ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΣ ΣΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ.... ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΤΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ Ο ΒΟΥΤΣΑΣ ΕΧΕΙ ΣΠΕΥΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ 21ΗΣ ΑΠΡΙ...
«Δεν μπήκα στην πολιτική, γιατί ήθελα να μπορώ να βρίζω τους πολιτικούς και να βγάζω τα άπλυτα τους στη φόρα. Πέρασα πολύ άσχημα στα παιδικά μου χρόνια, γιατί ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής. Ταλαιπωρηθήκαμε πολύ οικογενειακώς, ακόμα και με ξυλοδαρμούς. Μου έκαναν πολλές φορές προτάσεις και η παάντηση μου ήταν ξεκάθαρη: «Χτυπήσατε λάθος πόρτα»
Περάσατε στιγμές που δεν είχατε ούτε τα αναγκαία;
Ναι. Ο αδελφός μου και ο πατέρας μου ήταν χαμένοι. Τρώγαμε στραγάλια και νερό για να πρηστεί η κοιλιά μας. Ο πατέρας μου είχε αρρωστήσει από φυματίωση. Το είχαν πάει στο Ασβεστοχώρι, στο σανατόριο και τον είχαν εγκαταστήσει μέσα σε ένα στάβλο. Καθημερινά πηγαίναμε από τη Θεσσαλονίκη στο Ασβεστοχώρι με τα πόδια. Ανεβαίναμε και κατεβαίναμε το βουνό του Σέιχ Σου, επιλέγοντας να πάρουμε ένα κομματάκι βούτυρο από το να δώσουμε τα ελάχιστα λεφτά που είχαμε στο λεωφορείο. Καθαρίζαμε το στάβλο, που βρομούσε κοπριά, για να μένει μέσα ο πατέρας μου σε ανθρώπινες συνθήκες.
Δεν πονούσατε βλέποντας τον πατέρα σας υπό αυτές τις συνθήκες;
Φυσικά. Ήμασταν, θυμάμαι, στην Ασφάλεια με τη μητέρα μου και την αδελφή μου στην αγκαλιά μου και βλέπαμε να τον χτυπούν στο κεφάλι με σιδερόβεργα, προσπαθώντας να τον κάνουν να υπογράψει δήλωση μετάνοιας. Δνε το έκανε. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μητέρα μου να του λέει: «Υπόγραψε να γλιτώσουμε». Έπειτα, όταν πήγα στα μπουλούκια, με απέρριψαν δυο φορές λέγοντάς μου ότι δεν κάνω για το θέατρο.
Περάσατε στιγμές που δεν είχατε ούτε τα αναγκαία;
Ναι. Ο αδελφός μου και ο πατέρας μου ήταν χαμένοι. Τρώγαμε στραγάλια και νερό για να πρηστεί η κοιλιά μας. Ο πατέρας μου είχε αρρωστήσει από φυματίωση. Το είχαν πάει στο Ασβεστοχώρι, στο σανατόριο και τον είχαν εγκαταστήσει μέσα σε ένα στάβλο. Καθημερινά πηγαίναμε από τη Θεσσαλονίκη στο Ασβεστοχώρι με τα πόδια. Ανεβαίναμε και κατεβαίναμε το βουνό του Σέιχ Σου, επιλέγοντας να πάρουμε ένα κομματάκι βούτυρο από το να δώσουμε τα ελάχιστα λεφτά που είχαμε στο λεωφορείο. Καθαρίζαμε το στάβλο, που βρομούσε κοπριά, για να μένει μέσα ο πατέρας μου σε ανθρώπινες συνθήκες.
Δεν πονούσατε βλέποντας τον πατέρα σας υπό αυτές τις συνθήκες;
Φυσικά. Ήμασταν, θυμάμαι, στην Ασφάλεια με τη μητέρα μου και την αδελφή μου στην αγκαλιά μου και βλέπαμε να τον χτυπούν στο κεφάλι με σιδερόβεργα, προσπαθώντας να τον κάνουν να υπογράψει δήλωση μετάνοιας. Δνε το έκανε. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη μητέρα μου να του λέει: «Υπόγραψε να γλιτώσουμε». Έπειτα, όταν πήγα στα μπουλούκια, με απέρριψαν δυο φορές λέγοντάς μου ότι δεν κάνω για το θέατρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.