ΤΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΤΟ ΝΕΡΟ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΓΑΘΟ ΑΝ ΠΕΣΕΙ ΣΤΑ ΛΑΘΟΣ ΧΕΡΙΑ! ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΣΕΙ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΦΡΙΚΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΩΔΥΝΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ!

Την ώρα που κάποιοι λένε το νερό νεράκι, όπου αφθονεί χρησιμοποιείται για όλους τους πιθανούς και απίθανους σκοπούς. Και παρά τις απ...

Την ώρα που κάποιοι λένε το νερό νεράκι, όπου αφθονεί χρησιμοποιείται για όλους τους πιθανούς και απίθανους σκοπούς.

Και παρά τις απαραίτητες ιδιότητές του για την πλανητική επιβίωση, ο άνθρωπος έχει σκαρφιστεί τρόπους να το κάνει να φαντάζει δεινό!

Όταν λοιπόν το νερό πέσει στα λάθος χέρια, μπορεί να επιφέρει επώδυνο θάνατο στον φουκαρά που θα υποστεί τα βασανιστήρια του αιώνα.

Είναι η φονική δύναμη του νερού που μπήκε από νωρίς στο στόχαστρο της ανθρωπότητας, η οποία δεν περιορίστηκε φυσικά σε μία αποτρόπαιη χρήση, αλλά έβαλε τα δυνατά της σε όρους αχαλίνωτης φαντασίας να εφεύρει όλη τη δυνατή ζοφερότητα.

Να και τα απολύτως χειρότερα βασανιστήρια που έγιναν ποτέ με το πολυτιμότερο αγαθό της οικουμένης…

Τεχνητός πνιγμός

Συνδεδεμένος στις μέρες μας με τη διακυβέρνηση Μπους και τα κολαστήρια του Αμπού Γκράιμπ και του Γκουαντάναμο, ο τεχνητός πνιγμός πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην Ευρώπη του 16ου αιώνα, καθώς ο Μεσαίωνας είχε την τιμητική του σε όρους βασανισμού. Το θύμα δένεται πάνω σε επίπεδη επιφάνεια, κατόπιν τοποθετείται ένα ύφασμα πάνω στο πρόσωπό του και ο βασανιστής ρίχνει νερό πάνω στο πανί, με μικρά διαλείμματα. Αυτό δίνει στο θύμα την ενοχλητική αίσθηση ότι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και πνίγεται αργά και βασανιστικά. Το χειρότερο απ’ όλα βέβαια είναι το σύντομο διάλειμμα, όπου το θύμα νιώθει πρόσκαιρη ανακούφιση, σε ένα βασανιστικό καψόνι που λυγίζει την ψυχολογία του και κάμπτει κάθε αντίσταση…
Κινέζικο βασανιστήριο της σταγόνας

Ο χαρακτηρισμός «κινέζικο» είναι σαφώς εσφαλμένος αφού η εν λόγω μέθοδος βασανισμού δεν έχει καμία σύνδεση με Κίνα μεριά! Στην πραγματικότητα, ο όρος έλκει την καταγωγή του από τα μαγικά του Χάρι Χουντίνι και συγκεκριμένο το ανάρπαστο νούμερό του «Κινέζικο Βασανιστήριο με Νερό», στο οποίο ο διαπρεπής μάγος βυθιζόταν σε μια δεξαμενή με νερό, δεμένος χειροπόδαρα και ανάποδα, και έπρεπε να αποδράσει από κει πριν πνιγεί. Ως πρακτική βασανισμού βέβαια η μέθοδος υπάρχει από τον 15ο αιώνα στην Ιταλία, όταν ο δικηγόρος Hippolytus de Marsili σκάρωσε το εν λόγω βασανιστήριο όταν παρατήρησε τον αντίκτυπο της σταγόνας του νερού πάνω σε μια πέτρα. Και όταν η εμπειρική παρατήρηση έγινε βασανιστήριο, το θύμα δενόταν χειροπόδαρα και σταγόνες νερού έπεφταν περιοδικά στο μέτωπό του. Κι αν αυτό ακούγεται ανώδυνο, οι συνέπειές του ήταν τόσο ψυχολογικές όσο και σωματικές, αφού έπειτα από μερικές μέρες συνεχούς ροής σταγόνας, το νερό διαπερνούσε τελικά τη σάρκα…
Οι «βουτιές» των μαγισσών

Η δίκη των Μαγισσών του Σάλεμ είναι μια διαβόητη αμερικανική ιστορία της αποικιοκρατικής εποχής που κατέληξε στο δικό της βασανιστήριο! Η απάνθρωπη διαδικασία έγινε μάλιστα σταθερά για να κριθεί αν κάποιος ήταν μάγος ή όχι, καθώς ο τελικός σκοπός δεν ήταν η πρόκληση πόνου, αλλά η ομολογία του θύματος. Η κατηγορούμενη (συνήθως) για μαγεία δενόταν σε μια καρέκλα, η οποία βυθιζόταν μέσα σε νερό. Αν το θύμα επέπλεε, ήταν σαφώς μάγισσα, κατά τις τρέχουσες πεποιθήσεις της εποχής ότι οι μάγισσες επέπλεαν στο νερό! Τι κι αν το ανθρώπινο σώμα επιπλέει φυσικότατα στο νερό; Κανείς δεν περνούσε λοιπόν το τεστ και όλα τα θύματα καταδικάζονταν τελικά! Σε σπάνιες περιπτώσεις, το βασανιστήριο είχε ευτυχές τέλος, καθώς το θύμα πνιγόταν στο νερό και γλίτωνε την καύση στην πυρά. Και μάλιστα ο πνιγμός του σήμαινε αυτομάτως και αθώωση, όσο παράλογο κι αν ακούγεται…
Βραστό νερό

Δυο-τρεις σταγόνες βραστού νερού στο δέρμα επιφέρουν πόνο τρελό, σωστά; Πάρτε τώρα τον εν λόγω πόνο, μεγεθύνετέ τον κατά ένα εκατομμύριο φορές και έχετε έτοιμο το βασανιστήριο του να βράζεται κάποιος ζωντανός! Άλλη μια ευγενική χορηγία του σαδιστικού Μεσαίωνα, το πάναπλο αλλά αποδοτικότατο βασανιστήριο περιλάμβανε ένα καζάνι, μπόλικα λίτρα κρύου ή χλιαρού νερού, το θύμα φυσικά και μια πυρά να κάνει όλη τη βρόμικη δουλειά. Το νερό μάλιστα ήταν αρχικά κρύο (ή χλιαρό) για να ζήσει το θύμα όλη τη ζοφερή μεγαλοπρέπεια του βρασμού του, καθώς εύκολες λύσεις δεν υπήρχαν. Υπήρχαν αντιθέτως φορές που το καζάνι γέμιζε με πολύ λίγο νερό, δίνοντας το μπόνους στο βασανιστήριο να μη βράζεται το θύμα αλλά να σιγοψήνεται (βραστό της κατσαρόλας το λέμε στις μέρες μας). Ο Ερρίκος Η’ μάλιστα έκανε τον βρασμό μέχρι θανάτου τον επίσημο τρόπο θανατικής ποινής της Βρετανίας…
Θεραπεία με νερό

Μιλώντας για τραγική ειρωνεία εδώ, αφού το μόνο πράγμα που θεράπευε το συγκεκριμένο βασανιστήριο ήταν η αρρώστια της μακράς και καλής ζωής! Το βασανιστήριο θύμιζε πολύ τον τεχνητό πνιγμό, μόνο που εδώ αντί για νερό σε όλο το πρόσωπο, το ζωογόνο ρέον χυνόταν κατευθείαν στον λαιμό του θύματος. Ξανά και ξανά, σε κάτι που έμοιαζε ατέλειωτο. Κι ενώ το να πίνει κανείς μπόλικο νερό την ημέρα λογίζεται καλό, αν το παρακάνει, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση, το αποτέλεσμα θα είναι ο θάνατος. Το θύμα πέθαινε συνήθως από ακατάσχετη αιμορραγία στο στομάχι, ενώ όταν ο δήμιος γινόταν δημιουργικός, έβαζε το θύμα να κάνει συχνά-πυκνά εμετό, επιμηκύνοντας έτσι το βασανιστήριο στο διηνεκές…
Ο νεροθάλαμος των ναζί

Ήταν στα σκοτεινά χρόνια του Β’ Παγκοσμίου όταν το ναζιστικό κόμμα της Ουγγαρίας μετέτρεψε μια έπαυλη του 19ου αιώνα στη Βουδαπέστη σε κάτι που έμεινε γνωστό ως «Σπίτι του Τρόμου». Εκεί υπήρχαν όλων των λογιών τα βασανιστήρια, περιλαμβανομένου του νεροθαλάμου: μια τρύπα ουσιαστικά γεμάτη με παγωμένο νερό, στη μέση της οποίας υπήρχε μια πλατφόρμα όπου στεκόταν το θύμα. Το βασανιστήριο για το όρθιο θύμα ήταν η στέρηση του ύπνου: αν αποκοιμιόταν, έπεφτε στο παγωμένο νερό και το πράγμα ξεκινούσε φτου κι απ’ την αρχή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν η Ουγγαρία απελευθερώθηκε από τους Σοβιετικούς, αντί να εγκαταλειφθεί το «Σπίτι του Τρόμου», απέκτησε απλώς νέους ιδιοκτήτες και ενοίκους φυσικά. Τα πειράματα των ναζί με το παγωμένο νερό δεν περιορίστηκαν όμως μόνο στην Ουγγαρία. Η Luftwaffe πειραματίστηκε αθρόα με το νερό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου, υποχρεώνοντας τους τροφίμους να παραμένουν για ώρες μέσα σε μπανιέρες με παγωμένο νερό. Κι αυτό για να δουν απλώς τι θα γίνει…
Ιαπωνικά κρυοπαγήματα

Εγκατεστημένη βαθιά στην απομονωμένη και υπό ιαπωνικό ζυγό κινεζική Μαντζουρία, η διαβόητη Μονάδα 731 ήταν το πνευματικό παιδί ενός πραγματικά μοχθηρού ανθρώπου, κατά κόσμον Ishii Shiro. Ο γιατρός και καλός οικογενειάρχης μετατράπηκε σε Mr. Hyde στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου και την πλήρωσαν φυσικά οι αιχμάλωτοι πολέμου και οι γηγενείς. Και ήταν ακριβώς το «πειραματικό» της συγκεκριμένης εγκατάστασης που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο τρομακτικά για τα θύματα. Και βέβαια απ’ όλα τα ασύλληπτα βασανιστήρια που έλαβαν χώρα στη νοσηρή Μονάδα 731, το χειρότερο ίσως (αν η φρίκη έχει διαβάθμιση) ήταν το τεστ για τα κρυοπαγήματα. Η παγωμένη Μαντζουρία ήταν εξάλλου ιδανική για τη συγκεκριμένη πειραματική διάταξη, η οποία περιλάμβανε κάτι πολύ απλό: γυμνοί άντρες και γυναίκες στέκονταν καταμεσής του παγωμένου τοπίου, με τους ιάπωνες στρατιώτες να τους ρίχνουν παγωμένο νερό στα σώματά τους, για να επιταχύνουν τη διαδικασία. Αυτό συνεχιζόταν μέχρι να γίνουν τα μέλη του θύματος τόσο άκαμπτα που να βγάζουν ανατριχιαστικούς ήχους όταν τα χτυπούσαν με καδρόνια. Όσο για τη συνέχεια, ήταν ακόμα ζοφερότερη: είτε το θύμα έχανε χέρια και δάχτυλα από το χτύπημα, είτε αποψυχόταν με καυτό νερό, κάτι που έκανε τη σάρκα του να υποχωρεί από το σώμα…
Δημοκρατικός Γάμος

Ο όρος έλκει την καταγωγή του από τη δημοκρατική διακυβέρνηση της Γαλλικής Επανάστασης και ονομάστηκε έτσι εξαιτίας της -βάρβαρης- ισότητας: άντρας και γυναίκα υπέφεραν την ίδια μοίρα ταυτοχρόνως! Το βασανιστήριο έγινε ιδιαιτέρως δημοφιλές κατά τη Βασιλεία του Τρόμου του Ροβεσπιέρου, με τις αναφορές να θέλουν τον ηγέτη να είναι ο πνευματικός πατέρας των «γάμων». Ο άντρας και η γυναίκα ξεγυμνώνονταν και δένονταν μαζί. Μαζί λοιπόν ρίχνονταν σε ποτάμια και λίμνες και μαζί συναντούσαν τον πνιγμό, καθώς η κοινή μοίρα του «γάμου» δεν τους χώριζε ούτε στον θάνατο. Κάποιες μάλιστα φορές τα θύματα μαχαιρώνονταν πριν ριχτούν στο νερό, ενώ από την αποτρόπαιη πρακτική δεν ξέφευγαν ούτε τα παιδιά. Ο Δημοκρατικός Γάμος είχε την τιμητική του μεταξύ 1793-1794…
Το κλουβί

Απλό στη σύλληψη, φρικιαστικό στην εκτέλεση, το κλουβί ήταν απλώς ένα μέσο για την αποστέρηση του νερού στο θύμα. Εδώ το βασανιστήριο ήταν ακριβώς η έλλειψη νερού, με το μεταλλικό κλουβί να φτιάχνεται ειδικά για να φιλοξενεί στο εσωτερικό του ανθρώπινα σώματα. Το κλουβί αφηνόταν κάτω από τον ήλιο, για να γίνει η ανάγκη για νερό ακόμα μεγαλύτερη, ενώ τα κενά μεταξύ των μεταλλικών χωρισμάτων ήταν τέτοια που να επιτρέπουν σε άγρια θηρία να έχουν πρόσβαση στο θύμα. Κι αυτό ήταν ίσως μια κάποια παρηγοριά για το θύμα, να μη φτάσει δηλαδή ως το έσχατο σημείο της αφυδάτωσης…