Εάν κατά τη διάρκεια κάποιου ταξιδιού σας στην Ινδονησία πέσετε πάνω στην εικόνα του Φύρερ, μην εκπλαγείτε. Στους τουριστικούς πάγκους σ...
Εάν κατά τη διάρκεια κάποιου ταξιδιού σας στην Ινδονησία πέσετε πάνω στην εικόνα του Φύρερ, μην εκπλαγείτε. Στους τουριστικούς πάγκους σε όλη τη χώρα πωλούνται αφίσες του Αδόλφου Χίτλερ, προσεκτικά τοποθετημένες ανάμεσα σ’ αυτές του Kurt Cobain και ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών ομάδων. Και η σβάστικα είναι επίσης παντού - σε τοίχους, ποτήρια, τασάκια και T-shirts - και δεν είναι η βουδιστική. Ωστόσο, το πιο παράξενο πράγμα σχετικά μ’ αυτό το φαινόμενο, είναι ότι οι άνθρωποι που πουλάνε αυτά τα ναζιστικά πράγματα δεν φαίνονται να είναι μπερδεμένοι ακροδεξιοί, ή φανατικοί ακροδεξιοί όπως αυτοί εδώ για παράδειγμα, ο μέσος όρος των ντόπιων που συνήθως δεν έχουν ιδέα ποιος ήταν ο Χίτλερ.
Για να μάθω γιατί υπάρχει τόση εμπορευματοποίηση αντικειμένων με ναζιστικά σύμβολα στους δρόμους της Ινδονησίας, βρήκα τον Dr. Wahid, καθηγητή Ιστορίας στο Gadjah Mada University της Γιογκιακάρτα, στην Ιάβα.
Ένας δεκάχρονος Ινδονήσιος με ναζιστικό T-shirt.
Σύμφωνα με τον Dr. Wahid, οι άνθρωποι της Ινδονησίας είναι αντισημιτικοί: «Η γνώση που έχουν για τον Χίτλερ προέρχεται από αμερικανικές ταινίες – τίποτα παραπάνω. Σε αντίθεση με τους αντίστοιχους Ευρωπαίους, οι μαθητές της Ινδονησίας δεν έχουν μάθημα ιστορίας για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για παράδειγμα, δεν ξέρουν τίποτα για το διωγμό των Εβραίων. Βλέπουν τον Χίτλερ ως επαναστάτη, όπως τον Τσε Γκεβάρα - όχι σαν κάποιον ο οποίος είναι υπεύθυνος για το θάνατο εκατομμυρίων Εβραίων. Φυσικά τον καταδικάζουν για τις πράξεις του - αν γνωρίζουν ποιες ήταν αυτές - αλλά έλκονται από τα εμβλήματα της ναζιστικής Γερμανίας, επειδή έχουν εξοικειωθεί με αυτά μέσω των punk και hard rock βίντεο. Πιστεύουν ότι αυτά τα σύμβολα αντιπροσωπεύουν την επανάσταση.»
Αυτή η άγνοια δεν εκπλήσσει τον Gene Netto –έναν καθηγητή Αγγλικών από τη Τζακάρτα. Κάποτε πρόσεξε κάποιον μαθητή του που είχε βάλει ένα αυτοκόλλητο με τη σβάστικα στο κινητό του τηλέφωνο. «Δεν είχε ιδέα τι σήμαινε. Τον έβαλα κάτω και του εξήγησα ποιοι ήταν οι Ναζί, και τι έχουν κάνει. Μετά από αυτό, το αγόρι πέταξε αμέσως το αυτοκόλλητο.»
Γκραφίτι του Χίτλερ στη Σεμαράνγκ, στο παλιό φρούριο Κότα Λάμα.
Το θέμα είναι, ότι μεταξύ 1967 και 1998, η Ινδονησία ζούσε υπό το αυταρχικό καθεστώς τουπροέδρου Σουχάρτο. Είναι αυτονόητο ότι το σχολικό πρόγραμμα ήταν επίσης υπό τον έλεγχο του καθεστώτος: «Οι μαθητές διδάσκονταν μόνο τις ιστορίες δόξας και μεγαλείου της Ινδονησίας» λέει ο Wahid. «Το Υπουργείο Παιδείας απαγόρευσε στους εκπαιδευτικούς να διδάσκουν για τις διεθνείς γενοκτονίες, την πολιτική βία ή τις φυλετικές συγκρούσεις. Οι περισσότεροι μαθητές αποφοίτησαν χωρίς να έχουν ακούσει ποτέ για το Ολοκαύτωμα.»
Είναι πολύ πιθανό, η έκπληξή μου για όλα αυτά να οφείλεται στη δυτική αλαζονεία μου. Στην πραγματικότητα μπορεί η άγνοια των Ινδονήσιων για τον Χίτλερ να εξηγείται από το τι συνέβαινε στη χώρα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: Μετά τους δυνάστες Ιάπωνες (οι οποίοι κατέλαβαν τη χώρα από το 1942 έως το 1945) προσπάθησαν να πάρουν τα ηνία οι Ολλανδοί. Όλα τελείωσαν όταν η Δημοκρατία της Ινδονησίας έγινε ανεξάρτητη, το 1949. Wahid εξηγεί: «Κάθε μάθημα ιστορίας που επικεντρώνεται στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο, τονίζει την ανεξαρτησία της Ινδονησίας. Κανείς δεν ασχολείται με το διωγμό των Εβραίων.»
Πωλήτρια κρατάει μια φωτογραφία του Χίτλερ: «Όχι, δεν έχω ιδέα ποιος είναι», είπε.
Ο Wahid πιστεύει ότι η διάδοση του internet ήταν ευλογία για τη νεολαία της Ινδονησίας. «Πριν λίγο καιρό μας έλεγχε η κυβέρνηση, αλλά τώρα που το internet έχει γίνει κοινό εργαλείο, ο καθένας έχει ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφόρηση. Έχω παρατηρήσει ότι η σημερινή γενιά μαθητών, συγκριτικά με τις προηγούμενες, έχει πολύ πιο ρεαλιστική άποψη για τον κόσμο έξω από την Ινδονησία.»
vice.com
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.