Η στάση εκδηλώθηκε μετά την έξωση του Όθωνα το 1862, όταν προσωρινά η κυβέρνηση της Ελλάδας πέρασε σε μια τριμελή επιτροπή μεσοβασιλείας....
Η στάση εκδηλώθηκε μετά την έξωση του Όθωνα το 1862, όταν προσωρινά η κυβέρνηση της Ελλάδας πέρασε σε μια τριμελή επιτροπή μεσοβασιλείας. Στις εκλογές που ακολούθησαν το Νοέμβριο του 1862, η χώρα διχάστηκε μεταξύ των λεγόμενων Ορεινών (κατά απομίμηση της γαλλικής εθνοσυνέλευσης) επικεφαλής των οποίων ήταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης και των Πεδινών, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Δ. Βούλγαρης. Οι διαξιφισμοί δεν αφορούσαν στην επιλογή του επόμενου βασιλιά, γιατί οι Έλληνες γνώριζαν ότι αυτό θα καθοριζόταν από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Η πόλωση οφειλόταν σε θέματα εσωτερικής πολιτικής και επιλογών. Επιχείρημα του Κανάρη ήταν πως ο Βούλγαρης προσπαθούσε να επιβάλει δικτατορία και να επαναφέρει τον Όθωνα, ενώ επιχείρημα του Βούλγαρη ήταν η απειθαρχία και η έλλειψη πολιτικής παιδείας όλων των στρατιωτικών και Ορεινών.
Οι συγκρούσεις στην τριανδρία της Μεσοβασιλείας (δηλαδή μεταξύ των Δημήτρη Βούλγαρη, Κωνσταντίνου Κανάρη και Μπενιζέλου Ρούφου) κατέληξε στα μέσα Δεκεμβρίου στην παραίτηση του Κανάρη και τα πνεύματα οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο στη θυελλώδη εθνοσυνέλευση της 7ης Φεβρουαρίου. Τότε οι Ορεινοί (και ο στρατηγός Δημήτριος Γρίβας μαζί τους) συγκρούσθηκαν με τους Πεδινούς έντονα και χωρίστηκαν κυριολεκτικά σε δύο στρατόπεδα, καθένα από τα οποία κατέλαβε καίρια σημεία της πόλης με στρατιωτικά σώματα, με αποτέλεσμα να απειληθεί εμφύλιος. Οι περισσότεροι στρατιωτικοί ήταν με την πλευρά των Ορεινών, ενώ στην πλευρά του Βούλγαρη ή τω Πεδινών, ήταν μόνον ο Π. Λεωτσάκος - πλην όμως ηγείτο της Χωροφυλακής και είχε κατά συνέπεια μεγάλη στρατιωτική δύναμη στη διάθεσή του. Στη διάρκεια της νύχτας σκοτώθηκαν τρεις στρατιώτες και κάποιοι προσπάθησαν να απαγάγουν τον Δημήτρη Βούλγαρη από το σπίτι του, αλλά δεν τα κατάφεραν. Οι περισσότεροι πολίτες κυκλοφορούσαν ένοπλοι στους δρόμους ή όσοι ήταν ουδέτεροι, έμεναν φοβισμένοι στα σπίτια τους, βέβαιοι ότι την επομένη θα ξεσπούσε πόλεμος και αιματοχυσία.
Παρενέβησαν τότε πυροσβεστικά οι Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Θ. Ζαΐμης, Γ. Πετιμεζάς, Σπ. Αντωνόπουλος και Π. Μαυρομάτης. Έπεισαν τα δύο στρατόπεδα να αναμείνουν τη σύγκλιση της εθνοσυνέλευσης της 9ης Φεβρουαρίου. Στην τετράωρη έντονη συνεδρίασή της κατίσχυσαν οι πιο ψύχραιμοι και πρώτος παραιτήθηκε ο Μπενιζέλος Ρούφος λίγο δε αργότερα παραιτήθηκε και ο Βούλγαρης. Αποφασίστηκε να ανατεθεί σχηματισμός προσωρινής κυβέρνησης σε ένα πρόσωπο γενικής αποδοχής. Ορίστηκε πρωθυπουργός άνευ χαρτοφυλακίου ο Ζηνόβιος Βάλβης, που ήταν και πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Αυτός σχημάτισε κυβέρνηση στις 13 Φεβρουαρίου.
Επειδή μετά την 4ωρη συνεδρίαση αποφασίστηκε να βρεθεί η "μέση λύση" και αποτράπηκε ο εμφύλιος, εκπρόσωποι του στρατού ορκίστηκαν πίστη στην εθνοσυνέλευση και αδελφωμένοι οι ένοπλοι οπαδοί όλων των μερίδων συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Όθωνος "για να σταματήσει η διχόνοια". Από τότε η πλατεία αυτή ονομάστηκε πλατεία Ομονοίας. Εντούτοις η ομόνοια θα κρατούσε μόνον μέχρι τον Ιούνιο,[5] οπότε στα λεγόμενα "Ιουνιανά" σκοτώθηκαν πάνω από 200 Έλληνες.
-----------------------------
Ποιος είναι αυτός ο Πινακας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΚΣ