ΘΑ ΛΕΙΩΣΕΤΕ... «ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΟΥΛΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΞΥΠΝΩ...» ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ...

Διαβάστε ένα χιουμοριστικό ευφυολόγημα, όπως το έχει γράψει ο φίλος μας. Ελπίζω να το δείτε κι εσείς χιουμοριστικά, όπως το είδαμε κι ...

Διαβάστε ένα χιουμοριστικό ευφυολόγημα, όπως το έχει γράψει ο φίλος μας. Ελπίζω να το δείτε κι εσείς χιουμοριστικά, όπως το είδαμε κι εμείς!

Με λένε Γιάννη και δεν είμαι και τόσο καλά… Θα μου πείτε και τι σας νοιάζει εσάς; Οοοοχιιιι  να σας νοιάζει γιατί  δεν είμαι καλά, όπως και όλοι εσείς δεν θα έπρεπε να είστε καλά. Έχω κι ένα ελάττωμα. Σκέφτομαι. Κι ένα δεύτερο:  Θυμάμαι, δεν ξεχνώ εύκολα. Και  θυμήθηκα τα περσινά  περί τα τέλη Σεπτεμβρίου και μετά.

Εγώ ο Γιάννης λοιπόν,  είμαι παντρεμένος με την Ελενίτσα , εργαζόμενοι και οι δυο, (πρωτότυπο στις μέρες μας) κι έχω και δυο παιδάκια.  Θέλω να πιστεύω ότι είμαι πατριώτης (κακό κι αυτό σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς).  Μεγάλη κουβέντα για να τη συζητήσουμε τώρα. Στο αγοράκι μας μάθανε πέρυσι  στο προνήπιο μια προσευχούλα – τραγουδάκι:  «Με τη γλυκιά αυγούλα χαρούμενο ξυπνώ …κλπ»  Το παιδί μικρό ήταν,  την μπέρδευε την προσευχούλα  κι έλεγε: « Με τη… χρυσή αυγούλα χαρούμενο ξυπνώ… κλπ»  Μας το έλεγε κάθε πρωί για να το… εμπεδώσει κι αυτός κι εμείς χαχα! τον μπαγάσα!!!

Ένα πρωινό πέρυσι το Σεπτέμβρη, μας παίρνει τηλέφωνο η πεθερά μου και μας λέει (μας διατάζει για την ακρίβεια) ν’ ανοίξουμε την τηλεόραση.  Γυρίζω από το άλλο πλευρό ο φουκαράς, αλλά ένα δεύτερο τηλεφώνημα – διαταγή της πεθεράς μου με κάνει να  ψάχνω το τηλεκοντρόλ με την τσίμπλα στο μάτι και βεβαίως δεν το βρίσκω επειδή τηλεόραση είχαμε να ανοίξουμε κάτι μήνες για να αποφύγουμε την αποβλάκωση. Ανοίγουμε λοιπόν και τι να δούμε: σε όλα τα κανάλια είχαν έκτακτα ρεπορτάζ.

Όλη μέρα έπαιζαν την είδηση για τη σύλληψη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Δεκάδες κουκουλοφόροι αστυνομικοί με κάτι όπλα που θα μπορούσαν να καθαρίσουν ολόκληρο τάγμα σε πόλεμο, περιέφεραν με χειροπέδες πέντε ανθρώπους (συγγνώμη κε… Ντερμπεντέρη μου… χρυσαυγίτες ήθελα να πω), ανάμεσα σε εκατοντάδες δημοσιογράφους, με μικρόφωνα και κάμερες σχεδόν πάνω στα μούτρα των συλληφθέντων. Κι έλεγαν οι δημοσιογράφοι : «Νάτος ο Μιχαλολιάκος πρώτος, πρώτος ο Μιχαλολιάκος, ακολουθούν ο Μίχος, ο Λαγός, ο Παναγιώταρος και ο Κασιδιάρης…».

Κοιτάζαμε με την γυναίκα μου σαν χάνοι να δούμε τους… κακούργους. Είδαμε το Μιχαλολιάκο, για κακούργος δεν έδειχνε. Βέβαια πίσω του ήταν ο Μίχος, θηριώδης, αλλά ευγενέστατος, χαιρετούσε τους δημοσιογράφους, παραπίσω ο Λαγός, αυτός ήταν λίγο σιωπηλός και μεγαλόσωμος, είχε μια «…εγκληματική φυσιογνωμία χαχα!» όπως θα έλεγε και η Κλάπα. Βλέποντας όλο αυτό το σώου λέω στη γυναίκα μου “Μας χορταίνουν σώου, για να ρίξουν κι άλλα μνημόνια». Δεν πρόλαβα να το πω κι ο επόμενος από την παρέα των «κακούργων», ένας συμπαθητικός χοντρούλης, ο Παναγιώταρος, φώναζε «Καλό το σώου, αλλά φάτε μνημόνιο το βράδυ»! Πλήρης ταύτιση απόψεων! Την παρέα των «κακούργων» έκλεινε ο πιο σαματατζής, ο Κασιδιάρης, που αν και ο πιο μικροσκοπικός ανάμεσά τους, ήταν ο πιο δυναμικός, χάλαγε τον κόσμο από τη φωνή, έφτυνε και έλεγε ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΟΥΜΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ – ΠΑΛΙΟΛΙΝΑΤΣΕΣ Γ@Μ@ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ, ό,τι δηλαδή θα τους έλεγε και ο κάθε πολίτης σε αυτούς που μας κυβερνούν, και μας σερβίρουν μνημόνια για γεύμα, ξεπουλώντας την πατρίδα στους ξένους τοκογλύφους και στα ντόπια συμφέροντα.

Εγώ χρυσαυγίτης δεν ήμουνα,  όμως  είχα ψηφίσει συνειδητά  Χρυσή Αυγή στις εκλογές του 2012 τη δεύτερη φορά, όταν είδα να χτυπά τον  Κασιδιάρη η συστημική Κανέλλη στο πρόσωπο και φυσικά να προσπαθεί ο ίδιος να αμυνθεί, αφού δεν τον προστάτεψε, ως όφειλε, ο Παπαδάκης  μια και ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του. Ψήφισα τότε Χρυσή Αυγή, όταν στην ίδια εκπομπή άκουσα κι εγώ κι όλος ο κόσμος, το δημοσιογράφο Δελατόλα να τηλεφωνεί και να διατάζει την εισαγγελέα της υποτίθεται «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» και να την αποκαλεί με το μικρό της όνομα «Έλα Ελένη μου… έχω θέμα !!!!» και αυτή να εκπληρώνει τις διαταγές του άμεσα, κάνοντας μήνυση στον Κασιδιάρη, αντί να κάνει στην Κανέλλη. Τότε είπα κι εγώ και πολύς κόσμος «να αγιάσει το χέρι σου ρε λεβέντη ! Καλά της έκανες!». Είχε πάρει τότε πολλές περισσότερες ψήφους η Χρυσή Αυγή, άλλο αν με νοθεία δεν τις καταμέτρησαν.

Μετά από αυτή τη μικρή παρένθεση, και για να μην σας τα πολυλογώ, από τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου και μετά άρχισαν να κυνηγούν τα στελέχη και τα μέλη της Χρυσής Αυγής αλλά και απλούς ψηφοφόρους. 

• Έψαχναν σπίτια για να βρουν κουζινόμαχαιρα (τι άλλο να βρίσκανε) και άλλα «ενοχοποιητικά στοιχεία για την εγκληματική οργάνωση», όπως κούπες και πετσέτες της Χρυσής Αυγής, κρασιά, μπρελόκ, σελιδοδείκτες, εφημερίδες, βιβλία που κατά τη γνώμη τους είχαν «φασιστικό» περιεχόμενο και άλλα τέτοια φαιδρά.
• Έσκαψαν μοναστήρια για να βρουν τον υποτιθέμενο οπλισμό της χρυσής αυγής, δεν βρήκαν τίποτα.
• Εφηύραν ψευδομάρτυρες, που έλεγαν για σφαγές αμνοεριφίων και αόρατα μαντριά και προσπαθούσαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο που ψήφισε Χρυσή Αυγή.

Ζω στην Άρτα και οι ειδήσεις εδώ δεν φθάνουν τόσο γρήγορα. Όταν τα έμαθα όλ’ αυτά χέστηκα πάνω μου. Λέω της Ελενίτσας μου : «Ξεκινάμε το ψάξιμο στο σπίτι και πετάμε ότι μπορεί να θεωρηθεί ύποπτο. Πρώτα απ’ όλα τα κουζινόμαχαιρα, δεν θα μείνει μαχαίρι. Το ψωμί θα το παίρνουμε σε φέτες και το κρέας σε κομματάκια. Μου ήθελες και μπαλταδάκι κυρία μου για να κόβεις το κρέας!!!.. Τίποτα, δεν ακούω κουβέντα, τα πετάμε όλα. Πάνε τα κουζινομάχαιρα, πάει και το μπαλταδάκι, κάτι εργαλεία για τον κήπο, κάτι εφημερίδες και φυλλάδια της Χρυσής Αυγής, τις κόκκινες με μαύρο πετσέτες που παρέπεμπαν σε χρυσαυγίτικες, τα μπρελόκ των κλειδιών που μας είχε χαρίσει η αδελφή μου, ένα μπαστούνι του μπέιζμπολ, κάτι τραπεζομάντηλα και χαλάκια με το μαίανδρο προίκα της γυναίκας μου, κεντημένα από τα χεράκια της  «μαμάς» (τέτοια μου κάνει η πεθερά μου!) πάνε όλα.

Τα διακοσμητικά αγαλματάκια που είχαμε αγοράσει σε μια εκδρομή αντίγραφα της θεάς Αφροδίτης και του θεού Πάνα, τα πετάξαμε κι αυτά γιατί παρέπεμπαν στη Χρυσή Αυγή. Δεν αφήσαμε τίποτε όρθιο ψάξαμε όλο το σπίτι. Ααα και κάτι κούπες που μας είχε κάνει δώρο ο κουμπάρος μας, φανατικός χρυσαυγίτης, πάνε κι αυτές!!! Κρύψαμε και την ελληνική σημαία, που την υψώνουμε σε κάθε εθνική επέτειο, μήπως και θεωρηθεί χρυσαυγίτικη από τους μισέλληνες, όλα τα θυμηθήκαμε.  Καθίσαμε αποκαμωμένοι στον καναπέ και τότε χτυπά η πόρτα. Τρόμος και πανικός! Η αστυνομία , τσιρίζει η γυναίκα μου. Τώρα τι κάνουμε; Να σώσουμε τα παιδιά! Ο Ντογιάκος, η Κλάπα στο κατώφλι μας ;;;;… Η΄ χειρότερα η Κουτζαμάνη και ο Αθανασίου; Και δεν είμαστε και… Μυτιληνιοί να έχουμε και τα μέσα στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη». Ούτε και ιδιαίτερα θρήσκοι.  Θυμήθηκα εκείνη τη στιγμή ό,τι προσευχές ήξερα και είπα και στα παιδιά μου να προσευχηθούν.

Και αρχίζει ο μικρός: «Με τη χρυσή αυγούλα χαρούμενο ξυπνώ…» Πάει! τετέλεσται! …

Ισόβια θα μας πάνε τους «εγκληματίες!» τρέξαμε να του κλείσουμε το στόμα, αλλά ο μικρός το είχε πάρει πατριωτικά και δεν σταματούσε. Τέρμα είπα θα κάνω αντίσταση!. Καλαβρυτινός από πατέρα και Αρκάς από μάνα, ξύπνησε μέσα μου ο… Κολοκοτρώνης, κι ανέβηκα στην ταράτσα. Θυμήθηκα ότι φορούσα μόνο το μποξεράκι μου! Ήταν και… χεσμένο από το φόβο μου. Το βγάζω και το πετώ στην αυλή φωνάζοντας. Πάρτε το και αυτό, μόνο αυτό μας έμεινε! Όλα μας τα πήρατε και τα σπίτια και τα τραπεζομάντηλα και τις ζωές μας ολόκληρες! 7.000 αυτόχειρες! Αλλά εγώ δεν θα σας κάνω τη χάρη.  Πάρτε το κι αυτό χάρισμά σας. Τότε ακούω μια φωνή: «- Τι κάνεις εκεί ρε ηλίθιε; Γιατί πετάς το σώβρακο;». «-Γρηγόρη, εσύ ήσουν ρε μ@λ@κ@; Με κοψοχόλιασες!».

Ήταν ο Γρηγόρης, ο ξάδελφός μου, στρατιωτικός. Υπηρετεί την πατρίδα σε πείσμα όσων την προδίδουν. Φυλάει τα σύνορα με τρεις κι εξήντα το μήνα. Μπορεί κάποια στιγμή να τον χάσουμε όπως τα παιδιά που σκοτώθηκαν πρόσφατα στο Βόλο, όπως τους νεκρούς των Ιμίων, όπως τον φαντάρο που σκοτώθηκε στο τανκς όπως τόσους και τόσους στρατιωτικούς και φαντάρους που θρηνεί η πατρίδα μας, για να μπορεί ο κάθε Πρετεντέρης, η κάθε Μάνδρου, η κάθε Τρέμη, ο κάθε Ευαγγελάτος κλπ να κάνουν …τατιανιές… να έχουν την αποκλειστική είδηση, να τους κάνουν πρωτοσέλιδα και να τα οικονομάνε στην υγειά των κορόιδων. Κι ύστερα αναρωτιούνται γιατί ο κοσμάκης τρέχει και ψηφίζει τη Χρυσή Αυγή με χέρια και πόδια…. Ήταν ο Γρηγόρης, εν δυνάμει μελλοθάνατος…

Γιάννης Θ.

http://ethnikismosblog.wordpress.com