Του Βασίλη Χητου, εφημερίδα "Παραπολιτικά" Ο πρώην υπουργός Αµυνας κάνει λόγο για «άσχετους», «στρατηγούς της πολυθρόνας» και ...
Ο πρώην υπουργός Αµυνας κάνει λόγο για «άσχετους», «στρατηγούς της πολυθρόνας» και συρρίκνωση του Στρατού.
Ο κ. Φραγκούλης Φράγκος, πρώην υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Αµυνας, πήρε το όπλο του και µε «non paper» που απέστειλε στον ∆ηµήτρη Αβραµόπουλο εξαπολύει πυρά για τη δροµολογούµενη κατάργηση του Β’ Σώµατος Στρατού, που εδρεύει στη Βέροια και στο οποίο υπάγεται όλη η «αφρόκρεµα» των Ειδικών ∆υνάµεων, καταδροµείς, αλεξιπτωτιστές και πεζοναύτες.
Ο πρώην αρχηγός του ΓΕΣ κάνει λόγο για «άσχετους» και «στρατηγούς της πολυθρόνας», ενώ βάζει στο στόχαστρό του και τη σηµερινή στρατιωτική ηγεσία, «φωτογραφίζοντας» µάλιστα τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Μιχαήλ Κωσταράκο, επιλογή του Πάνου Μπεγλίτη, που αποδέχεται τώρα αδιαµαρτύρητα τη διάλυση του κρίσιµου Β’ Σ.Σ., το οποίο δηµιουργήθηκε επιτακτικά µετά την ταπεινωτική ήττα των Ιµίων.
Τα «Π» έχουν στη διάθεσή τους την επτασέλιδη επιστολή Φράγκου, που βρίσκεται στα συρτάρια του κ. Αβραµόπουλου, ο οποίος όµως δείχνει και αυτός να αποδέχεται παθητικά τις εντολές των τροϊκανών για µείωση και συρρίκνωση του ελληνικού Στρατού στο όνοµα της «περικοπής δαπανών».
«Το ανώτατο επίπεδο του Β’ Σ.Σ. -υποστηρίζει ο κ. Φράγκος- δεν είναι απλώς ένα “γραφειοκρατικό” σκαλοπάτι στην αλυσίδα διοικήσεως, όπως το αντιλαµβάνονται οι άσχετοι … ∆εν θα ασχοληθώ µε γραφικές προτάσεις περί αποδόσεως της 32ης ΤΑΞΠ/Ν (Ταξιαρχία Πεζοναυτών) στο Πολεµικό Ναυτικό. Οι “προοδευτικές ιδέες” που συχνά καλλιεργούνται στο στενό περιβάλλον της πολιτικής ηγεσίας από “στρατηγούς της πολυθρόνας” είναι επικίνδυνες. Αυτό όµως δεν είναι το χειρότερο. Ο µεγαλύτερος κίνδυνος είναι όταν στρατιωτικοί επιλέγουν να συµπλεύσουν µε επικίνδυνες “µόδες”, µε τις οποίες ερωτοτροπούν οι πολιτικές ηγεσίες. Η µη αξιοκρατική ανάδειξη ηγεσιών και η επικράτηση συντεχνιακών αντιλήψεων διαµορφώνουν επιτελική σκέψη περιορισµένων οριζόντων, οδηγώντας σε ανωµαλία και εσφαλµένες αποφάσεις στρατηγικής σηµασίας. Τυχόν διάλυση του Β’ Σ.Σ. θα συντελέσει σ’ έναν αποδυναµωµένο στρατό, µε διχασµένη προσωπικότητα, υστερούντα σοβαρά στην ενεργητική άµυνα».
Ο κ. Φράγκος εξαπολύει µύδρους και κατά του πρώην υπουργού Αµυνας Πάνου Μπεγλίτη, ο οποίος τον Νοέµβριο του 2011 ξήλωσε όλη την ηγεσία του Στρατού Ξηράς, φοβούµενος «πραξικόπηµα» από τον τότε αρχηγό του ΓΕΣ, τον οποίο και αποστράτευσε µαζί µ’ άλλους αξιωµατικούς.
«Γιατί τοποθετήθηκε τότε -επισηµαίνει ο κ. Φράγκος- αντιστράτηγος από το Οπλο των Τεθωρακισµένων (σ.σ. ο κ. Τόπης) και ο διαθέσιµος αντιστράτηγος καταδροµέας (ο σηµερινός αρχηγός ΓΕΣ, κ. Τσέλιος) τοποθετήθηκε στη διοίκηση του ∆’ Σώµατος Στρατού; Θιασώτες της διαλύσεως του Β’ Σώµατος Στρατού υποστηρίζουν ότι οι δυνάµεις του, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να ενεργήσουν συγκεντρωτικά ως ανεξάρτητο σώµα στρατού, αλλά θα διατεθούν σε τοπικές διοικήσεις στον Εβρο, το Αιγαίο κ.τ.λ. Ως εκ τούτου, κρίνεται ορθολογικό να τελούν από τον καιρό της ειρήνης απευθείας υπό τη διοίκηση της ΑΣ∆ΕΝ (Ανώτατη Στρατιωτική ∆ιοίκηση Εσωτερικού – Νήσων, µε έδρα τον Καρέα)».
ΑΠΟ∆ΕΚΑΤΙΣΜΟΣ. Ο πρώην υπουργός Εθνικής Αµυνας αποκαλύπτει στο non paper που απέστειλε στον κ. Αβραµόπουλο ότι οι Ειδικές ∆υνάµεις… αποδεκατίστηκαν για πρώτη φορά το 1988, επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, υπό τον φόβο κινήµατος. «Το Β’ Σ.Σ. αναδιοργανώθηκε το 1998. Αν οι τεθωρακισµένες και µηχανοκίνητες ταξιαρχίες αποτελούν τη στρατηγική εφεδρεία για ελιγµό στον ηπειρωτικό κορµό, έλειπε η εφεδρία που θα εξασφάλιζε: Ταχεία αντίδραση και επιχειρησιακό ελιγµό όχι µόνο στον ηπειρωτικό, αλλά και στον νησιωτικό κορµό. Το αναδιοργανωµένο Σ.Σ. ήλθε να καλύψει την απαίτηση αυτή του µετασχηµατισµού, που προέκυψε από τα διδάγµατα της κρίσεως των Ιµίων. Την εποχή εκείνη, ο Στρατός Ξηράς ήταν προσανατολισµένος σε µια εντελώς αµυντική διάταξη. Στη Θράκη το ∆’ Σ.Σ. και στο Αιγαίο η ΑΣ∆ΕΝ διέθεταν δυνάµεις πρώτης γραµµής για την απόκρουση εχθρικής επίθεσης. Η εξέταση των διδαγµάτων της κρίσεως, όπου αποκαλύφθηκε αδυναµία ταχείας αντίδρασης σε τοπικό επίπεδο, οδήγησε στο συµπέρασµα ότι ο Στρατός Ξηράς έπασχε γενικότερα ως προς την ικανότητα υλοποιήσεως επιχειρησιακών ελιγµών πέραν του ηπειρωτικού κορµού. Οι δυνάµεις εκείνες που προορίζονταν για τέτοια έργα ήταν κυρίως τα Συγκροτήµατα των Ειδικών ∆υνάµεων: το 1ο ΣΚ∆ (Σύνταγµα Καταδροµών), το 2ο ΣΑΛ (Σύνταγµα Αλεξιπτωτιστών) και η 32α ΤΑΞΠ/Ν. Οµως τα συγκροτήµατα αυτά ήταν σκορπισµένα και “χαµένα”, δίχως να τελούν υπό µια κεντρική διοίκηση, που θα τα προετοίµαζε από τον καιρό της ειρήνης. Ουσιαστικώς ο Ελληνικός Στρατός δεν είχε συγκεντρωµένη τη στρατηγική εφεδρεία του, κατά παράβαση θεµελιώδους στρατιωτικής αρχής. Αιτία ήταν η προηγούµενη αναδιοργάνωση των Ειδικών ∆υνάµεων, συντελεσθείσα το 1988, που τις είχε οδηγήσει σε διάλυση. Η αναδιοργάνωση του 1988 δεν στηρίχθηκε σε αµιγώς στρατιωτικά κριτήρια. Προέκυψε από αβάσιµες πολιτικές ιδεοληψίες της τότε πολιτικής ηγεσίας, την οποία διέκριναν έντονα αντιστρατιωτικά και “αντικαταδροµικά” συµπλέγµατα (φόβος κινήµατος). Για τον λόγο αυτό διαλύθηκε η ΙΙΙ Μεραρχία των Ειδικών ∆υνάµεων, που συγκροτήθηκε το 1978 υπό το φως των διδαγµάτων της κρίσεως του 1974».
ΚΥΠΡΟΣ. Ο κ. Φραγκούλης Φράγκος, κάνοντας µια ιστορική αναδροµή, αναλύει πώς η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο ήταν η αφορµή για να δηµιουργηθούν στη συνέχεια «αυτόνοµες» Ειδικές ∆υνάµεις. «Το 1974 οι προσπάθειες αποστολής ενισχύσεων στην Κύπρο εκτελέστηκαν µε αυτοσχεδιασµούς και είχαν ως αποτέλεσµα χάσιµο πολύτιµου χρόνου και σοβαρές απώλειες σε έµψυχο δυναµικό. Οι δυνάµεις δεν ήταν προετοιµασµένες, δεν υπήρχαν σχέδια, δεν έγιναν ασκήσεις και αποφασίστηκε τότε η αναβάθµιση των ∆υνάµεων Καταδροµών κ.τ.λ., που υπήχθησαν στην ΙΙΙ ΜΕ∆. Με τη διάλυση της Μεραρχίας, το 1988, οι Ειδικές ∆υνάµεις διασκορπίστηκαν και “χάθηκαν”: Το 1ο ΣΚ∆ τέθηκε διοικητικώς στο Γ’ Σώµα Στρατού, το 2ο ΣΑΛ υπό την ΑΣ∆ΕΝ και η 32α ΤΑΞΠ/Ν υπό την 1η Στρατιά. Το νεοσυγκροτηθέν 13ο ΣΑΚ (Σύνταγµα Αµφίβιων Καταδροµών) υπήχθη στη ∆ιεύθυνση Ειδικών ∆υνάµεων. ∆ίχως κεντρική διοίκηση, οι Ειδικές ∆υνάµεις ζηµιώθηκαν και τα αποτελέσµατα φάνηκαν στην κρίση των Ιµίων. Στην ουσία, η ηγεσία το 1998 επανήλθε στην απόφαση του 1978 και µε την αναδιοργάνωση του Β’ Σώµατος Στρατού καταβλήθηκε έντονη προσπάθεια “συµµαζέµατος” και θεραπείας των διαλυτικών καταστάσεων» καταλήγει στην επιστολή του ο κ. Φράγκος.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.