ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ...!!! ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑΤΙ ΥΠΗΡΧΕ Η ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΙΑ ΝΕΚΡΗΣ ΑΦΟΥ ΥΠΗΡΧΑΝ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΟ...
Τί είχε συμβεί...;;;
Την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες «νεκρών» που γέμισαν το κτίριο, ήταν και το σκίτσο μιας ωραίας κοπέλας. Σε ένα κάγκελο, υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα:
«Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της . Όποιος ξέρει για το μαρυτικό τέλος της ας με πληροφορήσει" Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, η Αυγή δε, έγραψε κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο:
«ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ» και τον υπότιτλο:
«Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρη οπό σφαίρα. Τι απόγινε?”
Η συνέχεια της ιστορίας του αγοριού της Ηλένιας Ασημακοπούλου σύμφωνα με τα λεγόμενα του , έχει ως εξής :
«Ήμασταν μαζί με την Ηλένια μέσα στο Πολυτεχνείο. Μετά την εισβολή, βγήκαμε δίπλα δίπλα από την έξοδο της Στουρνάρη. Ένας οπλισμένος τη σημάδεψε εν ψυχρώ και οι σφαίρες τη βρήκαν στην πλάτη. Ακούμπησε πάνω μου βγάζοντας αίμα από το στόμα κι έπειτα έπεσε. Με συλλάβανε και στην Ασφάλεια μου πήραν το πουλόβερ μου που ήταν κόκκινο από το αίμα της. Δεν τους μίλησα καθόλου για την Ηλένια, για να την προφυλάξω, αν ζούσε… Όταν με άφησαν, το Φλεβάρη του ’74, πήγα στο Χαλάνδρι όπου έμενε με την οικογένεια της. Μα οι γονείς της με τον μικρότερο αδερφό της είχαν εξαφανιστεί και στο σπίτι έμεναν άγνωστοι. Όσο κι αν ρώτησα δεν ήξεραν τίποτα.Ούτε κι από το σχολείο της, το Κολέγιο Αγ. Παρασκευής, έβγαλα άκρη.
Ίσως οι γονείς της φοβήθηκαν για το δεύτερο παιδί τους κι εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά δεν τα κατέθεσα στον κ. Τσεβά. γιατί φοβόμουν.» Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε εκείνες τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου, ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν το γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;». Το όνομα του νέου ήταν Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής.» Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας, ήταν παρμένο από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «BREK» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «VOGUE». Αυτήν την συμπαθητική κατά τα άλλα μορφη προσπάθησαν να πλασάρουν κάποιοι επιτήδειοι σαν νεκρή του Πολυτεχνείου βαπτίζοντας την "ΗΛΕΝΙΑ"...
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο, που από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια, ο οποίος καταδικάστηκε άρον- άρον στις 18.02.75 σε φυλάκιση οκτώ μηνών.
ΣΗΜΕΡΑ Ο ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ 60 ΕΤΩΝ... ΝΑ ΤΟΝ ΒΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΛΟΥΜΕ... ΤΟΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ... ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΚΑΤΙ ΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.