Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου. Το έχουμε αναφέρει δεκάδες φορές μέχρι τώρα, ότι οι άνθρωποι στερούνται σοβαρότητος. Συμπεριφ...
Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου.
Το έχουμε αναφέρει δεκάδες φορές μέχρι τώρα, ότι οι άνθρωποι στερούνται σοβαρότητος.
Συμπεριφέρονται και πράττουν με την πνευματική ωριμότητα και την λογική νηπίου.
Δεν πειθαρχούν σε μια συγκεκριμένη στρατηγική και κοινή πορεία πλεύσης, αλλά ο καθένας πράττει κατά το δοκούν, αναφέροντας υπό μορφή επισήμων δηλώσεων τις προσωπικές του θέσεις και πιστεύω.
Καθημερινά εμπίπτουν σε αλληλοσυγκρουόμενες αναγγελίες και διαγγέλματα, καθώς και σε οξείες και επικριτικές αναφορές, ο ένας έναντι του άλλου.
Άπαντες δε καταδυναστεύονται από το δυσβάστακτο σύμπλεγμα της συνεχούς δημόσιας έκφρασης του δήθεν ριζοσπαστισμού και της επαναστατικότητάς τους, σε κάθε πολιτική και κοινωνική εκδήλωσή τους.
Ενώ φιλοδοξούν να αποτελέσουν ένα κόμμα εξουσίας, κατά βάση συμπεριφέρονται σαν ένα κόμμα αντιπολίτευσης εμμένοντας στην ωριμότητα και το ποιόν του ποσοστού του 4%.
Δεν έχουν την δυνατότητα, ούτε άλλωστε προσπαθούν, να συγκροτήσουν ένα επιτελείο ικανό να διοικήσει ένα κράτος. Αποδεικνύονται δε σε καθημερινή βάση τόσο ανεύθυνοι και ανίκανοι, που δεν μπορούν καν να διοικήσουν έναν εκδρομικό σύλλογο.
Η υπεροψία και η φιλαυτία που διακατέχει την ηγεσία τους και που διαχέεται στο πλείστον των μεγάλων στελεχών του πολιτικού γραφείου, προβάλλει την εμμονή στις προσωπικές αντιλήψεις και θεωρήσεις ως πανάκεια και σήμα κατατεθέν του ιδεολογικού τους χώρου. Λες και ελευθερία σημαίνει δρω και λειτουργώ με παράμετρο τον ατομισμό μου, υπεράνω της συλλογικότητας.
Καταλύουν κάθε είδους πολιτικής σοβαρότητας και υπευθυνότητας με τις νηπιακές επιλογές τους στα ψηφοδέλτια και την προβολή υποψηφίων σε νευραλγικές θέσεις. Γιατί σίγουρα καλές είναι οι καθαρίστριες, οι ακτιβίστριες Ρομά και οι ψιλικατζούδες, μόνο όμως για λαϊκίστικη προπαγάνδα και για αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας. Ειδικά μέσω των ΜΜΕ. Για θέσεις υπουργών και βουλευτών, είναι κάτι που μόνο πανικό προκαλεί.
Τελικά θα τολμήσουμε να κάνουμε έναν παραλληλισμό που θεωρούμε ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει.
Τι είναι οι πυρήνες της φωτιάς; Μια παρέα από καλοζωισμένα αστόπαιδα τρόφιμοι των ακριβοτέρων ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των επωνύμων ναϊτ κλάμπς που για να διασκεδάσουν την καθημερινή ανία και πλήξη τους αφού δεν είχαν την παραμικρή έννοια για τον «άρτον τον επιούσιον» και για να στραφούν συνειδησιακά ενάντια της ταξικής τους καταγωγής, η οποία δεν είχε ουδεμία σχέση με τα όσα διακήρυσσαν, άρπαξαν τα Καλάσνικωφ.
Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ; Το ίδιο και το αυτό. Μια παρέα καλοζωισμένων αστών, χωρίς καμία έγνοια για προς το ζην, η οποία αδυνατούσα να αρνηθεί και να αποποιηθεί την οικονομική ευμάρεια και την τρυφηλότητά της, για λόγους καθαρά καταπράϋνσης του ψυχοφθόρου συμπλέγματος υπαρξιακής κρίσης που τους διακατέχει, καθώς και ιδεολογικής ταυτότητας, που δεν συνάδει με τον δημόσιο βίο τους, αρνούνται την Πατρίδα, την Φυλή, και την Ιστορία, μεταβαλλόμενοι σε υπέρμαχους κάθε αντικοινωνικής και πολιτισμικής φαυλότητας.
Εν κατακλείδι θα παρατηρήσουμε ότι για πρώτη φορά στην νεώτερη Ελληνική πολιτική Ιστορία εμφανίζεται πολιτικός χώρος που φιλοδοξεί να κυβερνήσει την Ελλάδα προβάλλοντας για οτιδήποτε, μόνο την άρνηση και λειτουργώντας βάσει αυτής, άνευ σχεδίου, κοινής στρατηγικής και προτάσεων.
Ένα πολύχρωμο μωσαϊκό ιδεολογιών, πρακτικών και αντικρουόμενων συμφερόντων, που πρωτίστως αδυνατεί να ξεπεράσει τις εσωτερικές του αδυναμίες και έριδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.