ΜΑΘΑΝΕ ΟΙ "ΞΕΝΕΣ" ΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΡΑΤΟΣ ΜΠΟΡΝΤΕΛΟ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ "ΚΑΡΙΕΡΑ" ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ VICE: "ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΑΝΔΡΟ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΣΗΣ Η ΕΛΛΑΔΑ"

«Σαν να μην της έφταναν τα προβλήματα που άφησε πίσω της η οικονομική κατάρρευση της, με τα ναρκωτικά να λυμαίνονται τους δρόμους της, του...

«Σαν να μην της έφταναν τα προβλήματα που άφησε πίσω της η οικονομική κατάρρευση της, με τα ναρκωτικά να λυμαίνονται τους δρόμους της, τους μετανάστες να πέφτουν θύματα ξυλοδαρμών και δολοφονιών σε κάθε γωνιά της και με την αστυνομία να συγκρούεται βάναυσα με τις ομάδες αναρχικών, η Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπη και με ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα: την σωματεμπορία και σεξουαλική εκμετάλλευση.

Παρ' όλο που η πορνεία στην Ελλάδα είναι νόμιμη, τα τελευταία χρόνια o αριθμός των δηλωμένων «εργατριών του σεξ» έχει υποσκελιστεί από ένα τσουνάμι ξένων αδήλωτων γυναικών που λέγεται ότι προσφέρονται έναντι ευτελών ποσών που φτάνουν μέχρι και τα 5 ευρώ. Τα περισσότερα από αυτά τα κορίτσια οδηγούνται παράνομα στην Ελλάδα από ξένες χώρες – ένα φαινόμενο το οποίο αδυνατεί να θέσει υπό έλεγχο η χώρα».

Έτσι προλογίζει εκτενές άρθρο του στο online περιοδικό Vice.com o Gregory Frye, συνοδευόμενο από εξαιρετικό φωτογραφικό υλικό της Μυρτούς Παπαδοπούλου, το οποίο αποτελεί μέρος ενός γενικότερου πρότζεκτ της που στόχο έχει την καταγραφή των ζωών των ιερόδουλων, προσφέροντάς τους την ίδια στιγμή πρακτική βοήθεια.

Σε παλαιότερο σχετικό άρθρο του στο protagon.gr, ο Βαγγέλης Γεωργίου σημείωνε:

«Από τα κιτρινισμένα όμως ΦΕΚ του 1936 ο όρος της σωματεμπορίας σήμερα έχει διευρυνθεί και πλέον σημαίνει διακίνηση ατόμου με σκοπό τη σεξουαλική ή οικονομική του εκμετάλλευση ή ακόμα και την αφαίρεση των οργάνων του μέσω βίας, απειλής βίας ή και εξαπάτησης. Σήμερα η Εμπορία Ανθρώπων(Human Trafficking) θεωρείται η τρίτη πιο επικερδής δραστηριότητα στον κόσμο μετά τo εμπόριο ναρκωτικών και όπλων. Tο 80% σχεδόν των περιπτώσεων σωματεμπορίας αφορά την σεξουαλική εκμετάλλευση (Sex Trafficking)(ΟΗΕ, 2012), ενώ ο «ροζ τζίρος» αγγίζει τα 28 δισεκατομμύρια ετησίως(Financial Action Task Force 2011).

Για τους traffickers η Ελλάδα θα αποτελεί πάντα ιδανικό χώρο να πουλήσουν ή να περάσουν το προϊόν τους καθώς γι' τους λόγω της γεωγραφική της θέσης θα είναι πάντα η χώρα των δύο ηπείρων και πέντε θαλασσών. Αυτοί οι adventurers φέρνουν νέα κορίτσια κυρίως από Βουλγαρία και Ρουμανία και δευτερευόντως από Ρωσία, Αλβανία, Ουκρανία, Μολδαβία και Νιγηρία, χώρες με αποσαθρωμένο οικονομικό και κοινωνικό ιστό.

Μόνο τη δεκαετία 1990-2000 στην Ελλάδα περίπου 2.000.000 άνδρες έκαναν χρήση υπηρεσιών θυμάτων trafficking. Μην αναρωτιόμαστε λοιπόν, ο νόμος της προσφοράς και ζήτησης γιατί να μην ισχύει και στη χώρα μας;».

Επίσης, σχετικά πάντοτε με το θέμα, η κοινωνιολόγος-εγκληματολόγος Ρούλα Βαρτελάτου σημείωνε στο psychografimata.com, αναφερόμενη στις διαστάσεις του φαινομένου σε όλο τον κόσμο:

Ο όρος «trafficking» είναι ένας αγγλόφωνος όρος που έχει επικρατήσει και καθιερωθεί στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και ανά τον κόσμο για να υποδηλώσει το κοινωνικό φαινόμενο της διεθνικής σωματεμπορίας. Ετυμολογικά κατάγεται από την λέξη "traffic" δηλαδή την διαδικασία της κίνησης. Με τον όρο trafficking εννοούμε μεταφορικά, την διακίνηση ατόμων από χώρα σε χώρα.

Ο επίσημος ορισμός του trafficking αντλείται διεθνώς από το «Πρωτόκολλο των Ηνωμένων Εθνών για την Αποτροπή Καταστολή και τη Τιμωρία της Παράνομης διακίνησης Προσώπων με σκοπό τη Σεξουαλική και Οικονομική Εκμετάλλευση ιδιαίτερα Γυναικών και Παιδιών» και αφορά τη στρατολόγηση, μεταφορά, μετακίνηση, εγκατάσταση , ή παραλαβή προσώπων, μέσω απειλής, ή χρήσης βίας, ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, της απαγωγής, του δόλου, της εξαπάτησης, της κατάχρησης της δύναμης, της κατάχρησης μιας τρωτής ή ευάλωτης θέσης, της προσφοράς ή της αποδοχής οικονομικού ή άλλου οφέλους για την επίτευξη της σύμφωνης γνώμης ενός προσώπου το οποίο ασκεί έλεγχο ή εξουσία επί άλλου προσώπου για το σκοπό της εκμετάλλευσης. Η εκμετάλλευση περιλαμβάνει, την εκμετάλλευση της πορνείας ή άλλες μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης, την εξαναγκαστική εργασία, ή παροχή υπηρεσιών, τη διαμόρφωση συνθηκών σκλαβιάς, ή τη λήψη σωματικών οργάνων. Ο ορισμός αυτός είναι γνωστός ως «Πρωτόκολλο του Palermo» (2000) ή «Πρωτόκολλο του Trafficking».

Το κυρίαρχο σχήμα του Trafficking είναι το εξής: χώρα προέλευσης, χώρα διαμετακόμισης και χώρα υποδοχής.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ για το trafficking υπολογίζεται ότι περίπου 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώνονται σε καταναγκαστική εργασία. Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι ηλικίας μεταξύ 18 – 24 ετών, ενώ περίπου 1,2 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα του trafficking. Τα ετήσια κέρδη του «εμπορίου λευκής σαρκός» υπολογίζονται στα 26 δισεκατομμύρια ευρώ σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 49% των κερδών πραγματοποιείται στις βιομηχανικές χώρες, ενώ το 52% όσων «στρατολογούν» τα θύματα.

Όπως και με τη μετανάστευση, οι χώρες προέλευσης, διαμετακόμισης, και προορισμού των θυμάτων διεθνικής σωματεμπορίας αλλάζουν συνεχώς λόγω της οικονομικής και πολιτικής αστάθειας παγκοσμίως.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της UNGIFT (OHE – Παγκόσμια Πρωτοβουλία για την Καταπολέμηση του Trafficking) το 43% των θυμάτων εξωθούνται στην πορνεία, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό οδηγείται ως φθηνό εργατικό προσωπικό σε μεγάλες βιομηχανίες τροφίμων, ποτών και υφαντουργίας στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Περίπου 12.000 παιδιά εργάζονται στις φυτείες κακάο στην Ακτή Ελεφαντοστού. Εκατοντάδες παιδιά έχουν πουληθεί από τους γονείς τους για να δουλέψουν σε ψαράδικα ως δύτες στη λίμνη Βόλτα της Γκάνας, όπου με τα μικρά και λεπτά τους δάχτυλα ξεμπλέκουν τα δίχτυα.

Έκθεση του Γραφείου του ΟΗΕ αναφέρει πως 127 χώρες του πλανήτη αποτελούν χώρες προέλευσης των θυμάτων του trafficking, 98 χώρες είναι οι ενδιάμεσοι σταθμοί, ενώ τελικό προορισμό αποτελούν 137 χώρες. Επιπλέον, το UNODC (γραφείο του ΟΗΕ για την καταπολέμηση των ναρκωτικών και του εγκληματος) εντόπισε το καλοκαίρι 2007 κατά τη διάρκεια των ένοπλων συγκρούσεων στο Λίβανο, ότι οι περιοχές στις οποίες δραστηριοποιούνται οι διακινητές του trafficking, είναι χώρες με σχετική αποσταθεροποίηση λόγω πολέμου ή ένοπλης βίας. Έτσι, για παράδειγμα, στόχος τους αποτελούν περίπου 300.000 άνθρωποι που έμειναν στις Φιλιππίνες, την Αιθιοπία και τη Σρι Λάνκα, όταν οι ξένες εταιρείες στις οποίες εργάζονταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες αυτές.