Με την πλάτη στον τοίχο λόγω συσσωρευμένων υπέρογκων χρεών βρίσκεται ο μεγάλος σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής. Όπως δηλώ...
Με την πλάτη στον τοίχο λόγω συσσωρευμένων υπέρογκων χρεών βρίσκεται ο μεγάλος σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής. Όπως δηλώνει στην εφημερίδα Real News, αν και έκανε μεγάλες μέχρι τώρα παραγωγές, κατάφερε να μείνει φτωχός. Το ρεκόρ του «Ελ Γκρέκο», που το είδαν πάνω από 1.000.000 θεατές, μοιάζει μακρινό για τη σημερινή εποχή. «Μα και μετά την επιτυχία του πουλήσαμε τα γραφεία μας για να καλυφθούν τα έξοδα. Ο παραγωγός δεν παίρνει πολλά χρήματα από τις εισπράξεις. Ούτε δύο ευρώ από κάθε εισιτήριο που στοιχίζει επτά», επισημαίνει.
Ο Γιάννης Σμαραγδής δηλώνει φτωχός και εξομολογείται ότι έχει περιορίσει στο ελάχιστο τις ανάγκες του.
«Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους χολιγουντιανούς σκηνοθέτες μέσα στον πλούτο και την άνετη ζωή. Στην Ελλάδα φαίνεται πως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μέχρι τώρα κατάφερα να κάνω μεγάλες παραγωγές, αλλά να μείνω φτωχός» παραδέχεται και συμπληρώνει: «Τώρα είμαι στο χείλος του γκρεμού. Δεν είχα και δεν έχω καν αυτοκίνητο. Πηγαίνω με τα πόδια στο μετρό. Και έχω μειώσει στο ελάχιστο τις ανάγκες μου. Όπως και όλοι οι Έλληνες. Αλλά είμαι αισιόδοξος, γιατί πιστεύω πως όταν κάνεις καλό σου ανταποδίδεται. Το καλό γεννάει καλό».
Η ταινία «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι», που ξεπέρασε τα 320.000 εισιτήρια δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο την κρίση αλλά και τις απόψεις των κριτικών.
«Οι θεατές θα ήταν οι διπλάσιοι, αν δεν δεχόταν η ταινία αυτή τη χυδαία “υποδοχή” από τους κριτικούς, που χτύπησαν δύο βασικά στοιχεία της. Τις έννοιες της πατρίδας και της ψυχής. Αλλά φαίνεται ότι δεν πιστεύουν ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο», καταλήγει.
Ο Γιάννης Σμαραγδής δηλώνει φτωχός και εξομολογείται ότι έχει περιορίσει στο ελάχιστο τις ανάγκες του.
«Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους χολιγουντιανούς σκηνοθέτες μέσα στον πλούτο και την άνετη ζωή. Στην Ελλάδα φαίνεται πως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μέχρι τώρα κατάφερα να κάνω μεγάλες παραγωγές, αλλά να μείνω φτωχός» παραδέχεται και συμπληρώνει: «Τώρα είμαι στο χείλος του γκρεμού. Δεν είχα και δεν έχω καν αυτοκίνητο. Πηγαίνω με τα πόδια στο μετρό. Και έχω μειώσει στο ελάχιστο τις ανάγκες μου. Όπως και όλοι οι Έλληνες. Αλλά είμαι αισιόδοξος, γιατί πιστεύω πως όταν κάνεις καλό σου ανταποδίδεται. Το καλό γεννάει καλό».
Η ταινία «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι», που ξεπέρασε τα 320.000 εισιτήρια δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο την κρίση αλλά και τις απόψεις των κριτικών.
«Οι θεατές θα ήταν οι διπλάσιοι, αν δεν δεχόταν η ταινία αυτή τη χυδαία “υποδοχή” από τους κριτικούς, που χτύπησαν δύο βασικά στοιχεία της. Τις έννοιες της πατρίδας και της ψυχής. Αλλά φαίνεται ότι δεν πιστεύουν ούτε στο ένα, ούτε στο άλλο», καταλήγει.
Newsbeast
Πάντως τον κωδικό του μεσαίου δακτύλου, των επιτυχημένων του Hollywood τον έχει μάθει καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς έκανε ταινία για τον Μπελογιάννη ή τον Φλωράκη και όχι για εξέχοντες Έλληνες !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία ακόμη πληγή της σύγχρονης Ελλάδος : ο Πολιτισμός ,που έχει λεηλατηθεί από τους κουλτουριραίους της Αριστεράς ,με τις πλάτες των απάτριδων της ...Δεξιάς .