ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος. Άρθρο με τίτλο «Ο Μαρξ για τους “Ζορό” και τους … “μαρξιστές”», έγραψε στο enikos.gr (του Χατζηνικολάου), ο κο...

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος.

Άρθρο με τίτλο «Ο Μαρξ για τους “Ζορό” και τους … “μαρξιστές”», έγραψε στο enikos.gr (του Χατζηνικολάου), ο κομμουνιστής Μπογιόπουλος, με αφορμή την προκήρυξη των αναρχοκομμουνιστών τρομοκρατών για τη διπλή δολοφονία του Ν. Ηρακλείου. Στο άρθρο αυτό, ο κομμουνιστής Μπογιόπουλος επιχείρησε –για λογαριασμό της «όλης» αριστεράς- να αποποιηθεί την πολιτική ευθύνη του αίματος και να βγάλει… προβοκάτορες τους δολοφόνους, χρησιμοποιώντας –μεταξύ των άλλων «επιχειρημάτων»- διάφορα τσιτάτα των Λένιν, Μαρξ και Ένγκελς, που καταδίκαζαν την «ατομική» τρομοκρατία.

Γιατί προσθέτει το διευκρινιστικό «ατομική» μπροστά στην λέξη τρομοκρατία; Διότι, ως μαρξιστής-λενινιστής, είναι υπέρ της μαζικής κόκκινης τρομοκρατίας, από την δικτατορία του προλεταριάτου, την οποία φροντίζει να διαχωρίσει από την «ατομική» τρομοκρατία των διαφόρων οργανώσεων… Ωστόσο, ας μην κολλήσουμε εκεί, διότι χάνουμε το βασικό νόημα. Για πρακτικούς λόγους, θα επικεντρώσουμε στον Λένιν, ο οποίος ήτο επικεφαλής «επαναστατικού» κόμματος και όλα τα Κ.Κ. –και βέβαια το ΚΚΕ- ακολουθούν την πρακτική του (λενινισμός). Ερώτημα: ήταν ο Λένιν κατά της τρομοκρατίας;

Κατ’ αρχάς, οφείλουμε να τονίσουμε ότι ο Αλεξάντρ Ουλιάνωφ, ο μεγαλύτερος αδελφός του Βλαδιμήρου Ουλιάνωφ (Λένιν), ήτο ενεργό μέλος αναρχικής-σιωνιστής οργανώσεως και μεταξύ των συλληφθέντων για την απόπειρα δολοφονίας του Τσάρου Αλεξάνδρου του Γ΄(που έγινε την 1^η Μαρτίου 1887). Κατέληξε στην αγχόνη…

Ο Λένιν, συνέγραψε το 1902 το βιβλίο υπό τον τίτλο «Τι να κάνουμε», που είναι ο πρακτικός τυφλοσούρτης του Κ.Κ. και το οποίο έχει ασφαλώς μελετήσει επισταμένως ο σύντροφος Μπογιόπουλος και όλα τα στελέχη του ΚΚΕ… Το βιβλίο αυτό δεν ήταν για λαϊκή κατανάλωση, απευθυνόταν αποκλειστικά στα στελέχη του κόμματός του. Εκεί, μεταξύ των άλλων, ο Λένιν υποστήριξε ότι το επαναστατικό κόμμα θα πρέπει να διαθέτει δύο παραλλήλους μηχανισμούς, έναν εμφανή (νόμιμο) κι έναν αφανή (παράνομο). Ο παράνομος μηχανισμός θα πρέπει να λειτουργεί απολύτως συνωμοτικά, με λίγα, προσεκτικά διαλεγμένα, έμπειρα και δοκιμασμένα μέλη και να υπάγεται απευθείας στην ηγεσία του κόμματος. Βεβαίως, το κόμμα δημοσίως θα σχίζει τα ιμάτιά του, ότι δεν έχει καμιά σχέση με τις τρομοκρατικές ενέργειες, εν ανάγκη θα τις καταδικάζει κιόλας, και θα τις χρεώνει σε «προβοκάτορες» (όσο οι τρομοκράτες μένουν άγνωστοι και ασύλληπτοι), ή σε «πλανημένους συντρόφους» (αν συλληφθούν και αποδειχθεί ότι έχουν σχέση με το Κ.Κ.). Σε καιρούς επαναστατικού αναβρασμού, ο παράνομος μηχανισμός θα γιγαντώνεται κι όταν έλθει η «ώρα-μηδέν» θα μετατρέπεται σε αιχμή του ανατρεπτικού δόρατος!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

-------------