«Ζωγράφισε» πάλι ο πρώην Αρχιραββίνος της Θεσσαλονίκης και νύν μόνιμος κάτοικος Ισραήλ, Μορντοχάϊ Φριζής: Την περασμένη Κυριακή 8 Σεπτε...
ΡΑΒΒΙΝΟΣ ΦΡΙΖΗΣ: «Το 1943 στην Θεσσαλονίκη, πολλοί Έλληνες χάρηκαν με τον διωγμό των Εβραίων συμπολιτών τους. Και μη ξεχνάμε τους Αντισημίτες που προϋπήρχαν και πρίν έλθουν οι Ναζί και κατακτήσουν την Ελλάδα… Όπως για παράδειγμα η Οργάνωση των Τριών Έψιλον (σ.σ.: «Εθνική Ένωσις Ελλάς»), όπως για παράδειγμα η τότε Βενιζελική εφημερίδα «Μακεδονία», η οποία προώθησε το Αντισημιτικό Πογκρόμ το 1932 (σ.σ.: εννοεί το 1931) στην συνοικία Κάμπελ. Όπως δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Αντισημίτη Κοσμά Αιτωλό, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Αντισημίτη Κολοκοτρώνη που έσφαξε εκατοντάδες Εβραίους στην Πελοπόννησο, τα Αντισημιτικά Γεγονότα στην Κέρκυρα, τον Αντισημίτη Ανδρέα Παπανδρέου και σελίδες επί σελίδων Αντισημιτισμού που υπήρχε στην Ελληνική Κοινωνία πρίν έλθει η Χρυσή Αυγή»…
Ιδού γιατί προοδεύουν οι Εβραίοι: Ο επί χρόνια Αρχιραββίνος Θεσσαλονίκης και ανατραφείς με 100% Ελληνική Παιδεία Μορντοχάϊ Φριζής καταγγέλλει ως Αντισημίτη τον Εθνικό Ήρωα της Νεωτέρας Ελλάδος και ουδείς αντιδρά. Αν τολμούσε κάποιος Έλληνας να κατονομάσει δημοσίως τους δεκάδες Εβραίους Σφαγείς του Ελληνισμού, θα καταγγελλόταν αμέσως για Ρατσισμό.
"Κοινός Νούς" - Εφημερίδα "Στόχος"
ΜΗΝ ΞΕΝΑΤΕ ΤΟΝ "ΣΤΟΧΟ" ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...!
ΑΣ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ Ο ΣΟΦΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΣ ΑΡΧΙΡΑΒΒΙΝΟΣ ΚΑΙ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΑ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ 1821 ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφή«Απομνημονευματα αγωνιστών 1821» τόμος 6ος, σελ. 91 για την είσβολή των εβραίων στη Νάουσα: « ...oi δέ θρασύδειλοι εχθροί του Χριστιανισμού Ιουδαίοι της Θεσσαλονίκης τρέχοντες, αυθορμήτως έγένοντο δήμοι, σφαζοντες ως ζώα τους ανθρώπους. Φρίκη κατελάμβανε πάσαν ψυχήν ζώσαν διά τάς τρομερωτάτας άνοσιουργίας αυτών, και έν τούτοις ουδεμία των βαρβάρων εκείνων ψυχών ελάμβανε το ελάχιστον αίσθημα οίκτου ».
Χ. Στασινοπούλου: «Λεξικό Ελληνικής Επαναστάσεως 1821» τόμος Β, σελ. 65, λ. «Εβραίοι»} « Κατά την καταστροφή της Νάουσας, τον Απρίλιο του 1822, από τον Αβδούλ Αμπούδ, εξακόσιοι Εβραίοι, που ακολουθούσαν το ασκέρι του αιμοβόρου Τούρκου πασά, άποτελέσανε πραγματικό σώμα δημίων και βασανιστών. Απερίγραπτα είναι τα όσα έκαναν στον άμαχο πληθυσμό της μαρτυρικής αυτής πόλεως ».
« Χιακόν Αρχείον » {τόμος 1ος, έκδ. «Αρχείων της Νεωτέρας Ελληνικής Ιστορίας» Αθήναι 1924, σελ. 314-315}.« Τών Εβραίων των πρό χρόνων ευρισκομένων επάνω εις τήν Χίον η μανία ήτον απερίγραπτος. Η επιθυμία ήν είχον άκούοντες και βλέποντες τάς καθ' ήμέραν σφαγάς των Χριστιανών ήτον αχόρταστος, και ηύχοντο να μην ήθελε διασωθή κανείς, όταν έβλεπον μερικούς Χριστιανούς βαλμένους εις την σκοτεινήν φυλακήν, από την οποίαν ήλπίζετο να γλυτώσουν η κατά των ενεχύρων της χώρας οργή των ούτε διά στόματος είνε δυνατόν να έκφρασθή, ούτε διά γράμματος να έξηγηθή, και μάλιστα κατά του Ίερού Μητροπολίτου ηύχοντο να τοις παραδοθή από την διοίκησιν ζωντανός, διά να τον μεταχειρισθούν καθώς ήθελον εκείνοι, ως ουχί μίαν η δύο φοραίς, αλλά καθ' ήμέραν τους άκουα να λέγουν. Η φαντασία σου λοιπόν άς κρίνη με ποίον τρόπον έμεταχειρίσθησαν τα των αθώων εκείνων νεκρά σώματα, όταν τοις έσυγχωρήθη από την διοίκησιν να τα κατεβάσουν από την άγχόνην, άλλα την ιδίαν έκείνην ήμέραν και άλλα την έρχομένην. Ούτ' εγώ ο ίδιος όπου έγινα αυτόπτης να σ' εκφρασθώ κατ'άξίαν {δεν} δύνομαι. Δεν είναι ούτε θαύμα, ούτε υπερβολή, όπως αν το φρόνησης. Διότι εάν τον ίδιον Κύριον της δόξης έσταύρωσαν, πόσον περισσοτέραν σκληρότητα έπρεπε να δείξωσιν εις τους αυτόν σεβόμενους, και μάλιστα εις ανθρώπους ενός έθνους, από το όποιον δεν άπελάμβανον παρ' ύβρεις και ονείδη πάσας τάς ημέρας, ως είναι και μεμισημένον γένος εις όλον τον κόσμον εις ανθρώπους, λέγω, κατά των οποίων πρίν συλληφθή είναι προσεκολλημένον έμφύτως το άσπονδον μίσος του. Κρίνε σύ με ποίαν σκληρότητα έτραβήχθησαν γυμνά διά να ριφθώσιν εις την θάλασαν, άμοιρα της συμπαθέστατης εις την ανθρωπότητα ταφής και των θρησκευτικών εθίμων. Ώς και οι είς τους οποίους έσώζετο όλίγη συμπάθεια Τούρκοι τα έσυμπόνεσαν, διότι οι έκ του κοινού των λαού, είς όσους δεν υπήρχε το της φύσεως συμπαθητικόν, άλλ' η κτηνώδης εκδικητική μανία, άφησαν έπί ημέρας ύστερον κρεμάμενα είς έν των εκεί πλησίον της Καινούριας βρύσεως δένδρων σώματα τινα από τα των ιδίων ενεχύρων, ενώ τα λοιπά είχον συγχωρήσει είς τους καταράτους Εβραίους να τα κατεβάσωσι και τα ρίψωσιν εις την θάλασσαν. Ουδέ ούτω δε κρεμάμενα γυμνά έκαμψαν την σκληρότητα των, επειδή ενώ παραπορεύομενοι έβλασφήμουν την θείαν πίστιν και έσατύριζον τον χριστιανισμόν δεν έλειψαν και νά τα κατακομματιάσουν ώς κρέας έν μακέλλω ».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ
http://www.afipnisis.gr/1821-t779.html