ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΛΕΞΙΣ, ‘Η ΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΡΑΞΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚAΤΟΠΙΝ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ;

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου. «Θα διαβάσω με ενδιαφέρον το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, ξεκινώντας από τον πρόλογο του Νίκου Γ...

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου.

«Θα διαβάσω με ενδιαφέρον το βιβλίο του Δημήτρη Κουφοντίνα, ξεκινώντας από τον πρόλογο του Νίκου Γιαννόπουλου. Θα το έκανα έτσι κι αλλιώς, από εκτίμηση και σεβασμό στη δρώσα ιστορία ενός συντρόφου όπως ο Νίκος, η παρουσία του οποίου σε όλους τους αγώνες της Μεταπολίτευσης, αποτελεί επί τέσσερις δεκαετίες έμπνευση και παράδειγμα για τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες (κάθε εκδοχής) της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Θα το κάνω πολύ περισσότερο τώρα: για λόγους στοιχειώδους αλληλεγγύης προς το Νίκο αλλά και ως ένδειξη βαθιάς περιφρόνησης προς τον ακροδεξιό συρφετό που υποδύεται την κυβέρνηση και (νομίζει ότι) διαιρεί την Αριστερά σε “νομιμόφρονες” και “ακραίους”, ενώ στην πραγματικότητα απονέμει στους ανθρώπους της τίτλους τιμής».

Όχι δεν είναι σχόλια κάποιου από τους δραπέτες ακροαριστερούς τρομοκράτες Ξηρό, Μαζιώτη, Σακκά, ούτε κάποιου από τα φυλακισμένα μέλη της 17Ν ή των Πυρήνων της Φωτιάς, δεν είναι λόγια από το στόμα κάποιου από τους γνωστούς – αγνώστους που σε κάθε λαϊκό συλλαλητήριο καταστρέφουν και πυρπολούν την Αθήνα, δολοφονώντας ενίοτε και αθώους εργαζόμενους (Μarfin 2010), αλλά είναι σχόλια και δηλώσεις του μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ κυρίου Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα “red note book”.

Έτσι λοιπόν με πολύ συνοπτικά σχόλια, ο «εξαίρετος» αυτός κύριος τον οποίο ο επίσης «εξαίρετος» κύριος Τσίπρας έχει ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός του, για μια ακόμη φορά αποδεικνύει τους στενούς δεσμούς και την ιδεολογική ομοιογένεια του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροαριστερούς δολοφόνους, όχι μόνο εκθειάζοντας τον γνωστό και μη εξαιρετέο τιμητή της τρομοκρατίας κύριο Γιαννόπουλο, αλλά δηλώνοντας και με περίσσιο θράσος και χυδαιότητα την οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να ταυτίσουμε με πολιτική δήλωση έστω και κατακριτέα, ότι ο διαχωρισμός εκ μέρους της κυβέρνησης της αριστεράς σε «νομιμόφρονες» και «ακραίους» αποτελεί τίτλο τιμής. Πιθανότατα για τους τελευταίους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ