«Η κατάσταση στο κέντρο του Κιέβου είναι επικίνδυνη. Φοβόμουν. Ομάδες ακροδεξιών περιπολούν με κράνη, ρόπαλα και όπλα. Συμπεριφέρονται λ...
Ο πατέρας της δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στη σπαρασσόμενη χώρα, αλλά τους τελευταίους μήνες βρίσκεται κι αυτός στην Αθήνα για λόγους υγείας. Η μητέρα της παρέμεινε πίσω. «Της λέω να μη βγαίνει έξω, εκτός αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Φοβάμαι. Δεν ήθελα να την αφήσω μόνη της, αλλά επέμενε. Πήγαινε στην Ελλάδα να μην ανησυχώ και για σένα, μου έλεγε. Έχει κάποιες δουλειές να τακτοποιήσει κι αν δεν σταθεροποιηθούν τα πράγματα θα έρθει κι εκείνη εδώ».
Η Χριστίνα είναι διερμηνέας. Όπως εξηγεί, μετανάστευσαν από την Ελλάδα στο Κίεβο όταν ο πατέρας της ανέλαβε μια επιχείρηση ξυλείας εκεί. Τώρα εκείνη κι ο πατέρας της φιλοξενούνται σε μία θεία της που ζει στην Αθήνα. «Το κέντρο του Κιέβου είναι λες και είμαστε σε πόλεμο. Κατεστραμμένα κτίρια, κλειστά μαγαζιά. Αστυνομία δεν υπάρχει πουθενά. Κυκλοφορούν άνθρωποι με μάσκες, όπλα και ρόπαλα. Σταματούν κόσμο και τον ελέγχουν. Λένε πως το κάνουν για να αποφύγουν προβοκάτσια. Αλλά με αυτήν τη δικαιολογία μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Μπροστά μου χτύπησαν έναν ζωγράφο που πουλούσε έργα του στον δρόμο. Κάτι δεν τους άρεσε σε αυτόν. Δυστυχώς τώρα έχουν πάρει θάρρος οι ακροδεξιοί επειδή ένιωσαν ότι κέρδισαν μια μάχη και δεν ξέρουμε τι θα γίνει στη συνέχεια». Η ίδια λέει πως άκουσε στην πλατεία Ανεξαρτησίας σκηνίτες να εκφράζουν αντισημιτικές απόψεις. «Έλεγαν πως τα προβλήματά μας προέρχονται από τους Εβραίους και πως πρέπει να φύγουν. Στο κέντρο αφίσες γράφουν: μη μιλάτε ρώσικα, τη γλώσσα των εχθρών.
Διαδηλωτές έχουν βάλει κουτιά, δηλώνοντας πως συγκεντρώνουν λεφτά για όπλα. Ανεξάρτητα από το αν είσαι Έλληνας, Ρώσος, Εβραίος κλπ., δεν νιώθεις ασφαλής. Ειδικά στο κέντρο, όπου βρίσκεται και το δικό μας σπίτι, τα πράγματα είναι δύσκολα. Ξέρω Έλληνες που έχουν φύγει ή έχουν στείλει τους δικούς τους στην Ελλάδα μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα». Τα προηγούμενα χρόνια ερχόταν συχνά στην Ελλάδα για διακοπές. Τώρα δεν ξέρει αν και πότε θα ξαναγυρίσει στην Ουκρανία. «Μου φαίνεται πως το Κίεβο δεν θα ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν πριν»...
Ο πατέρας της, ο 53χρονος Βασίλης Λεγνίδης, είναι Πόντιος και γεννήθηκε στο Καζακστάν. Μετανάστευσε στη Γεωργία και κατέληξε το 1994 στην Ελλάδα. Λίγα χρόνια αργότερα ανέλαβε στο Κίεβο ένα εργοστάσιο ξυλείας. Η επιχείρηση όμως έκλεισε το 2011 λόγω της κρίσης και της εκτεταμένης κρατικής διαφθοράς, όπως λέει ο ίδιος. Τώρα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει εξαγωγές ελληνικών τροφίμων προς Ουκρανία και Ρωσία, αλλά οι αποθήκες είναι στο Κίεβο και όλα έχουν παγώσει. «Οι Ουκρανοί» - λέει- «περίμεναν τώρα που έφυγε ο Γιανουκόβιτς να έρθουν νέοι άνθρωποι στο προσκήνιο και να συνδεθούν με την Ευρώπη. Βλέπουν όμως πάλι στο κράτος παλιά πρόσωπα. Και ανησυχούν πως τίποτα τελικά δεν θα αλλάξει»...
Πηγή: ΕΘΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.