Και φυσικά όλα αυτά δεν τα λέει ο "Στόχος". Τα αποκαλύπτει χαρτί και καλαμάρι ο Συριζαίος πολιτικός συντάκτης και επί χρόνια ...
Διαβάστε το αποκαλυπτικό άρθρο του Γιάννη Παντελάκη, για να καταλάβετε ότι το βίντεο του τρελο-Μάκη με τον καρωτάκια Γαβριήλ Σακελλαρίδη είναι υπαρκτό, το έχουν δεί στην Κουμουνδούρου και γι' αυτό άφησαν στην τύχη του τον φουκαρά τον Σακελλαρίδη, καλλιτεχνικό ψευδώνυμο "Γαβριέλλα"..
Έχουν περάσει πέντε ημέρες από τότε που ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης έκανε μια γενναία (για τα ελληνικά δεδομένα) δήλωση. Έγραψε στη σελίδα του στο facebook ότι δέχτηκε μια επίθεση με όλα τα χαρακτηριστικά του πολιτικού εκβιασμού. Η γνωστή πια ιστορία με το βίντεο. Όπως σημείωσε, ο εκβιασμός έχει ξεκινήσει μετά τον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών. Έχει περάσει χρόνος από τότε ε; Αρκετός. Σ' αυτό τον χρόνο, δεν είδα κανέναν απο τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται το στέλεχός του.
Αντίθετα, είδα πολλούς άλλους να το κάνουν. Είδα δημοσιογράφους να γράφουν κατά του εκβιαστή, κάτι σπάνιο, δύσκολα ένας δημοσιογράφος στρέφεται εναντίον άλλου. Είδα πολλούς, ευχάριστα πολλούς πολίτες, που μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έσπευσαν να συμπαραταχθούν με τον Σακελλαρίδη και να καταδικάσουν τον Τριανταφυλλόπουλο. Είδα και πολλά στελέχη άλλων -πλην ΣΥΡΙΖΑ- κομμάτων να στέκονται δίπλα του. Όμως τα άλλοτε λαλίστατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται πως αυτό το χρονικό διάστημα είχαν άλλες προτεραιότητες.
Αν μέχρι τις 17 Ιουνίου (όταν δηλαδή έκανε τη δήλωση ο Σακελλαρίδης), υπήρχε μια δικαιολογία για τη σιωπή -το θέμα κινείτο στο επίπεδο του παρασκηνίου- μετά την ημερομηνία αυτή δεν βρίσκω πολλές δικαιολογίες. Μάλλον καμία. Ενα στέλεχός τους καταγγέλει ευθέως εκβιασμό. Και αυτοί σφυρίζουν αδιάφορα. Και δεν το κάνουν μόνο τα στελέχη εκείνα που συχνά-πυκνά συναντούσες στα πάνελ του Τριανταφυλλόπουλου. Από τέτοιους τύπους δεν μπορείς να έχεις πολλές απαιτήσες, πόσω μάλλον πολιτικές ευαισθησίες. Τα λεπτά δημοσιότητας είναι κάτι ιερό. Έστω και αν προέρχονται από τις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου, του Τράγκα και άλλων σχετικών εκφραστών αυτής της δημοσιογραφίας. Ηχηρή ήταν η σιωπή και απ' όλους τους άλλους. Εκείνους που βλέπεις ή ακούς καθημερινά να παρεμβαίνουν στη δημόσια ζωή για οτιδήποτε.
Για τη σιωπή αυτή, μας είχαν προϊδεάσει βέβαια. Ο Σακελλαρίδης δεν εκανε μια δήλωση με τον τρόπο που συνηθίζεται. Είτε μέσω του γραφείου τύπου του κόμματος, είτε μέσω του συνδυασμού του στον Δήμο. Ούτε καν σε μια απλή κόλλα χαρτί που θα πήγαινε σε όλα τα δημοσιογραφικά γραφεία. Έκανε μια ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook. Δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση, πως ο Σακελλαρίδης δεν διανύει μόνο τη μεγαλύτερη δοκιμασία στη ζωή του, πρέπει να περνάει και τη μεγαλύτερη πολιτική μοναξιά. Τον άφησαν να ενηλικιωθεί πολιτικά με τον πιο βάρβαρο τρόπο.
Από έναν φίλο, του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο συζήτησα γι' αυτή τη σιωπή, πήρα την απάντηση, πως «υπάρχει ένα βίντεο με προσωπικές έστω στιγμές, που όμως ήταν δύσκολο να υπερασπισθεί δημόσια το κόμμα». Μου φάνηκε τουλάχιστον αστεία η απάντηση. Δεν μ' ενδιαφέρει το περιεχόμενο του βίντεο. Δεν έχει και σημασία. Το μείζον είναι η προστασία από τον πολιτικό εκβιασμό, από τη δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας, απο τη χυδαιότητα. Αυτό ήθελα να δω από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά, που καταγγέλουν μεγάλα κανάλια, κηρύσσουν εμπάργκο σε εκπομπές που δεν τους αρέσει ο παρουσιαστής και μιλάνε για ελεγχόμενη πληροφόρηση. Κι όμως, σιωπούν απέναντι στο συγκεκριμένο φαινόμενο: ενός ωμού εκβιασμού.
Ανάλογα αδύναμη, είναι και μια δεύτερη δικαιολογία που προσπάθησε να προβάλλει. Πως αν έκαναν δημόσια τοποθέτηση, θα έδιναν και μεγάλη δημοσιότητα στο θέμα. Λάθος. Το θέμα ήρθε στη δημοσιότητα έτσι κι αλλοιώς, δεν θα είχε κανέναν ενδοιασμό ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος να το φέρει. Απλά, τώρα ήρθε στη δημοσιότητα και όλοι μιλάνε γι' αυτό, χωρίς πρωτεύον στοιχείο του να είναι η καταδίκη του εκβιασμού.
Σε μια ανάρτησή της χθες στο facebook, η Ρένα Δούρου (η μόνη που, έστω τώρα, κάτι έκανε) έγραψε πως «Στον Γαβριήλ χρωστάμε το τέλος της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας. Είμαστε μαζί του». Γι' αυτό το τελευταίο διατηρώ πολλές αμφιβολίες, όχι για τη Δούρου, αλλά για τους συντρόφους της. Πολλές αμφιβολίες έχω και για το πρώτο μέρος της διαπίστωσής της. Ούτε το τελος της δημοσιογραφίας της κλειδαρότρυπας ήρθε, θα ήταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό. Ούτε την όποια ήττα αυτής της δημοσιογραφίας τη χρωστάμε στον Γαβριήλ και τη μοναχική του δήλωση. Σε όλους εκείνους που αντέδρασαν χωρίς να υπολογίσουν αν ο Γαβριήλ είναι πολιτικά δικός τους ή όχι, οφείλεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.