ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού από το κατοχικό καθεστώς για την αγωνιώδη τάχα προσπάθεια σωτηρίας του τόπου αποτελεί αληθές μνημείο ψεύδο...

Ο εμπαιγμός του ελληνικού λαού από το κατοχικό καθεστώς για την αγωνιώδη τάχα προσπάθεια σωτηρίας του τόπου αποτελεί αληθές μνημείο ψεύδους και αθλιότητος. Διότι αλλιώς θα έπρεπε να αναγνωρίσουμε ως σωτηριώδη κίνηση την εξουδετέρωση του γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος και σωτηρία την κατεδάφιση του εθνικού και λαϊκού κράτους. Αλλά αυτό αποτελεί τη «λογική» του δωσιλογισμού και του στημένου παιχνιδιού.

Σ’ αυτήν ακριβώς την φρικτή παράνοια υπακούει η διάλυση του τομέα της ναυπήγησης και της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης. Ένα έγκλημα που καθυστερεί και ακυρώνει την επιβεβλημένη θαλάσσια ελληνική κυριαρχία που μας έχει οδηγήσει αναρίθμητες φορές στην οδό ελληνικής γεωπολιτικής ισχύος αλλά και απελευθερώσεως σε σκοτεινές περιόδους της ιστορίας μας.

Η θάλασσα φυλάσσει τον γεωφυσικό μας πλούτο με ασφάλεια, η θάλασσα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το διαμετακομιστικό εμπόριο και το αήττητο πολεμικό μας ναυτικό και εκείνη δίδει ζωή στους τομείς κατασκευών και επισκευών των θαλασσίων υποδομών στηρίζοντας την εθνική άμυνα και την ελληνική ναυτιλία. Πως είναι δυνατόν λοιπόν μια χώρα που ζει στην ευεργετική αγκαλιά της γαλανής αρμύρας να μην διαθέτει σήμερα όρθια ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα όταν ανέκαθεν η Ελλάς κρατούσε στα χέρια της τα κλειδιά της Ανατολικής Μεσογείου;

Η εξήγηση είναι απλή όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να την εμφανίσουν μέσα στην σκόπιμη οικονομική αβεβαιότητα δυσνόητη. Εκείνοι που δεν θέλουν να έχει η Ελλάς ναυπηγεία είναι οι ίδιοι που δεν θέλουν να έχει το ελληνικό πλοίο ελληνική σημαία. Είναι εκείνοι που θέλουν να βυθιστεί η πατρίδα μας κι όχι να αναδυθεί ώστε να πάρουν τα θαλάσσια σκήπτρα που μέχρι πρόσφατα κρατούσαμε ακόμη και σε περιόδους πολιτικής ενδοτικής ακράτειας. Ένας ανθελληνικός εσμός που εξελίσσεται σε θαλάσσιο κλοιό επιχειρώντας έναν νέο αποκλεισμό εμπνευσμένο από τα παλιά όταν οι δυτικοί ψευτοσύμμαχοι κλείνανε ή βομβαρδίζανε τα λιμάνια της Ελλάδος.

Ο αποκλεισμός της πατρίδος μας διενεργείται εκ νέου με οικονομικά όπλα τούτη τη φορά ισοπεδώνοντας τον Έλληνα εργαζόμενο που στερείται εργασία και δυνατότητα οικογενειακής επιβίωσης. Βρίσκεται ξαφνικά στο μέσον μιας διαμάχης που έχει διττό σκοπό αλλά μονάχα μια καλά οργανωμένη παράταξη σε μια άνιση έως τώρα μάχη.

Τα χτυπήματα που δεχόμαστε δεν είναι σε καμία περίπτωση ταξικά όπως λέει η ελληνόφωνη Αριστερά ούτε μοιραία λόγω οικονομικής ένδειας όπως λέει η σοσιαλφιλεύθερη κουστωδία. Τα χτυπήματα είναι εθνικά και αφορούν όλους τους φορείς της ελληνικής ναυπήγησης και ναυτοσύνης. Δεχόμαστε πίεση απομείωσης των ενεργειών μας στο διαμετακομιστικό εμπόριο και την πολεμική ναυτική δραστηριότητα γιατί αυτό εξυπηρετεί την προσυνεννοημένη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Η ευθύνη της συμφοράς βαρύνει εξ ολοκλήρου τα κόμματα και το καθεστώς του ντόπιου νεοταξισμού. Όταν οι άθλιοι και γραικύλοι πολιτικάντηδες παζαρεύουν εκχωρήσεις σε ναυτικά μίλια και πλούτο ως συμψηφισμό του αόρατου χρέους με τόκους και συγκυριαρχίες τουρκικές, πως περιμένουμε να έχουμε ελληνικά ναυπηγεία; Όταν διαλύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις και διώχνουν τον Ελληνικό Εφοπλισμό όπως συνέβη παλιότερα απέναντι στον αείμνηστο Νιάρχο, πόθεν θα έρθει δουλειά για να γίνει πλεούμενο στα ναυπηγεία μας; Και πως θα απασχοληθεί ο ναυτεργάτης και ο ναυτικός;

Η Ελλάς οφείλει να κάνει άμεσα εθνικά ωφέλιμη στροφή και να στραφεί στην κατάκτηση ελληνικής θαλάσσιας κυριαρχίας. Αυτή είναι όμως η εργασία ενός Εθνικού και Λαϊκού Κράτους. Ενός κράτους που θέλει το έθνος μας κραταιό, πρωτοπόρο και ποντοπόρο.

Ο Ναυπηγοεπισκευαστικός Τομέας εντάσσεται στους τομείς εθνικής στρατηγικής σημασίας ομοίως με την Ναυτιλία μας. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό γνώρισμα της πραγματικότητας ότι σε καιρούς πολεμικής κρίσεως δίδουν αντιστοίχως εγκαταστάσεις, προσωπικό και πλοία στην πατρίδα. Και σε καιρούς ειρηνικούς οικονομικό πλεονέκτημα.

Οι καιροί είναι πονηροί. Το Εθνικιστικό Κίνημα θα ασκήσει εποπτεία και ισχυρό παρεμβατικό ρόλο στις θαλάσσιες δραστηριότητες. Τα Ναυπηγεία μας θα μείνουν ανοικτά με Έλληνες Εργαζόμενους και Ελληνική Σημαία. Τα πρόστιμα μπορούν να αποπληρωθούν από εκείνους που τα δημιούργησαν με μια γενναιόδωρη δήμευση και το υπόλοιπο να διαγραφεί κατόπιν διαπραγμάτευσης.

Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνουν όπλο εκβιασμού σε βάρος των Ελληνικών Ναυπηγείων και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Ο δε πλούτος που κρύβει η θάλασσα δεν θα ξεπουληθεί μήτε θα θαφτεί αλλά θα εξορυχθεί χρηματοδοτώντας το δικό της εργατικό και επιχειρηματικό δυναμικό.

Οι περιορισμοί στις εξαγωγικές δραστηριότητες και οι εξαρτήσεις σε εξοπλισμό θα παύσουν. Οι αναθέσεις με ανταγωνιστικούς όρους στα Ναυπηγεία μας σε όλο το εύρος, εμπορικό και στρατιωτικό, είναι στόχος άμεσα επιτεύξιμος. Η δε οικονομική στήριξη της ελληνικής ναυτιλίας θα παρασχεθεί από τους ίδιους τους πόρους της διασύνδεσης και συνεργασίας των σχετικών κλάδων.

Μόνη προϋπόθεση είναι ο επιχειρηματίας να έχει στο πλοίο του ελληνική σημαία και εργατικό προσωπικό, το δε πλοίο του να ναυπηγείται σε ελληνικό ναυπηγείο. Το πολεμικό πλοίο θα ακολουθήσει ελληνική διαδρομή από το χτίσιμο έως την πλεύση στη θάλασσα.

Πολεμικό ναυτικό, Εφοπλισμός και Ναυπήγηση θα στηριχθούν από το Εθνικιστικό Κράτος στον τομέα της έρευνας και της παραγωγής εθνικού προϊόντος. Τα δε συμβόλαια και οι επενδύσεις θα υπακούσουν στο εθνικό συμφέρον και τις ανάλογες συμμαχίες κι όχι στην παγκοσμιοποίηση, τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τη διάλυση του εθνικού και εργατικού μας ιστού. 

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ