Μe αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις κάποιων ολίγων μητροπολιτών κατά της Χρυσής Αυγής και του εγκλείστου Αρχηγού της (π.χ. «Ο Ν. Μιχαλολιά...
Σχολιάζοντας τον εκλιπόντα, του είπα τα εξής: «Μεγάλη και χαρισματική προσωπικότης ο Χριστόδουλος. Ηγέτες τέτοιου βεληνεκούς εμφανίζονται μια φορά κάθε 200 χρόνια. Προσέφερε έργο, δυνάμωσε την Εκκλησία, υπερασπίστηκε το λαό και την πατρίδα. Ο απολογισμός είναι αναμφίβολα θετικός. Όμως, την κρίσιμη στιγμή δίστασε κι έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να αναγεννήσει τον ελληνισμό».
«Τι εννοείς;», με ρώτησε ο συνομιλητής μου.
«Εννοώ, ότι την εποχή των λαοσυνάξεων για τις ταυτότητες, στο αποκορύφωμα της δημοφιλίας του, ο Χριστόδουλος θα μπορούσε να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω και να γκρεμίσει το σάπιο κατεστημένο. Να γίνει Εθνάρχης…».
Ποια ήταν η απάντησή του; Ιδού: «Πολύ καλά τα λες. Και μη νομίζεις πως αυτή η ιδέα δεν είχε περάσει χίλιες φορές από το μυαλό του. Ναι, ήθελε να προχωρήσει. Το ένιωθε ότι έπρεπε να προχωρήσει. Αλλά με ποιους; Βλέπεις, ο ηγέτης χρειάζεται και συνεργάτες δίπλα του…». Κι άρχισε να μου αναλύει μία προς μία τις περιπτώσεις των μητροπολιτών. Ο ένας έτσι, ο άλλος αλλιώς, ο τάδε εξαρτάται από κει, τον δείνα τον «κρατάνε» γιατί έφυγε παράτυπα από την επαρχιακή μητρόπολη, του αρέσει και το γυαλί, η δημοσιότης, κ.τ.λ.… Η κατάληξη; «Αν ο Χριστόδουλος έκανε αυτό το βήμα μπροστά που λες, μετά από λίγη ώρα δεν θα ήταν καν Αρχιεπίσκοπος. Θα τον καθαιρούσαν επιτόπου και θα έμενε μόνος κι έρημος σαν την καλαμιά στον κάμπο. Κι οι ίδιοι αυτοί που σου προανέφερα, θα του ’ριχναν πρώτοι το ανάθεμα!».
Όπως μου τα είπε –και δεν έχω καμιά αμφιβολία για την ακρίβεια των λεγομένων του- το συμπέρασμα είναι το εξής: μετά τον Χριστόδουλο το χάος! Δεν έχει να περιμένει τίποτα ο ελληνισμός απ’ αυτούς που απόμειναν. Δυστυχώς…
ethnikismos
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.