Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου. Ανάστατη και σε κατάσταση σοκ βρίσκεται η κοινωνία στην Σερβία μετά την άγρια δολοφονία της δεκαπεντάχ...
Ανάστατη και σε κατάσταση σοκ βρίσκεται η κοινωνία στην Σερβία μετά την άγρια δολοφονία της δεκαπεντάχρονης Τίγιανα Τζούριτς.
Ο ίδιος ο υπουργός εσωτερικών Νέμποϊσα Στεφάνοβιτς προχώρησε σε συνέντευξη τύπου ανακοινώνοντας ότι ο ύποπτος ένας τριαντατετράχονος κρεοπώλης χτύπησε το τη νεαρή με το αυτοκίνητο του και ενώ εκείνη του ζητούσε βοήθεια, την έσυρε μέσα, την οδήγησε σε ερημική τοποθεσία και αφού της αφαίρεσε τα ρούχα, την δολοφόνησε και την έθαψε. Οι αρχές αναμένουν τα αποτελέσματα της ιατροδικαστικής εξέτασης προκειμένου να διαπιστώσουν αν υπήρξε και βιασμός.
Ο Σέρβος υπουργός Εσωτερικών χαρακτήρισε τον ύποπτο “τέρας”, λέγοντας χαρακτηριστικά πως “εξαιτίας τέτοιων τεράτων και τέτοιων πράξεων λυπάμαι μερικές φορές που η Σερβία έχει καταργήσει τη θανατική ποινή”. Σημείωσε δε, πως “προφανώς, η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για ευρωπαϊκούς κανόνες συμπεριφοράς”.
Το τελευταίο σχόλιο αφορούσε εμφάνιση ομάδων στο facebook που ζητούν την επιβολή της θανατικής ποινής στον δολοφόνο της 15χρονης, με το μεγαλύτερη εξ αυτών να αριθμεί περίπου 50.000 άτομα.
Αυτά συμβαίνουν στην βάρβαρη και απολίτιστη Σερβία.
Στην πολιτισμένη και δημοκρατική Ελλάδα, όταν ό Αχμέντ Βακάς το κτήνος από το Πακιστάν με διεστραμμένη αγριότητα και μένος επιτέθηκε εναντίον της δεκαεξάχρονης Μυρτούς στην Πάρο και αφού την βίασε προσπάθησε να την σκοτώσει λιώνοντας με νοσηρή μανία το κεφάλι της πάνω στα βράχια με αποτέλεσμα το κορίτσι να μείνει ανάπηρο σε σημείο που να συνεννοείται πλέον με τα μάτια, κανείς υπουργός, κανένας υπεύθυνος, ούτε καν ένα μεσαίο κυβερνητικό στέλεχος δεν μπήκε στον κόπο να σχολιάσει και να καταδικάσει δημοσίως την αποτρόπαια και φρικτή πράξη. Ενώ στην Σερβία ο υπουργός εσωτερικών όχι μόνο σχολίασε και χαρακτήρισε τον δολοφόνο, αλλά και ως δίκαιος άνθρωπος εκδηλώνοντας το προσωπικό του συναίσθημα εξέφρασε την λύπη του για την κατάργηση της θανατικής ποινής, στην Ελλάδα η άγρια και φρικιαστική κακοποίηση μιας δεκαεξάχρονης συμπατριώτισσας μας πέρασε «στα ψιλά» για σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο. Μια πράξη που θα τολμούσαμε να χαρακτηρίσουμε πλέον απεχθή από αυτή στην Σερβία, γιατί αν η Τίγιανα δολοφονήθηκε μια μόνο φορά, η Μυρτώ στη νοσοκομειακή κλίνη και κάτω από μηχανική υποστήριξη δολοφονείται κάθε μέρα.
Εξαίρεση και «φωτεινό παράδειγμα» στην όλη μουγκαμάρα των υπευθύνων, αποτέλεσαν οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι «αντέδρασαν», όχι φυσικά όπως οι Σέρβοι που ζητούσαν μέσω του fb την επαναφορά της θανατικής ποινής (είπαμε εδώ είμαστε πολιτισμένοι), αλλά με συγκέντρωση την ημέρα της δίκης εμπρός στο δικαστικό μέγαρο της Ερμούπολης Σύρου, προκειμένου να συμπαρασταθούν και να προφυλάξουν από την Λαϊκή οργή το κτήνος που κατάστρεψε μια αθώα ψυχή.
Αλήθεια μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερος πνευματικός σαδισμός και ψυχική διαστροφή, από αυτή την πράξη;
Μετά απολύτου βεβαιότητος απαντούμε όχι. Διότι αυτοί δεν περιορίστηκαν όπως οι υπόλοιποι «φιλελεύθεροι», «ανθρωπιστές» και λάτρεις του τριτοκοσμικού στοιχείου σαλτιμπάγκοι στο να μην καταδικάσουν δημόσια την φρικτή πράξη και να τηρήσουν σιγή ιχθύος, αλλά ξεπερνώντας κάθε αρχή λογικής, καθώς και κάθε κοινωνικό και συνειδησιακό πρέπει, πραγματοποίησαν συγκέντρωση προκειμένου να συμπαρασταθούν στον «δράκο» της Πάρου.
Τελικά ποιος είναι πιο άρρωστος; Αυτός ή όλοι αυτοί;
Το παρόν γράφθηκε με αφορμή την αποτρόπαια δολοφονίας της άτυχης Τίγιανα, προκειμένου να προβεί σε μια σύγκριση μεταξύ μιας φυσιολογικής ανθρώπινης αντίδρασης που απορρέει από την πίστη σε ιδέες, δεδομένες κοινωνικές αρχές και συναισθηματικές αξίες και μίας αντίδρασης που εξευτελίζει τις έννοιες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και του ανθρωπισμού, καταπατώντας και ισοπεδώνοντας τις βασικές αξίες του πολιτισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.