«ΕΘΝΟΣ» ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΟΛΑ: Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΜΑΣ!

Γράφει ο Αντίοχος Άρθρο με τίτλο «Η αλήθεια πονάει για τη Χρυσή Αυγή», έγραψε στη φυλλάδα του εθνικού μας εργολάβου (και πρώην ΕΠΟΝίτη π...

Γράφει ο Αντίοχος

Άρθρο με τίτλο «Η αλήθεια πονάει για τη Χρυσή Αυγή», έγραψε στη φυλλάδα του εθνικού μας εργολάβου (και πρώην ΕΠΟΝίτη που έγινε… βαρόνος) Μπόμπολα, ο διευθυντής της, κομμουνιστής Θανάσης Τσεκούρας. Στο άρθρο αυτό, γίνεται αναφορά στη γνωστή θεωρία που λανσάρουν τον τελευταίο καιρό κυρίως τα έμμισθα παπαγαλάκια του (φον) Αντωνάκη, ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής… δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι η Χρυσή Αυγή, είναι… παραπλανημένοι και μόλις θα μάθουν ότι είναι… ναζιστική θα την εγκαταλείψουν και θα σπεύσουν τάχιστα στο μνημονιακό μαντρί του φον Τρελλαντωνάκη. Αυτό προσπαθούν να περάσουν στους εναπομείναντες οπαδούς τους, για να τους ανεβάσουν το πεσμένο ηθικό (που ούτε με… γερανό δε σηκώνεται!).

Ωστόσο, ο διευθυντής του «Έθνους» δεν είναι τόσο… αισιόδοξος και δε διστάζει να πει την αλήθεια που πονάει για την Χρυσή Αυγή: πως υπάρχουν πραγματικοί και ειλικρινείς δεσμοί της ηγεσίας και της βάσης της Χρυσής Αυγής (δηλαδή του 1.000.000 + ψηφοφόρων της) και ότι πολύ δύσκολα θα ξεμπλέξει το σύστημα με τον «τρομερό εφιάλτη» της Χρυσής Αυγής. Ιδού το πλήρες άρθρο και τα συμπεράσματα δικά σας:

«Δεν υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που να θεωρεί ότι οι 430.000 ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής είναι ορκισμένοι φασίστες και νεοναζιστές. Όμως, η Χρυσή Αυγή είναι ένα νεοναζιστικό κόμμα. «Νεο-ναζί» είναι τα στελέχη της, το πρόγραμμά της, η κρυφή και η φανερή της ατζέντα, τα συνθήματα, οι συμπεριφορές της. Αυτά, λοιπόν, ως προς τα αυτονόητα. Το δύσκολο ερώτημα είναι πως συνδέονται αυτά τα δύο αυτονόητα. Πως γίνεται άνδρες και γυναίκες που δεν ομνύουν στη θρησκεία του Χίτλερ να εμπιστεύονται την πολιτική τους εκπροσώπηση στα «ζόμπι» του νέο-ναζισμού. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ορισμένοι καθησυχαστικά προβάλλουν τη θεωρία της παραπλάνησης. Η Χρυσή Αυγή, ισχυρίζονται, κρύβει επιμελώς την πραγματική της ταυτότητα, με αποτέλεσμα οπαδοί και ψηφοφόροι να τη θεωρούν ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα, με το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι εκφράζει την πιο σκληρή αποδοκιμασία στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα. Μακάρι τα πράγματα να ήταν η διάγνωση, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί ένα πρόσκαιρο και ευκαιριακό φαινόμενο. Η ηγεσία της κάποια στιγμή θα διαπράξει το μοιραίο λάθος, τα κρυμμένα λάβαρα θα έλθουν στην επιφάνεια, οι αθώες μάζες των ψηφοφόρων θα διακρίνουν την αλήθεια και θα τους εγκαταλείψουν στη μοναξιά της «γκρούπας». Δυστυχώς αυτή που είναι παραπλανητική είναι η ίδια η θεωρία της παραπλάνησης. Μία ρεαλιστική προσέγγιση οφείλει να εστιάσει με ειλικρίνεια στους πραγματικούς και ισχυρούς δεσμούς που συνδέουν τη βάση και την ηγεσία της Χρυσής Αυγής, την αυθεντική σχέση εκπροσώπησης που συνδέει τους δύο κόσμους. Αντίθετα με τις «παυσίπονες» θεωρίες, οι «πάνω» και οι «κάτω» της νεο-ναζί ακροδεξιάς μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία. Την υποβάθμιση της αξίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη «σχετικοποίηση» των ιδεών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, το μίσος απέναντι στον «άλλον», την αποδοχή της βίας. Τέλος, το αγαπημένο «ποίημα» κάθε εκδοχής του ολοκληρωτισμού, την άρνηση του κοινοβουλευτισμού και των αρχών της αστικής δημοκρατίας. Κάπου εδώ λοιπόν αρχίζει ο τρομερός εφιάλτης. Πως ξαφνικά βρέθηκαν στη χώρα μας τόσες χιλιάδες πολίτες της διπλανής πόρτας που μισούν την ελευθερία, τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του ανθρώπου; Για να αρχίσουμε να το ψάχνουμε, ας κοιτάξουμε πρώτα την αλήθεια κατάματα…».