ΤΙ ΧΟΤΖΑ, ΤΙ ΜΠΕΡΙΣΑ... ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚ@Τ@ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ... ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΥΠΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΤΟ ΣΑΛΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟ...

- «Παραλύουν» οι δημόσιες υπηρεσίες Αργυρόκαστρου Η άφιξη του ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος και του Πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα στο νότο...

- «Παραλύουν» οι δημόσιες υπηρεσίες Αργυρόκαστρου

Η άφιξη του ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος και του Πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα στο νότο της χώρας, μετατράπηκε χθες σε μια ημέρα τρόμου και βασάνων για τους εργαζόμενους στην δημόσια διοίκηση, αλλά και για τους πολίτες του Αργυρόκαστρου. Και αυτό γιατί αν κάποιος θα ήθελε να εξυπηρετηθεί σε μια δημόσια υπηρεσία θα πρέπει να περιμένει τη Δευτέρα για να το κάνει.

Αιτία; Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι αναγκασμένοι από το φόβο της απόλυσης, άφησαν τα καθήκοντα τους για να ακολουθήσουν τον Πρωθυπουργό της χώρας στην επίσκεψη που πραγματοποίησε χθες στην πόλη. Με προορισμό στην αρχή την πόλη της Πρεμετής και αργότερα το Πανεπιστήμιο του Αργυρόκαστρου.

Όμως, η συνάντηση του πρωθυπουργού με τους φοιτητές του Πανεπιστημίου και τους εκπαιδευτικούς των εννιάχρονων σχολείων του Αργυρόκαστρου φαίνεται να μην έχει πραγματοποιηθεί αφού η πόρτα από την οποία εισήλθε ο Πρωθυπουργός έκλεισε αμέσως από τη φρουρά του, αφήνοντας έξω πολλούς φοιτητές και υπαλλήλους της δημόσιας διοίκησης που είχαν εγκαταλείψει το πόστο τους για αυτή την επίσκεψη.

Όλο αυτό αποτελεί ένα θλιβερό φαινόμενο όταν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο υπακούν σαν πρόβατα και τρέχουν να γεμίσουν τις πλατείες στις ομιλίες του Πρωθυπουργού και άλλων μελλών της κυβέρνησης. Είναι η σαφέστερη ένδειξη της παλιάς νοοτροπίας διοίκησης, της σχέσης μεταξύ των εργοδοτών και εργαζόμενων όταν η κυβέρνηση νομίζει ότι πληρώνει από την τσέπη της και όχι από την τσέπη των φορολογουμένων τους δημόσιους υπάλληλους και ως εκ τούτου νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να τους χρησιμοποιεί σαν εφεδρείες και σαν σώματα ασφαλείας έτοιμα για όλα στις πολιτικές της εκδηλώσεις.

Επιπλέων η χρησιμοποίηση της δημόσιας διοίκησης ως πολιτική βιτρίνα αποτελεί και την καταστροφή της σχέσης της κυβέρνησης με το κοινό, είναι ένα τέχνασμα που προσπαθεί να κρύψει τις αποτυχίες, να χειραγωγήσει τα πλήθη και να προετοιμάσει τα επόμενα εκλογικά κόλπα.

Ακόμα και σε σχέση με τον ίδιο τον εργαζόμενο το “πρότυπο” της αναγκαστικής συμμετοχής αυτού σε πολιτικές εκδηλώσεις είναι μια επίθεση εναντίον της ελευθερίας του ατόμου, αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος των ατόμων να εκδηλώνουν άνευ όρων τα πολιτικά τους πιστεύω. Αυτή η νοοτροπία δηλαδή ότι μπορεί κάποιος να χάσει τη δουλειά και το μισθό του για τη μη συμμετοχή του σε αυτές τις εκδηλώσεις καθιστά ευάλωτη η ακόμα και ανύπαρκτη τη δημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι το δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων και η αξιοκρατία είναι κενά συνθήματα, χωρίς αξία. Αυτό σημαίνει ότι οι εναλλακτικές ευκαιρίες απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα βρίσκονται στα όρια του μηδέν, ότι όποιος έχει μια δουλειά στο δημόσιο προσπαθεί να την κρατήσει με νύχια και με δόντια, χάνοντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Επιπλέων σημαίνει ότι η δημόσια διοίκηση ουσιαστικά είναι αναγκασμένη να αποτελεί επέκταση κάθε κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση και ως εκ τούτου χάνει το λόγο για τον οποίο υπάρχει: αυτόν της εξυπηρέτησης των πολιτών. Αυτό το άσχημο φαινόμενο έχει τις ρίζες του στο παλιό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα, αλλά τώρα, είκοσι δύο χρόνια μετά την κατάρρευση του καθεστώτος, διατηρείται ζωντανό και τρέφεται κυρίως από το πολιτικό – εκτελεστικό κατεστημένο.

aftonomi.gr

--------------------------------