ΕΔΩ ΑΓΑΠΗΤΟΙ “ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ” ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ, Η ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ;

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου. Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Στάθης Δρογώσης, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Γιώργος Καραδήμος, Θέ...

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου.

Σπύρος Γραμμένος, Φοίβος Δεληβοριάς, Στάθης Δρογώσης, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Γιώργος Καραδήμος, Θέμης Καραμουρατίδης, Κωστής Μαραβέγιας, Νατάσσα Μποφίλιου, Μανώλης Φάμελλος, Μαριέττα Φαφούτη και Radiosol.

Άπαντες οι προαναφερόμενοι καλλιτέχνες δήλωσαν πριν δυο περίπου μήνες σοκαρισμένοι και συγκλονισμένοι από την στυγνή δολοφονία του ράπερ Παύλου Φύσσα. Μάλιστα ανάφεραν ότι η στενοχώρια τους δεν χωράει λόγια και ότι δεν επιθυμούν να εκμεταλλευτούν ένα τραγικό γεγονός για ανούσια ρητορική. Παρόλα αυτά ξεπερνώντας την στενοχώρια τους δήλωσαν ότι η ουδετερότητα είναι συνενοχή και ότι δεν μπορούν να συζητούν για νεοναζιστικά μορφώματα με κοινοβουλευτικό μανδύα. Και κατόπιν δυο ακόμη σχολίων τελειώνουν με την φράση, οφείλουμε να αντιδράσουμε άμεσα ως πολίτες, όχι ως εκδικητές.

Εμείς από την πλευρά μας οφείλουμε να συμφωνήσουμε απόλυτα μαζί τους σε τρία σημεία.

Πρώτον στην τραγικότητα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, από έναν ψυχωτικό ανεγκέφαλο που ο διάβολος το έφερε την ημέρα που τραβούσε το δολοφονικό στιλέτο να δηλώνει Χρυσαυγίτης, όπως ακριβώς πριν ενάμιση χρόνο δήλωνε ΚΚΕ. Αυτή λοιπόν η ιδιότητα του αποτέλεσε και την αφορμή, ένα άθλιο και αναίσχυντο πολιτικό σύστημα να εκμεταλλευτεί τον θάνατο ενός νέου ανθρώπου, προβάλλοντας μια μεμονωμένη δολοφονική πράξη, ως συλλογική ευθύνη ενός ιδεολογικού χώρου, για να ξεκινήσει και να υλοποιήσει μια προσχεδιασμένη συνομωσία και διωγμό εις βάρος των ουσιαστικών πολιτικών του αντίπαλων που δεν είναι άλλοι από το Εθνικιστικό Κίνημα.

Δεύτερον στο ότι η ουδετερότητα είναι συνενοχή. Και για μας όχι μόνο συνενοχή, αλλά και σιωπηρή παρότρυνση για την διάπραξη και άλλων εγκλημάτων. Δεν υπάρχει τίποτα τραγικότερο και φρικτό, από το να χάνεται μια ανθρώπινη ζωή. Και πόσο μάλλον όταν το έγκλημα δεν αποτελεί το αποτέλεσμα μιας εξελικτικής διαδικασίας, η οποία προέκυψε υπό το κράτος έντονης συναισθηματικής φόρτισης, λόγω χρονικών συγκυριών και συμπτωματικών γεγονότων, αλλά λόγω προσχεδιασμένης και προμελετημένης βούλησης, υπό το κράτος παντελούς απουσίας συναισθημάτων ως προϊόν απόλυτα συνειδητής δράσης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ