O Mohammed Afar είναι 11 χρονών και λίγο πιό ψηλός από το ΑΚ-47 που κρατά στα χέρια του. Με αυτό «θέλει να σκοτώσει τον πρόεδρο της Συρί...
Στο σπορ σακάκι του, ραμένο το FSΑ, το έμβλημα των επαναστατών του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Μαθητής του Δημοτικού, μα πάνω του δεν κουβαλάει ό,τι συνήθως μπορεί να έχει μαζί του ένα παιδί της ηλικίας του. Mόνο σφαίρες στις τσέπες του κι ένα ένα walkie-talkie.
Και «στο στόχαστρο του όπλου του», πάντα ο ηγέτης της χώρας, ο Άσαντ: «Θα είμαι σκοπευτής μέχρι να δω μέσα από το στόχαστρο του όπλου μου τον Μπασάρ να σκοτώνεται», λέει με μια φυσικότητα που μόνο να τρομάξει κάποιον μπορεί, καθώς οι λέξεις αυτές βγαίνουν από το στόμα ενός παιδιού.
«Αυτή θα είναι μια σπουδαία βολή», του απαντά χαμογελώντας ο πατέρας του Saleh, ενώ την ίδια στιγμή φουσκώνει από περηφάνια. Ο Mohammed είναι το μικρό λιοντάρι μου, λέει κοιτώντας με καμάρι τον αποφασισμένο γιο του.
Υπαίθριο παζάρι όπλων στη Δαμασκό...
O μικρός Mohammed όμως δεν είναι ένα παιδάκι που παίζει με τα όπλα. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό σκοπευτή και τυγχάνει απόλυτου σεβασμού από τους ενήλικους συμπολεμιστές του. Επιδεικνύει το υψηλό του επίπεδο και αλλάζει την γεμιστήρα με αξιοθαύμαστη δεξιότητα και την σιγουριά εκείνη των κινήσεων που μαρτυρά ότι γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι κάνει.
Όταν ο πατέρας μου πηγαίνει στην πρώτη γραμμή, με παίρνει μαζί του λέει με ο Mohammed. Μου λέει πάντα να προσέχω και βρίσκουμε ένα ασφαλές σημείο από το οποίο σκοπεύουμε. Ωστόσο ο πατέρας του, και παρά την περηφάνια για το θάρρος αλλά και τις ικανότητες του 11χρονου γιού του, δεν παύει να έχει ενοχές που του επιτρέπει να κρατάει όπλο.
«Εναποθέτω τις ελπίδες μου στον Θεό», λέει χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με μια έκθεση για του «Human Rights Watch» δεν είναι λίγες εκείνες οι ομάδες Σύρων αντικαθεστωτικών οι οποίες, στον αγώνα τους για την πτώση του Άσαντ, χρησιμοποιούν μικρά παιδιά, οπλίζοντάς τα και μάλιστα και με βαρύ οπλισμό.
Ωστόσο, όπως επισημαίνει η Priyanka Motaparthy υπεύθυνη για τα παιδιά, «οι διεθνείς νόμοι είναι παραπάνω από σαφείς: Ακόμη και αν τα παιδιά προσφερθούν εθελοντικά να πολεμήσουν, οι διοικητές των ομάδων έχουν την υποχρέωση και την ευθύνη να τα προστατέψουν, απομακρύνοντάς τα άμεσα από τέτοιες ενέργειες».
Κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται πάντα και καθώς τα παιδιά επηρεάζονται εύκολα από τους μεγαλύτερους συγγενείς και φίλους, λαμβάνουν μέρος και αυτά στις εχθροπραξίες, με ό,τι αυτό φυσικά σημαίνει τόσο για την σωματική τους ακεραιότητα όσο και για την ίδια τους τη ζωή.
Επιμέλεια: Παύλος Κιρκασίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.