Μετά την έκφραση των προβοκατόρικων απόψεών της περί Πολυτεχνείου - παραμονές της επετείου - και τη θέση της ότι δεν υπήρξαν νεκροί στα γ...
«Ο Δεκέμβριος του 1944 ήταν από τους τραγικότερους μήνες στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Τον μήνα αυτό, λίγες εβδομάδες μετά την απελευθέρωση της χώρας από την γερμανική κατοχή, ο ολοκληρωτισμός έδειξε ξανά το σκληρό και απεχθές πρόσωπο του.
Με ένοπλη εξέγερση το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ επιχείρησε να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία στην Αθήνα, την πρωτεύουσα της χώρας, εκδιώκοντας τις νόμιμες αρχές και την νόμιμη ελληνική κυβέρνηση που έχαιρε της εμπιστοσύνης των Συμμάχων...
Οι δυνάμεις του ολοκληρωτισμού υπέκυψαν τελικά, υποχωρώντας στη συνδυασμένη πίεση των κυβερνητικών δυνάμεων και των μικρών βρετανικών δυνάμεων που ήρθαν σε βοήθεια του νόμιμου καθεστώτος.
Χρωστούμε ένα ευχαριστώ και σε αυτούς που πολέμησαν και πέθαναν για το σκοπό της ελληνικής ελευθερίας χιλιάδες μίλια μακριά από την πατρίδα τους. Η Ελλάδα, με μεγάλες πληγές, απέφυγε την ενσωμάτωση σε αυτό που ο Ουίνστον Τσώρτσιλ αποκάλεσε «Σιδηρούν Παραπέτασμα» και έθεσε τις βάσεις για την μετέπειτα ανάπτυξη της ως φιλελεύθερο και δημοκρατικό κράτος».
Μπράβο της. Λέει αυτά που φοβούνται να πουν πολλοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤὸ ὅτι εἶπε κάποιες ἀλήθειες δὲν τὴν ἀθωώνει γιὰ τὴν συνειδητὴν συμμετοχήν της στὴν ἐγκληματικὴ καὶ προδοτικὴ ὀργάνωσιν στὴν ὁποία ἀνήκει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικῶς μὲ τὴν φράσιν της «…Με ένοπλη εξέγερση το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ επιχείρησε να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία στην Αθήνα, την πρωτεύουσα της χώρας, εκδιώκοντας τις νόμιμες αρχές και την νόμιμη ελληνική κυβέρνηση που έχαιρε της εμπιστοσύνης των Συμμάχων…»
θὰ ἤθελα νὰ προσθέσῳ ὅτι ἡ ἀριστερὰ στὴν Ἑλλάδα ὑπῆρξε σὲ ἐπίπεδο στελεχῶν καὶ ἡγεσίας ἀνθελληνικότατη καὶ προδοτική, ἑπομένως ὁ ἀντικομμουνισμὸς ὡς ἀντὶ-ἀνθελληνισμὸς εἶναι δικαιολογητέος. Τὸ νὰ λέῃ ὅμως τὸ συγκεκριμένο νυμφίδιο ὅτι ἡ κυβέρνησις ἔχαιρε τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν Συμμάχων ὑποδηλοῖ μεγίστην ὀσφυοκαμψίαν. Στὰ @@ μας ἂν ἡ κυβέρνησις ἀρέσῃ στοὺς ξένους. Στὴν προκείμενη περίπτωσιν ὅμως ἐκυβέρνησαν τὸν τόπο μετὰ τὸν Β'ΠΠ ὅλα τὰ λαμόγια (βασιλεῖς, Παπατζής (παπποὺς τοῦ Τζέφφρυ), Καραμανλῆδες, «τζάκια») ποὺ στὰ δύσκολα ἔτη τῆς κατοχῆς τράβηξαν κατὰ Αἵγυπτον πλευρὰ γιὰ νὰ σώσουν τὸ τομάρι των. Ἂς σταματήσῃ κι ὁ Στόχος νὰ γλείφει καὶ νὰ ἀναδεικνύει τοῦς «δεξιούληδες» σὰν τὸ νυμφίδιο τῆς προδοτικῆς δεξιᾶς. Ἡ Ἑλλὰς ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ἐθνικιστὰς καὶ ὄχι δεξιούληδες.