Ανένταχτοι Πατριώτες είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε αυτόν τον αγώνα μέχρι τέλους. Μέχρι την ημέρα που θα δούμε, μια άλλη Ελλάδα πιο μεγάλη και πιο ισχυρή.Μια Ελλάδα, που θα σέβεται τους ήρωές της και θα ανταμοίβει αυτούς που πραγματικά αξίζουν,και όχι όσους μας οδηγούν στην κατρακύλα .Σας καλούμε σ'αυτόν τον δύσκολο κι ανηφορικό δρόμο, να μας ακολουθήσετε.
Και θα κλείσω με τα λόγια του Ίωνα Δραγούμη..''Να,σκοπός ζωής,να δουλέψει κανείς για την ένωση των Ελλήνων.Να,ένα ιδανικό ελληνικό,η ένωση του έθνους. Ας λάμψει πάλι σ'όλων των Ελλήνων τα μάτια, κι ας τους ηλεκτρήσει κι ας τους ξεσηκώσει όλους''!
----------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.