ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΠΟΥΚΑΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ!

Γράφει ο Αντίοχος. Μέχρι πρότινος, στα καθεστωτικά και αριστερά ΜΜΕ βλέπαμε καθημερινώς ενθουσιώδεις αναρτήσεις για τον «αντιφασισ...

Γράφει ο Αντίοχος.

Μέχρι πρότινος, στα καθεστωτικά και αριστερά ΜΜΕ βλέπαμε καθημερινώς ενθουσιώδεις αναρτήσεις για τον «αντιφασιστικό» αγώνα της Ανατολικής Ουκρανίας, διανθισμένες με φωτογραφίες (μεμονωμένων ατόμων μέσα στο πλήθος…) που κρατούσαν κόκκινες σημαίες, πορτραίτα του Λένιν και του Στάλιν και άλλα σύμβολα του σοβιετικού παρελθόντος. Βέβαια, πάρα δίπλα υπήρχαν κάποιοι άλλοι, που ανέμιζαν αυτοκρατορικές ρωσσικές σημαίες, κάποιοι άλλοι που κρατούσαν μεγάλες εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και διαφόρων Αγίων της ορθόδοξης πίστης, αλλά οι αριστεροί και οι καθεστωτικοί δημοσιογράφοι επικέντρωναν στους ομοϊδεάτες τους… Είδαμε επίσης βίντεο, με (λιγοστούς είναι αλήθεια…) υπερασπιστές των αγαλμάτων του Λένιν, στα Χάρκοβο, στο Ντόνετσκ, στην Μαριούπολη κ.α., κρατώντας πλακάτ που συνήθως έγραφαν «Πατρίδα μας η ΕΣΣΔ». Τον τελευταίο καιρό, παρότι οι μάχες συνεχίζονται επί καθημερινής βάσεως με τον ουκρανικό στρατό, δεν υπάρχει καμία απολύτως ανάρτηση σαν τις παραπάνω στα αριστερά ΜΜΕ, ενώ υπάρχουν κάτι λίγες στα ψιλά των καθεστωτικών, οι οποίες περιγράφουν εν συντομία τα αποτελέσματα των μαχών και τέρμα. Γιατί άραγε αυτή η πλήρης εξαφάνιση; Δεν συγκινεί πλέον ο «αντιφασιστικός» αγώνας; Που χάθηκαν τα συντρόφια;

Η αλήθεια είναι ότι ο αγώνας στην Κριμαία και αργότερα στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας, είχε εξ’ αρχής εθνικό και όχι ιδεολογικό («αντιφασιστικό») περιεχόμενο. Οι εξεγερθέντες ζητούσαν την ένωσή τους με την Ρωσσία, και όχι την επιστροφή στην… ΕΣΣΔ. Οι Ρώσσοι της Κριμαίας την πέτυχαν, οι Ρώσσοι των ανατολικών επαρχιών της Ουκρανίας, όχι ακόμα. Ευκαιρίας δοθείσης από την αναταραχή, εμφανίστηκαν και οι λιγοστοί νοσταλγοί των σοβιέτ. Οι υπόλοιποι στην αρχή τους ανέχθηκαν, για να μη διασπάσουν την εθνική ενότητα. Βέβαια, οι σοβιετικοί φαντασιώνονταν νέες οκτωβριανές επαναστάσεις, νεκρανάσταση της μούμιας του Λένιν και άλλες τέτοιες ιστορίες. Όμως, αμέσως μετά το δημοψήφισμα που έγινε σε Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ, ανακηρύχθηκε η ηγεσία των αυτονομημένων νέων δημοκρατιών και το νέο Σύνταγμα, που σήμανε το τέλος των μπολσεβίκικων ψευδαισθήσεων. Ιδού πως εξελίχθηκε η κατάσταση, σε ακραιφνώς εθνική κατεύθυνση, σύμφωνα με την (πονεμένη…) διήγηση ενός ορφανού του Στάλιν:

«Όμως οι ρώσοι και ουκρανοί αντιφασίστες και αριστεροί που πανηγύριζαν στα ανατολικά και τα νότια της χώρας για την «Λαϊκή Δημοκρατία» και για το κίνημα στα ανατολικά, με την δημοσίευση του συντάγματος βρέθηκαν ξεκρέμαστοι και έλαβαν ένα ισχυρό χαστούκι.

Η προσωρινή, μη εκλεγμένη κυβέρνηση της περιοχής, έβγαλε αυτό το απίστευτο έγγραφο, το Σύνταγμα. Και εδώ άρχισε να γίνεται η κατάσταση ασφυκτική για την αριστερά, καθώς υπάρχουν νόμοι που την ξενίζουν όπως η αναγνώριση της ιδιωτικής περιουσία της γης, και άλλα σημεία όπως ο καθοδηγητικός και ηγετικός ρόλος της Ορθόδοξης εκκλησίας του πατριαρχείου της Μόσχας, ανθρώπινα δικαιώματα από την στιγμή της σύλληψης, απαγόρευση «ανώμαλων σχέσεων» κτλ.

Το ανώτατο όργανο του κράτους, το οποίο μετά το δημοψήφισμα μετονομάστηκε σε «ανώτατο» από «λαϊκό» έχει γεμίσει με ανθρώπους που δεν φαίνεται να είχαν ενεργή συμμετοχή σε κάτι στο κίνημα. Και όταν ψήφισαν όλοι αυτοί για το συμβούλιο των υπουργών ξαφνικά γίνεται πρωθυπουργός ο πολιτικός αναλυτής από τη Μόσχα  Alexander Boroday και πολλοί που συσχετίζονται με την «οικογένεια» του Γιανούκοβιτς.» Για παράδειγμα  υπουργός ενέργειας  έγινε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος των Περιφερειών Alexei Granovsky .

Η αριστερά λοιπόν έμεινε απογοητευμένη και μπερδεμένη. Η Μαρξιστική οργάνωση Μπορότμπα γράφει ανακοινώσεις «ενάντια στην συντηρητική στροφή της δημοκρατίας». Γιατί οι ηγέτες της Λαϊκής Δημοκρατίας αντί να κάνουν δημοκρατικές αλλαγές και να ελευθερώσουν την εργατική τάξη, προσχώρησαν στον συντηρητισμό;

Για αρχή θα πω κάτι, στους αριστερούς συντρόφους, που είναι απίστευτα μπανάλ, αλλά πρέπει να ειπωθεί: Δεν θες να απογοητευτείς; Τότε μην ενθουσιάζεσαι και μην αφήνεις τα γεγονότα να σε συνεπάρουν . Κανένας ποτέ δεν σας είπε ότι το φιλορωσικό κίνημα στα ανατολικά, γεμάτο με ρωσική εθνικιστική/αυτοκρατορική ιδεολογία, θα έφερνε λύσεις και αλλαγές όπως τις έχει στο γλυκό μυαλό της η αριστερά.

Ακόμα και η σημαία αυτής της δημοκρατίας προέρχεται από την εθνικιστική οργάνωση «Δημοκρατία του Ντόνετσκ» (έχει σχέση με τη νεοναζιστική ρωσική οργάνωση «Όμπραζ» και διοργάνωσε τη «πορεία για την Ρωσία»  πριν μερικούς μήνες στη περιοχή, η οργάνωση είχε απαγορευτεί το 2007 ως νεοναζιστική αλλά συνέχισε να δραστηριοποιείται κάτω από την προστασία τοπικών παραγόντων του Κόμματος των Περιφερειών).». Μπορεί αυτή η οργάνωση να μην έχει κυνηγήσει ακόμα μετανάστες, και να είναι «χορτοφάγοι» σε σχέση με τον Δεξιό Τομέα, παρόλα αυτά, όλοι αυτοί είναι εθνικιστές και δεν το κρύβουν…».

(ΥΓ): Περαστικά τους ευχόμαστε και να μην κάνουν όνειρα απατηλά. Ας το πάρουν χαμπάρι για να μη μας ζαλίζουν: Ο ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΣΜΟΣ ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΠΙΑ!

ethnikismos.net