1822 – Οι πολιορκημένοι από τους Τούρκους στον πύργο του Ζαφειράκη στη Νάουσα πραγματοποιούν ηρωική έξοδο. 13 κορίτσια της Νάουσας, μαν...
Για εκείνους που εξακολουθούν να αρνιούνται την καταματωμένη Ελληνική Ιστορία…
Ρεπούση αυτό πως σου γλύτωσε; Τα σύμβολα δεν ξεριζώνονται, πάρτε το χαμπάρι!!!
Μεταξύ άλλων θα διαβάσετε για τη σφαγή που προκάλεσαν και οι Εβραίοι σε χιλιάδες κάτοικους της περιοχής και ποιος έσβησε από τα βιβλία το ιστορικό αυτό γεγονός…
“Διαβάτη, στάσου με ευλάβεια στη μνήμη των νεκρών. Μέσα στο βάραθρο που ξανοίγεται μπροστά σου, βρήκαν ένδοξο και ηρωικό θάνατο οι γυναίκες και τα παιδιά της Νάουσας, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του Ελληνικού έθνους, στις 22 Απριλίου 1822″.
Η πόλη της Νάουσας, σύμφωνα με βασιλικό διάταγμα του 1955, έχει τον τίτλο “ηρωική“. Στο σημείο της θυσίας των γυναικών, στην περιοχή Στουμπάνοι δίπλα στο ποτάμι της Αράπιτσας, υπάρχει το χαρακτηριστικό μνημείο, με το άγαλμα της Ναουσαίας με τα παιδιά στην αγκαλιά της.
Ο Χώρος της Θυσίας!
Και έρχεται η “εφημερίδα της τότε εποχής” το Δημοτικό Τραγούδι, να περιγράψει την καταστροφή, για να μείνει μέσα αιώνια στην Ιστορία…
Απριλίος 1822
Παρά τον Πύργον του Χ. Ζαφειράκη οπλαρχηγού της Ναούσης οι γυναίκες των Ναουσαίων σαν άλλες Σουλιώτισσες διά να μην υποστούν τα όργια των Τούρκων, πέφτουν και φονεύονται στα νερά του Μαυρονερίου.
“Μας χάλασαν κι αϊμάν αμάν την Νιάουστα
που ήταν κεφαλοχώρι μα τον ουρανό, κορμί που τυραννώ
έναν μιλώ αμάν κι άλλον μιλώ αμάν
βράδιασε και που θα μείνω.
Πηράν μανί- κι αϊμάν αμάν -τσις με πιδιά
κι οι πιθηρές μι νίφες μα τη θάλασσα, κορμί που αγκάλιασα
έναν μιλώ αμάν κι άλλον μιλώ αμάν
βράδιασε και που θα μείνω.
Πηράν τη ζαφειρόνυφη, τριών ημερών νυφούλα Μακρυνίτσα μου
καημό πο’χει η καρδίτσα μου
έναν μιλώ αμάν κι άλλον μιλώ αμάν
βράδιασε και που θα μείνω.”
που ήταν κεφαλοχώρι μα τον ουρανό, κορμί που τυραννώ
έναν μιλώ αμάν κι άλλον μιλώ αμάν
βράδιασε και που θα μείνω.
Πηράν μανί- κι αϊμάν αμάν -τσις με πιδιά
κι οι πιθηρές μι νίφες μα τη θάλασσα, κορμί που αγκάλιασα
έναν μιλώ αμάν κι άλλον μιλώ αμάν
βράδιασε και που θα μείνω.
Πηράν τη ζαφειρόνυφη, τριών ημερών νυφούλα Μακρυνίτσα μου
καημό πο’χει η καρδίτσα μου
έναν μιλώ αμάν κι άλλον μιλώ αμάν
βράδιασε και που θα μείνω.”
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.