Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που πρέπει να πάρουμε αποφάσεις που είναι αντίθετες με το συναίσθημα, την συνήθεια, την νοοτροπία χρόνω...
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που
πρέπει να πάρουμε αποφάσεις που είναι αντίθετες με το συναίσθημα, την συνήθεια,
την νοοτροπία χρόνων.
Σε ηλικία 15 χρονών εντάχθηκα στην μαθητική
οργάνωση του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΜΚ) στην πόλη μου την Κυπαρισσία. Έκτοτε βρίσκομαι, αγωνίζομαι,
υπάρχω στο ΠΑΣΟΚ πιστεύοντας στα οράματα του Σοσιαλισμού της Δημοκρατίας ,της
Αυτοδιάθεσης των λαών. Οράματα που μας ενέπνευσε ο ιστορικός μας ηγέτης Ανδρέας
Παπανδρέου.
Εμείς η γενιά της Αλλαγής , όπως μας
έλεγαν, μέσα από έντονες και αμφίρροπες πολλές φορές διαμάχες, μέσα από
διαφωνίες καταφέρναμε να συμφωνούμε, γιατί όλοι είχαμε κοινό τόπο την
μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, που την εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ των μη προνομιούχων, της
αλλαγής, της αντιδεξιάς νοοτροπίας και πρακτικής.
Τα τελευταία 4 χρόνια όμως τα πράγματα
άλλαξαν .Το ΠΑΣΟΚ κληρονόμησε προβλήματα αμφισβήτησης της αξιοπιστίας της
χώρας, οικονομική και πολιτική κρίση . Η προσέγγιση των μεγάλων προβλημάτων
ήταν λανθασμένη. Οι νεοσυντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές που
εφαρμόστηκαν ,έφεραν την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και την πλήρη
υποταγή της χώρας στους δανειστές και στα συμφέροντα που εκείνοι
εκπροσωπούσαν.
Ήμασταν κάποιοι που από τότε υποστηρίζαμε
ότι είναι Λάθος ο τρόπος, Λάθος η μέθοδος, Λάθος η πολιτική για να βγούμε από
την κρίση. Τι κι αν ακόμη και οι ίδιοι οι δανειστές (ΔΝΤ) το παραδέχθηκαν
αργότερα ...Τίποτα από αυτά δεν άλλαξε.
Χαρακτηρίσαμε ''Κυβέρνηση
Οπερέτα'' την Κυβέρνηση Παπαδήμου και τη συγκυβέρνηση με την Δεξιά του Σαμαρά
και του Καρατζαφέρη . Διαφωνήσαμε για την συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην
τρικομματική και τον συνεχιζόμενο εθνοσωτήριο ρόλο του.
Παραμείναμε όμως στο ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας
ότι θα αλλάζαμε την άποψη της ηγετικής ομάδας για τον ρόλο του κινήματος ότι
δηλαδή ο κύκλος των μνημονίων ,τέλειωσε και την θέση τους έπρεπε να πάρει μια
άλλη πολιτική για την ανάπτυξη και την στήριξη όσων πλήγησαν περισσότερο.
Αλλά όλα έχουν ένα όριο.
Η συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου
με πρόσχημα πάλι από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ότι ''έτσι αποφεύγονται οι εκλογές
και δεν καταστρέφεται ο τόπος'' ξεπέρασε κάθε πολιτική λογική. Η επίκληση
της καταστροφής του τόπου από τις εκλογές, είναι το ουσιαστικό άλλοθι των
κυβερνολάγνων για την παραμονή τους στους κυβερνητικούς θώκους.
Ποτέ η βούληση του λαού δεν είναι
καταστροφική για τη χώρα .
Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας
συγκατοίκησης είναι χαρακτηριστικά για το τι θα ακολουθήσει. Το ΠΑΣΟΚ
μετατοπίζεται δεξιά στον πολιτικό χάρτη συγκυβερνώντας με την πιο ανάλγητη
κυβέρνηση της μεταπολίτευσης έχοντας για πρωθυπουργό που το παρελθόν του στους Κένταυρους¨<<
εγγυάται>> το παρόν και το μέλλον.
Σύντροφοι, είναι πραγματικά δύσκολο για
μένα να κάνω αυτές τις διαπιστώσεις και μετά από 30 χρόνια συνεχούς
παρουσίας στο κίνημα να πάρω την απόφαση να διακόψω την πολιτική και οργανωτική
μου σχέση με το σημερινό ΠΑΣΟΚ.
Μια βιωματική σχέση που διακόπτεται
βίαια γιατί δεν μπορώ να συμπράξω στη μετάλλαξη του πάλαι ποτέ κραταιού
κινήματος σε συνιστώσα της δεξιάς του Βορίδη και του Σαμαρά.
.
Θέλω να διευκρινίσω ότι δεν
προσχωρώ σε άλλο κόμμα.
Θέλω να παλέψω για τη Μεγάλη Σύγχρονη
Πατριωτική Δημοκρατική και Σοσιαλιστική Αριστερά που θα ξαναδώσει ελπίδα και
όραμα στο λαό μας, η οποία οφείλει να υπάρχει, να κυβερνά, να προβάλει
διαφορετικές προτάσεις και λύσεις που η δύναμή της θα βρίσκεται στις
ΔΙΑΦΟΡΕΣ και όχι στις ομοιότητες με τη Δεξιά ...
ενας ενας ο κλεπταποδοχος να πηδαει απο το πλοιο..............
ΑπάντησηΔιαγραφή