Ιδέες και προτάσεις για την αναβίωση της Αμμοχώστου, καθώς και εκτιμήσεις για τις προκλήσεις και κοινωνικές επιπτώσεις της συζητήθηκαν το απ...
Το συνέδριο με τίτλο «Αναβιώνοντας την Αμμόχωστο: Από πόλη-φάντασμα σε οικολογική πόλη;» εξέτασε αρχικά τις τεχνικές παραμέτρους της ιδέας, από τη ρυμοτομία έως την ανάπτυξη της πόλης σε οικολογικό πρότυπο.
Η συντονίστρια της εκδήλωσης, δρ. Ρεμπέκα Μπράιαντ από το Ελληνικό Παρατηρητήριο του LSE ανέφερε στον εισαγωγικό χαιρετισμό της πως η ιδέα για το συνέδριο δόθηκε από πρόσφατη δημοσκόπηση της Πρωτοβουλίας για την Αμμόχωστο (Famagusta Initiative) που έδειξε ότι το 73% των Τουρκοκυπρίων υποστηρίζει την επιστροφή της πόλης στους νομίμους κατοίκους της. «Σκοπός του συνεδρίου είναι να θέσει το ερώτημα τι θα γινόταν αν…», είπε η δρ. Μπράιαντ.
«ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ»
Το πρώτο μέρος του συνεδρίου περιελάμβανε παρουσιάσεις από οικονομολόγους και μέλη των πρωτοβουλιών για την ανοικοδόμηση της Αμμοχώστου, από πολεοδόμους και αρχιτέκτονες, καθώς και από έναν ακαδημαϊκό με ειδίκευση στις οικολογικές πόλεις.
Ο οικονομολόγος και επιχειρηματίας Γιώργος Λόρδος, μέλος του Famagusta Intitiave και του Σχεδίου Αμμόχωστος Οικολογική Πόλη (Famagusta Ecocity Project) είπε ότι τέτοιου είδους πρωτοβουλίες στοχεύουν στο να ξεκινήσουν έναν διάλογο για μία νέα, σύγχρονη πόλη, η οποία δε θα καλύψει απλώς τα 40 χαμένα χρόνια, αλλά θα σταθεί αντάξια στις απαιτήσεις των καιρών. Έκανε λόγο για ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων, είτε από τον ιδιωτικό, είτε τον δημόσιο τομέα ή και από την ΕΕ. Σύμφωνα με τον κ. Λόρδο, προϋπόθεση για την αναζωογόνηση της Αμμοχώστου είναι η ανάπτυξη όχι μόνο των περίκλειστων Βαρωσίων, αλλά όλης της Αμμοχώστου. Οι προτάσεις του περιελάμβαναν μεταξύ άλλων σύγχρονα και ενεργειακά αυτάρκη κτίρια, ένα νέο δίκτυο οδικών αρτηριών και συγκοινωνιών, καθώς και την ανάδειξη της παραλίας σε επίκεντρο της περιοχής, με έναν πεζόδρομο για περιπάτους που θα εκτείνεται από τον Άγιο Μέμνονα στο νότο έως τη Σαλαμίνα στο βορρά. Σημείωσε δε ότι η εντός των μεσαιωνικών τειχών πόλη θα πρέπει να λάβει καθεστώς προστατευόμενης πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO, κάτι που θα συμβάλλει στην αξιοποίησή της.
«Η οικονομία της Αμμοχώστου θα επικεντρωνόταν στον τουρισμό, χωρίς όμως να εξαρτάται υπερβολικά από αυτόν. (…) Πρόκειται για ένα όραμα της πόλης ως Ευρύτερης Αμμοχώστου, ενός ενιαίου οικονομικού ζώντος οργανισμού προς ωφέλεια όλων – μία γέφυρα προς τη Μέση Ανατολή», σημείωσε ο κ. Λόρδος.
Ο οικονομολόγος Συμεών Μάτσης, επίσης μέλος της δικοινοτικής Famagusta Initiative, επισήμανε ότι το μεγαλύτερο μέρος της ραγδαίας ανάπτυξης της Αμμοχώστου την περίοδο 1960-1973 οφειλόταν στον τουρισμό και την αξιοποίηση της 6 χιλιομέτρων παραλίας. Σήμερα, όπως είπε, η Αμμόχωστος δε συνιστά τουριστικό προορισμό, αλλά θεωρείται κατά βάση μία πανεπιστημιούπολη. Κατά τον κ. Μάτση ο στόχος θα πρέπει να είναι η εκ νέου ανάπτυξη του τουρισμού, ταυτόχρονα με τον εκσυγχρονισμό της πόλης, την αξιοποίηση του πανεπιστημίου και πιθανότατα τη μετατροπή του λιμανιού σε μαρίνα ή σε λιμάνι για κρουαζιερόπλοια. Τόνισε ότι το κόστος για την αναβίωση της Αμμοχώστου θα είναι πολύ μεγάλο, σχολιάζοντας όμως ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως επένδυση.
ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Ο κοινωνιολόγος, οικονομολόγος και πολεοδόμος Γλαύκος Κωνσταντινίδης αναφέρθηκε στις πολλαπλές πολεοδομικές προκλήσεις της ανοικοδόμησης της Αμμοχώστου. Όπως είπε, η επιστροφή των κατοίκων και η επισκευή κτιρίων είναι αναγκαία αλλά όχι επαρκής συνθήκη για την αναβίωση της πόλης. Έθεσε ορισμένα βασικά ερωτήματα, όπως το κατά πόσο η πόλη θα «ανακατασκευαστεί ή θα ανακαινιστεί» και αν οι κάτοικοι από τις δύο κοινότητες θα ζουν μαζί ή χωριστά, μαθαίνοντας τη συμβίωση μέσω συμπράξεων. Παρουσίασε ένα σχέδιο για την πόλη με περιοχές οριοθετημένες ώστε να φιλοξενούν υποδομές και εγκαταστάσεις συγκεκριμένων τομέων οικονομικής δραστηριότητας: τουρισμό, εκπαίδευση, υπηρεσίες, πολιτιστική κληρονομιά και γεωργία/μεταποίηση. Πρότεινε επίσης τη σύσταση μίας «εταιρείας ανάπτυξης» που θα έχει την ευθύνη συντονισμού του σχεδίου ανοικοδόμησης της πόλης.
Η πολεοδόμος Λαγίκ Τοπκάν εξήγησε πώς βλέπει τη μετατροπή «δύο πόλεων σε μία», ενώ ο Ρόμπερτ Κόουλεϊ από το Πανεπιστήμιο του Γουέστμινστερ εξήγησε τι συνιστά μία «οικολογική πόλη», παρουσίασε τις προκλήσεις που τη συνοδεύουν και στο τέλος έδωσε τέσσερις λόγους για τους οποίους η Αμμόχωστος θα πρέπει να χαρακτηρίζεται ως τέτοια: οι οικολογικές πόλεις προκαλούν ενδιαφέρον, δημιουργούν χώρο για περιεκτικό διάλογο, είναι ευέλικτες ως προς το σκεπτικό σχεδιασμού τους και μπορούν να βασιστούν σε μία ποικιλία υπαρχόντων μοντέλων και δικτύων.
Το δεύτερο μέρος του συνεδρίου επικεντρώθηκε περισσότερο στην κοινωνική οπτική μίας ανοιχτής δικοινοτικής Αμμοχώστου και στο πώς μνήμες, αντιλήψεις και εσφαλμένες αντιλήψεις μπορούν να ενσωματωθούν στο μέλλον της πόλης.
Ο Μουσταφά Ονγκιούν από τη Famagusta Initiative περιέγραψε τους στόχους και το modus operandi του οργανισμού, ενώ η δρ. Τσερέν Μπογκάτς, από τους εμπνευστές του Famagusta Ecocity Project, μίλησε με πάθος και συγκίνηση για την «πραγματικότητά» της ως γέννημα θρέμμα και κάτοικος μια γειτονιάς που αντικρίζει μια πόλη-φάντασμα, κατοικούμενη «όχι από φαντάσματα, αλλά από ψυχές». Τόνισε ότι η αναγέννηση της πόλης απαιτεί «ενσυναίσθηση» μεταξύ των κοινοτήτων, κατανόηση των συναισθημάτων της άλλης πλευράς. Όσον αφορά τα σχέδια για την πόλη, σημείωσε ότι πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη σεβασμού και διαφύλαξης των αναμνήσεων όλων των Αμμοχωστιανών.
Ο Νεκτάριος Χριστοδούλου από το Πανεπιστήμιο Κύπρου παρουσίασε μελέτη αστικής ανάπτυξης για την Αμμόχωστο, λέγοντας ότι ο σχεδιασμός της πόλης πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις περιοχές της και να φέρνει κοντά όλους τους κατοίκους της. Σημείωσε δε τη σημασία μιας δυνατής αστικής κοινωνίας που θα συμβάλλει στην προώθηση των σχεδίων για την αναβίωση της Αμμοχώστου. Εξάλλου, η δρ. Γουέντι Πούλαν από το Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ έκανε μια ανάλυση του πώς οι υποδομές μιας πόλης, όπως οι μεγάλες οδικές αρτηρίες, χρησιμοποιούνται για τη «διαίρεσή» τους.
Το συνέδριο ολοκληρώθηκε με παρατηρήσεις από τον δρ. Γαβριήλ Κουρέα, λέκτορα Σύγχρονου Εικαστικού Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Μπίρκμπεκ σχετικά με το πώς μία νέα πόλη δημιουργεί μία ανανεωμένη κοινή ταυτότητα για τους κατοίκους της και από τη δρ. Χρυστάλλα Υακίνθου από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ, αναφορικά με το πώς μπορεί να επιτευχθεί η «ενσυναίσθηση» μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
InfoGnomon
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.